ஏப்ரல்-22 வலைப்பதிவர் கூட்டம்-வெளிவராத சில உண்மைகள்

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..

வருடாவருடம்தான் ஏப்ரல் மாதம் வந்து செல்கிறது. அதிலும் 22-ம் தேதி என்பதும் வருகிறது.. சப்தமில்லாமல் கடந்து விடுகிறது. ஆனால் இந்த முறை அந்த ஏப்ரல்-22 எனக்கு மட்டும் ரொம்ப ஸ்பெஷல். ஏதோ ஒரு ஏஸி ரூமுக்குள்ள உக்கார்ந்து யாரோ, எவரோ எழுதினதுக்கு பின்னூட்டம் போட்டு நக்கல் பண்றோம். அவர் யாரோ? நாம யாரோ? அவர் கருப்பா? சிவப்பா? வெள்ளையான்னுகூடத் தெரியாது.. ஆனாலும் எழுத்தால் பேசிக் கொள்கிறோம்.

எப்படி இருப்பார்களோ என்ற எண்ணத்தில் இப்படி இட்டுக் கட்டி இட்ட இடுகைகளுக்கு மத்தியில் அவர்களை நேரில் சந்திக்கப் போகிறோம் என்ற உற்சவத்தை துவக்கி வைத்தார் 'தலை' பாலபாரதி. நான் சிறுவனாக இருக்கும்போது "தீபாவளி அடுத்த மாதம் வருதே.." என்று காலண்டரைப் பார்த்து தற்செயலாக எனது அக்கா சொன்னபோது ஸ்கூல் பேகைத் தூக்கித் தலையில் வைத்துக் கொண்டு அந்தப் புது டிரெஸ்ஸிற்காகவும், எனக்குப் பிடித்த ரவா உருண்டையை நினைத்தும் உற்சாகமிட்டது, ஏனோ அன்றைக்கு என் நினைவுக்கு வரத்தான் செய்தது.

அடுத்த இரண்டொரு நாட்களில் பின்னூட்டமிட்ட பதிவுகளில் எல்லாம் ஜாக்கிரதையாக ஒன்றுக்கு மூன்று முறை படித்துப் பார்த்து ஏதாவது அசம்பாவிதமாக எழுதியிருக்கேனா? எழுதித் தொலைந்துவிட்டால் நேரில் முகம் பார்த்து பேச முடியாதே என்ற நினைப்பில் பார்த்துப் பார்த்து எழுதினேன். அப்படியும் ஒரு பெரிய சறுக்கல் ஏற்பட்டு மரண அடி வாங்கி அதைத் தனிப் பதிவாகப் போட்டு அல்லல்பட்டதும் நடந்துவிட்டது.

இடையில் நடந்த சில அசம்பாவித நிகழ்வுகளால் வலையுலகமே இரண்டு பிரிவாகப் பிரிந்து மைக் இல்லாமல் பொதுக்கூட்டங்களை ஆங்காங்கே நடத்தத் துவங்க.. இந்த மீட்டிங் பற்றிய எதிர்பார்ப்பு சில நாட்கள் களையிழந்து போயிருந்தது. திடீரென்று நண்பர் தங்கவேலு, லக்கிலுக், இட்லிவடை என்று பலரும் சோர்ந்து போயிருந்த வலைத்தளத்திற்கு உற்சாகமூட்டுவதற்காக வலைப்பதிவர் சந்திப்பை தனிப்பதிவுகளாகப் போட்டுத் தள்ளினார்கள். 'தலை' பாலபாரதியும் எல்லாவற்றையும் மறந்துவிட்டு மீட்டிங் வேலையில் மும்முரமானார்.

கடைசி நிமிட கேன்வாஸாக தளபதி லக்கிலுக் 'தலை'க்காக என்னென்னமோ ஜிகினா, ஒட்டு வேலையெல்லாம் செய்தார். கூடவே டெல்லி மாநிலச் செயலாளர் திரு.சென்ஷி அவர்களும் ஒரு பதிவைப் போட்டு தானும் கட்சியில் இருக்கிறேன் என்பதைச் சொல்லிக் கொண்டார். கடைசி இரண்டு நாட்களிலும் மட்டற்ற, மாசற்ற உடன்பிறப்பு லக்கிலுக் SMS மூலம் மீட்டிங் பற்றி ஞாபகப்படுத்தினார்.

