ராஜீவ்காந்தி-சிவராசன்+சுபாXசி.பி.ஐ.=சயனைடு

குப்பி

சினிமா விமர்சனம்

'சினிமா என்பது ஒரு மொழி'. 'சினிமா என்பது ஒரு வாழ்க்கை'. 'சினிமா என்பது ஒரு கலை'. 'சினிமா என்பது வியாபாரம்'. 'சினிமா என்பது கானல்நீர்..'

- இப்படி சினிமாவைப் பற்றி ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொருவிதமான அபிப்ராயங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் பிரதான மோதல் "சினிமா என்பது கலையா? வியாபாரமா?" என்பதில்தான் இருக்கிறது.

இந்த இரண்டுக்கும் இடையில் சினிமா ஒரு வாழ்க்கைப் புத்தகமாக ஒரு சிலரால் அடையாளம் காட்டப்படுகிறது. உங்களுடைய வாழ்க்கையில் கடந்து போன, கிழிந்து போன நாட்காட்டிகளை அடையாளம் கண்டு ஞாபகப்படுத்தும்போது, வழிப்போக்கனொருவன் தன் பிறந்த மண்ணை தற்செயலாக மிதிக்கும்போது என்ன உவகை அடைவானோ, அப்படியொரு உவகை அங்கே நமக்கு வரும். அப்படியொரு சிறிய மகிழ்ச்சியை எனக்கு அளித்தது 'குப்பி' திரைப்படம்.

1991 மே 21-ம் நாள் தமிழக வரலாற்றில் ஒரு கருப்பு நாளாகிவிட்டது. இந்தியாவின் அனைத்து மாநிலங்களையும்விட தமிழ்நாட்டை தான் மிகவும் நேசிப்பதாகச் சொன்ன இந்தியாவின் முன்னாள் பிரதமர் திரு.ராஜீவ்காந்தி இதே தமிழக மண்ணில் படுகொலை செய்யப்பட்டார். அதைத் தொடர்ந்து கொலையாளிகளைத் தேடும் பணியில் இறங்கிய சிறப்பு புலனாய்வுக் குழு ஒவ்வொரு முடிச்சையும் அவிழ்த்துக் கொண்டே வந்து ஒரு புள்ளியில் வந்து நின்றது.

அந்தப் புள்ளியைச் சுற்றிப் போடப்பட்டிருக்கும் கோலம்தான் இந்தக் 'குப்பி'. சிவராசன்-சுபா. ராஜீவ்காந்தி கொலைச் சம்பவத்தில் உலகம் முழுவதும் உள்ள தமிழர்கள் அத்தனை பேரும் உச்சரித்த பெயர்கள் இவைகளாகத்தான் இருக்கும்.

சென்னையிலிருந்து நாற்றமடிக்கும் யில் டேங்க் ஒன்றின் வயிற்றுப் பகுதிக்குள் ஒளிந்து பெங்களூருக்குச் செல்லும் சிவராசன்-சுபா குழுவினர், பெங்களூரில் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை அவர்களது முடிவுவரை அதிகப்பட்ச உண்மைகள், சிறிதளவு சினிமாத்தனமான காட்சிகளோடு நம் முன் வைத்திருக்கிறார் இயக்குநர்.

'கொலையாளிகள்' என்று உலகம் முழுவதும் அறியப்பட்டவர்களுக்கு வீடு வாடகைக்கு எடுத்துக் கொடுத்து ஒருவிதத்தில், அவர்களது விரைவான மரணத்திற்கும் காரணமாக இருக்கிறார் ரங்கநாத் என்கிற ஒரு லேத் பட்டறை ஓனர்.

பெங்களூருக்கு வரும் சிவராசனும், சுபாவும் ஏற்கெனவே அங்கு தங்கியுள்ள மற்றொரு புலிகளின் எதிர் வீட்டில் அவர்கள் துணையோடு தங்குகிறார்கள். தமிழ்நாட்டில் மயிலாடுதுறையில் பிடிபட்ட ஒரு புலியிடம் கிடைத்த தகவலில் பெங்களூரில் ஏற்கெனவே தங்கியிருக்கும் புலிகள் பற்றிய தகவல் கிடைக்க போலீஸ் அவர்களைப் பிடிக்க முயல்கிறது.

பத்து நேரத்தில் இருக்கவே இருக்கிறது சயனைடு என்று நினைத்து புலிகள் அதைக் கடித்துவிட.. ஒருவர் ஸ்பாட்டிலேயே மரணிக்கிறார். மற்றவர் இரண்டு நாட்கள் மருத்துவமனையில் கழித்து, அனைவரையும் அதிகப்பட்ச பி.பி,க்கு ஏற்றிவிட்டு மரணமடைகிறார். சி.பி.ஐ.யின் சிறப்பு புலனாய்வு டீம் பெங்களூர் வந்து விசாரிக்கிறது.