அந்த ஏப்ரல் 22-ம் வந்தது.. காலையில் இருந்து எனக்கு வீட்டில் கையும் ----------------காலும் -------------------.. Fill in the Blanks-ல் என்ன வார்த்தை இருக்கும் என்பது உங்களுக்குத் தெரியும். எனவே அதை எழுதவில்லை. மதியம் நேரில் சந்திக்க வரும்படி சொன்ன ஒரு சின்னத்திரை இயக்குநரிடம் சராமரியாக திட்டுக்களை வாங்கிக் கொண்டு "ஒரு முக்கியமான வேலை இருக்கு ஸார்.." என்று சொல்லித் தப்பித்தேன்.. "பிச்சையெடுக்கும்போது வருவீல்ல.. அப்ப வா.. பேசிக்கிறேன்.." என்றார் அவர். நமக்கு மீட்டிங் முக்கியமா? கதை டைப் செய்றது முக்கியமா? அதான் கிளம்பிட்டேன்..

2.45 மணிக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பி 3 மணிக்கு நடேசன் முதலியார் பார்க்கிற்கு வந்து சேர்ந்தேன். 'அஞ்சாத உடன்பிறப்பு' லக்கிலுக் அரை மணி நேரத்திற்கு முன்பே வந்து தொலையும்படி அன்புடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தபடியால் முன்னாலேயே வந்தேன்.

வாசலில் பிச்சைக்காரர்களைத் தவிர வேறு யாருமில்லை.(பின்ன.. "புதிய உறுப்பினர் உண்மைத்தமிழன் அவர்களே வருக.. வருக.." அப்படீன்னு போஸ்டர் அடிச்சு, போர்டு வைச்சு, பேனர் கட்டி.. பூ போட்டு வரவேற்பாங்கன்னா நினைச்ச..?)

வாசலில் இருந்து 'கழகத்தின் கண்மணி' லக்கிலுக் அவர்களுக்கு போன் செய்தேன். "அப்படியே உள்ளே வந்துக்கிட்டே இருங்க ஸார்.." என்றார். உள்ளே சென்றேன். ஒரு மிஸ்டு கால். குனிந்து கைப்பேசியைப் பார்த்துவிட்டு நிமிர ஒரு கை என்னை நோக்கித் திரும்பி தன்னை நோக்கி வரும்படி பணித்தது. "யாரோ ஒருத்தர்" என்று நினைத்துக் கொண்டு அருகில் செல்லச் செல்ல.. அந்த மொட்டைத் தலையை எங்கயோ பார்த்தது போல் இருக்கிறதே என்று எனக்குள் சந்தேகம் எழுந்தது.

அருகில் சென்றவுடன் "வாங்க தலைவா.." என்று மொட்டைத் தலையிலிருந்து குரல் எழும்ப.. அட ஆண்டவா.. 'தலை'யேதான்.. 'தலை'ன்னு எதுக்குப் பேர் வைச்சோம். கொஞ்சமாச்சும் தலைல 'இருக்க' வேணாமா? இப்படி National Highways ரோடு மாதிரி மொட்டையடிச்சுட்டாரு.. "என்ன தலை?"ண்ணேன்.. "சும்மாதான் தலைவா.. எல்லாம் ஒரு சேப்டிக்குத்தான்.." என்றார் தலை. "எங்க திருப்பதியா..?" என்றேன்.. "என்ன நக்கலா? எல்லாம் இங்கனதான்.. அயனாவரம். ராயல் சலூன்.." என்றார்.(அடப்பாவி மனுஷா.. 'இங்கனதான் மொட்டை அடிக்கப் போறேன்'னு ஒரு வார்த்தை சொல்லிருந்தா நானே கத்திரியோட ஓடி வந்திருப்பனே.. எனக்காவது ஒரு நூறு ரூபா கிடைச்சிருக்குமே.. பொழைப்புல மண்ணை அள்ளிப் போட்டுதீரே..)

பக்கத்தில் தொண்டரணி வீரர் போல் அமர்ந்திருந்த ஒருவரைக் கை காட்டிய 'தலை' "இவர்தான் லக்கிலுக்.." என்றார். ஆத்தாடி.. உண்மையாகவே இவர்தாம்ல 'உடன்பிறப்பு'.. டிரெஸ்லகூட 'யூனிபார்ம்'லதான இருந்தார்னா பார்த்துக்குங்க.. எதிரில் இருந்தவரைக் காட்டி "இவர்தான் சிறில் அலெக்ஸ்.." என்றார். கை குலுக்கிக் கொண்டோம்.

'தலை'க்கு போன் மேல் போன் வரத் துவங்கியது.. "வேற யாரும் வரலியா..?" என்ற கேள்விக்கு தூரத்தில் ஒரு நான்கு பேர் உட்கார்ந்திப்பதைக் கை காட்டி "பாஸ்டன் பாலாவும், நடராசன் ஸாரும் வந்திருக்காங்க.. வருவாங்க.." என்றார் பாலா. திடீரென்று இன்னொருபுறத்தில் இருந்து ஒருவர் பளீரென ரின் சோப் & கோல்கேட் டூத்பேஸ்ட் விளம்பரத்தில் வரும் ஹீரோ போல் வந்தார். அருகில் வந்தவுடன் தானே முன் வந்து கை குலுக்கினார் "மா.சிவக்குமார்.." என்று.. ஆத்தி.. மென்மையா எழுதுவாரேன்னு நினைச்சா ஆளும் அப்படியேதான் இருக்காருன்னு நினைச்சேன்.

அடுத்து ஐயா இராம.கி அவர்கள் வந்தார்கள். "3.30 மணின்றது அதிகம். ஒரு 4, 4.30 மணின்னு வைச்சிருக்கணும்.." என்று தன் அபிப்ராயத்தைச் சொன்னார். "இல்லீங்கய்யா.. 3-ன்னு சொன்னாலே எல்லாரும் வந்து சேர்றதுக்கு 4 ஆயிரும். அதான்.." என்று சமாளித்தார் பாலா. அடுத்து 'இனமானப் பேராசிரியர்'(யார் யாரையோ சொல்லும்போது நம்ம ஐயாவைச் சொன்னா என்ன? குறைஞ்சா போச்சு)தருமி ஐயா அவர்கள் வந்து சேர்ந்தார்.

தொடர்ந்து தம்பி வினையூக்கி, நண்பர் பகுத்தறிவு, உங்கள் நண்பன் சரவணனும் வந்து சேர்ந்தார்கள். மணியும் 3.30 ஆனது.. சொல்லி வைத்தாற்போல் பாஸ்டன் பாலா குழுவினர் எழுந்து வந்து எங்களுடன் இணைந்தனர். 'தலை' "நான்தான் பாலபாரதி.." என்ற முன்னுரையுடன் உலகப் புகழ் பெற்ற.. 2007-ம் ஆண்டின் வலையுலக மாநாடு துவங்கியது.

முதலில் 'தேன்கூடு' நிறுவனர் இனியவர், நண்பர் திரு.சாகரன் அவர்களின் நினைவைப் போற்றும்வகையில் அவரைப் பற்றிய ஒரு புத்தகம் ஒன்று வெளியிடப்பட்டது. தொடர்ந்து சாகரனின் மறைவுக்காக ஒரு நிமிடம் மவுன அஞ்சலி செலுத்தப்பட்டது.

"இன்னும் சிலர் வந்தவுடன் இப்போது இருப்பவர்களின் அறிமுகத்தை வைத்துக் கொள்ளலாம்.." என்று 'தலை' பாலபாரதி சொல்ல.. நிகழ்ச்சி நிரலின்படி முதலில் நண்பர் திருவாளர் சிறில் அலெக்ஸ் அவர்கள் "பெட்டகம்" குறித்து பேசத் துவங்கினார். நல்ல களையான முகம். அடிக்கடி செல்லமாக, சிணுங்கலாக சிரித்த சிறில் தான் அதிகம் கத்தி பேச முடியாத நிலையில் இருப்பதாகச் சொன்னார். "பரவாயில்லை.. கூர்ந்து கேட்கிறோம்.." என்று பாலா சொல்ல.. அப்படியே தனது சன்னமான குரலில் பேசத் துவங்கினார்.

இங்கனதாங்க உண்மைத்தமிழனை 'சனி' புடிச்சது. இந்த இடத்தில் வலையுலக மக்களுக்கு ஓர் உண்மையைத் தெரிவித்துக் கொள்ளக் கடமைப்பட்டுள்ளான் உண்மைத்தமிழன்.