தன்னை இரண்டு நாட்களாக போலீஸ் தேடுவதை அறிந்த வீட்டு புரோக்கர் பயந்து கொண்டே ஸ்டேஷனில் வந்து சரண்டராகிறார். அவரை விசாரிக்கிறது போலீஸ். "இவுங்க மட்டுமில்ல.. இன்னும் நாலைஞ்சு பேருக்கும் இதே மாதிரி வீடு பிடிச்சுக் குடுத்தேன்.." என்கிறார் புரோக்கர். பதறிப் போய் போலீஸ் "அவர்கள் எங்கே..?" என்று கேட்க.. "அதே வீட்டுக்கு எதிர் வீட்டில்தான்.." என்று புரோக்கர் சொன்னதும் போலீஸ் மட்டுமல்ல.. நாமும் சேர்ந்து ஸ்தம்பிக்க வேண்டியிருக்கிறது.

மறுபடியும் போலீஸ் தேடுதல் வேட்டை. வெள்ளை நிற மாருதி வேனிலேயே இரண்டு நாட்களாகச் சுற்றுகிறார்கள் சிவராசன்-சுபா குழுவினர். இந்த நேரத்தில்தான் வேறொரு புரோக்கர் மூலமாக ரங்கநாத் சிக்குகிறார். அவருடைய வீட்டில் அவரை இறக்கிவிட்டுவிட்டு செல்லும் கொலைகார டீம், அடுத்த நிமிடத்தில் வந்து கதவைத் தட்டுகிறது.

ரங்கநாத் கதவைத் திறக்க.. துப்பாக்கியுடன் உள்ளே நுழைந்து சம்மணங்கால் போட்டு உட்கார்கிறான் சிவராசன். "எங்களுக்கு நல்ல வீடு கிடைக்கிறவரைக்கும் இங்கனதான்" என்கிறான்.

தொடர்ந்து இவர்கள் வீட்டுக்குள் இருந்து கொண்டு அழிச்சாட்டியம் செய்து கொண்டிருக்க வெளியில் இவர்களைத் தேடி அலையோ அலை என்று அலைகிறது போலீஸ். டிவியில் சிவராசனின் பல்வேறு வேடங்களை கிராபிக்ஸ் மூலம் செய்து அதை நியூஸில் காட்டுகிறார்கள். அப்போதுதான் ரங்கநாத்தின் மனைவிக்கே இவர்கள்தான் ராஜீவ் கொலையாளிகள் என்பது தெரியவருகிறது.

இந்த இடத்தில் சிவராசனாக நடித்தவரின் நடிப்பைச் சொல்லியாக வேண்டும். சாப்பிட்டபடியே "சிவராசனைப் பிடிக்கப் போறாங்களாம்.." என்று புறையேறும் அளவுக்கு சிரிக்கும் சிரிப்பு.. சிறந்த தேர்வு. கடைசி வரையில் தனது ஒற்றைக் கண்ணை மூடியே வைத்திருக்க எவ்வளவு கடினப் பயிற்சி எடுத்தாரோ தெரியவில்லை. மனிதரைப் பாராட்டியே ஆக வேண்டும்.

அடுத்தது ரங்கநாத்தின் மனைவியாக அப்பாவியாக நடித்து வெளுத்துக் கட்டியிருக்கிறார் கன்னட நடிகை தாரா.. (நினைவிருக்கிறதா-இங்கேயும் ஒரு கங்கையின் கதாநாயகி) 200 திரைப்படங்களுக்கும் மேல் நடித்து சிறந்த நடிகைக்கான தேசிய விருதையும் பெற்றிருப்பவர். படத்தில் வஞ்சனையில்லாமல் நடிப்பில் பின்னியிருக்கிறார்.

இறுதிக் காட்சியில் தான் போலீஸில் பிடிபட்டபோதும் தன் வீட்டு கேஸ் சிலிண்டர் சிவராசன் வீட்டில் இருப்பதாகவும், அது தனது அப்பா வீட்டுச் சீதனம் என்றும் அதை வாங்கிக் கொடுங்கள் என்று போலீஸிடம் கெஞ்சுவது அக்மார்க் சினிமாத்தனமா காட்சி என்றாலும் ரசிக்கத்தக்க வகையில்தான் இருக்கிறது.

படத்தின் இயக்குநர் இந்தக் கொலை வழக்கில் பிற்பாடு கொலையாளிகளுக்கு அடைக்கலம் கொடுத்ததற்காக தண்டனையடைந்து விடுதலையான ரங்கநாத்தின் நெருங்கிய உறவினர் என்பதால் நிறைய 'உண்மை'களை வெளிப்படையாக எடுத்து விட்டுள்ளார். ராஜீவ்காந்தி கொலை பற்றி நான் படித்த பல புத்தகங்களிலும் இந்தக் 'குப்பி'யின் திரைக்கதை உள்ளது. உள்ளபடியே உண்மையைச் சொல்ல வேண்டும் என்ற நினைப்பு இயக்குநருக்கு இருந்திருக்கிறது. அதற்காக அவரைப் பாராட்டியே ஆக வேண்டும்.

அடுத்து சுபாவாக நடித்த மாளவிகா. தன்னுடைய பேமஸான உருட்டு விழி கண்களுடன் பல இடங்களில் தங்களுடைய செய்கைக்கு மக்களிடம் அனுதாபம் சம்பாதிக்கும்விதமான வசனங்களுடன் வலம் வருகிறார். படத்தில் நடித்த அனைவரும் இந்தியர்கள் என்பதாலும் ஈழத்துத் தமிழ் மட்டும்தான் படத்தில் சரிவர அமையவில்லை என்பது என்னுடைய கருத்து.

இறுதியில் நாம் ஒன்று நினைத்தால் கடவுள் ஒன்றை நினைப்பார் என்பதை உறுதி செய்வதைப் போல் ரங்கநாத் மாட்டிக் கொள்வது மிக எளிமையானதாக அமைந்துவிட்டது. யாரோ மூன்றாம் நபர் தன் காதைத் தீட்டிக் கேட்ட ஒரு விஷயத்தை மிக யதார்த்தமாக போலீஸிடம் சொல்ல அந்த விளைவாக மாட்டிக் கொள்கிறார்கள் அனைவரும்.

மாலை செய்தித்தாளும், பெட்ரோலையும் வாங்கிக் கொண்டு புலிகளைப் பார்க்க வரும் ரங்கநாத் வீட்டைச் சுற்றிலும் போலீஸ் நிற்பதைப் பார்த்து திரும்பிப் போய் இரவு முழுக்க ஒரு கடை வாசலில் தூங்குகிறார். மறுநாள் காலை என்னதான் நடக்கிறது பார்த்து விடுவோமே என்ற நினைப்பில் அங்கே வர.. எலி, வலையில் தானே வந்து மாட்டியது போல் போலீஸிடம் சிக்குகிறார். நிஜத்திலும் இப்படியேதான்.. இப்படியொரு கேரக்டர் ரங்கநாத்.

இடையிடையே அவ்வப்போது தேடுதல் வேட்டையில் நடந்த மற்ற சம்பவங்களையும் தொகுத்துதான் கொடுத்துள்ளார் இயக்குநர். கதை என்னவோ இந்தியர்களின் மனதில் ஆழமாகப் பதிந்த கதைதான் என்பதால் இசையமைப்பு தேவையில்லை என்று நினைத்துவிட்டார் இயக்குநர். பின்னணியில் புலிகளை காட்டும்பொழுதுகூட அமைதிதான்.

சிவராசன், சுபா, இருவரின் ஈழம் போய்ச் சேர வேண்டும் என்கிற ஆவல்.. ரங்கநாத்தின் ஆர்வக் கோளாறு.. மாட்டிக் கொண்டால் என்னாகுமோ என்கிற ரங்கநாத்தின் மனைவியின் தவிப்பு.. முடிவு அனைவருக்குமே தெரிந்ததுதான் என்றாலும் சாகின்றபோதுகூட பெரிசு என்ன சொல்லிச் செத்தது என்று 30-வது நாள்கூட கறியைக் கடித்துக் கொண்டே கிசுகிசுக்கும் நம் மக்களுக்கு இது ஒரு பெரிய எதிர்பார்ப்பு. அதனை கிட்டத்தட்ட இயக்குநர் நிறைவேற்றியிருக்கிறார் என்பதுதான் உண்மை.

இறுதியாக ஒரு வார்த்தை.. கல்லூரியில் புத்தகத்துடன் நுழையும் அன்றே கையில் ரோஜாவைப் பிடித்துக் கொண்டு எவளிடம் கொடுத்து லவ் பண்ண ஆரம்பிக்கலாம் என்ற அபத்தங்கள்.. 45 கிலோ எடையை வைத்துக் கொண்டு 100 கிலோ எடையில் உள்ளவர்களை அந்தரத்தில் பறந்து பறந்து அடிக்கின்ற ஹீரோயிஸ முட்டாள்தனங்கள்.. நிமிடத்திற்கு நிமிடம் தொப்புளை காமிரா முன் காட்டிவிட்டு மீதி நேரம் ஹீரோவுக்கு அந்த இடத்தையே பட்டா போட்டுக் கொடுக்கும் ஹீரோயினின் நடனங்கள்.. அர்த்தமே இல்லாத வசனத்திற்கு பின்னணியில் காதைக் கிழிக்கும் சவுண்டை போட்டுக் கொலை செய்யும் காட்சிகள்..

இப்படி எதுவும் இல்லாமல் தான் சொல்ல வந்ததை கிட்டத்தட்ட சொல்லி முடித்திருக்கும் இயக்குநருக்கு.. ஒரு அரசியல் கொடூரத்தின் பதிவை திரையுலக வரலாற்றில் பதிவு செய்த திரை இயக்குநருக்கு.. குடும்பத்துடன் உள்ளே சென்று கடைசிவரை நெளிய வைக்காத வசனங்களால், கண்ணை உறுத்தாத காட்சியமைப்புகளால் அழகை காட்டியிருக்கும் இயக்குநர் ரமேஷ¤க்கு எனது வாழ்த்துக்கள்..

படங்கள் உதவி : indiaglitz.com

Tweet