அது என்னவெனில் உண்மைத்தமிழனுக்கு ரெண்டு காதுமே 75 சதவீதம் அவுட்.. முக்காச் செவிடு.. நண்பர் சிறில் அலெக்ஸின் பேச்சைக் கூர்ந்து கேட்பதற்காக காதில் மாட்டியிருந்த ஹியரிங் எய்டில் சவுண்ட்டை கூட்டிப் பார்த்தும் ஒன்றும் கேட்கவில்லை. சரி.. இதுக்கு மேல கஷ்டப்பட்டால் வழக்கம்போல் தலைவலி வரும். அப்புறம் தொடர்ந்து காய்ச்சல் வரும்.. அப்புறம் திரும்பவும் 'டெசிபல்' குறையும். எதுக்கு வம்பு.. 'உண்மைத்தமிழா நிறுத்திட்டு வேற வேலையப் பாரு'ன்னு என் மண்டைக்குள்ள யாரோ உக்காந்து சொன்னாங்க பாருங்க.. அந்த ஒரு செகண்ட்தான் இந்தப் பதிவையே எழுத வைச்சிருக்கு..

நண்பர் சிறில் அலெக்ஸ் பேசத் துவங்கினார். பேசிக் கொண்டிருக்கிறார். உண்மைத்தமிழன் சுற்றுமுற்றும் பார்க்கிறான். அனைவரையும் பார்க்கிறான். எதையாவது செய்ய வேண்டுமே என்று எண்ணி சாகரனின் அஞ்சலி புத்தகம் முழுவதையும் படித்து முடித்துவிட்டு நிமிர்ந்து பார்க்க.. இப்போதும் சிறில் அலெக்ஸ் பேச்சைத் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.

உண்மைத்தமிழனின் கண்கள் மரம் விட்டு மரம் தாவத் துங்க.. அங்கனதான் புடிச்சது நான் முன்னமே சொன்ன சனி.. தூரத்தில் ஒரு மரம்.. அந்த மரத்திற்கு கீழே ஒரு வாலிபன்.. அந்த வாலிபனின் அருகே குனிந்த தலை நிமிராமல் ஒரு யுவதி.. என்ன வயதோ? யாருக்குத் தெரியும்?(இப்ப இது ரொம்ப அவசியம்..) அந்த வாலிபன் எதையோ சொல்கிறான். யுவதிக்கு அது ஏற்புடையதாக இல்லை. மறுக்கிறாள் அதுவும் எப்படி? தன் முகத்தைக் கீழே தரையைப் பார்த்துக் கொண்டு தன் உடலை மட்டும் குலுக்கி..

சற்றுத் தள்ளியே அமர்ந்திருந்த வாலிபன் சற்று நெருக்கமாக வர சட்டென நிமிர்ந்த அந்த யுவதி தானும் சற்றுத் தள்ளிப் போக.. இரண்டாவது முறை நெருங்கி அமர்வதற்கான முயற்சியில் இருந்த வாலிபன் லேசான கோபத்துடன் யுவதியை முறைக்க.. அடுத்து என்ன நடக்குமோ என்ற பதைபதைப்பில் உண்மைத்தமிழன் இருக்க..

திடீரென்று ஒரு பெருங்குரல். அது நம் பாலாதான்.. "சிறில் ஸார்.. நீங்க சொன்னது சுத்தமா எனக்குப் புரியலை.. கொஞ்சம் விளக்கமாச் சொன்னா நல்லது.." - வெறுத்துட்டார்யா மனுஷன் சிறில்.. ஆனாலும் அசரவில்லை. மறுபடியும் விளக்கம் சொல்ல முற்படத் துவங்க.. பட்டென்று நம்ம கதை ஞாபகம் வர.. திரும்பி அங்கே பார்க்க..

அதற்குள் அங்கே சீனும் மாறியிருந்தது. அந்த யுவதி இப்போது தன் முகத்தைக் காட்டியபடியே எங்களைப் பார்த்தே அமர்ந்திருந்தாள். பக்கத்தில் அவளது காதலன் அமர்ந்து ஒண்ணாம் வாய்ப்பாடை ஒப்பிப்பதுபோல் கடகடவென பேசிக் கொண்டேயிருக்க.. அந்த யுவதியின் முகத்தில் ஏதாவது ஆக்ஷன் வேணுமே? ம்.. நரசிம்மராவ் மாதிரி மூஞ்சிய வைச்சுக்கிட்டு.. எனக்கு பார்க்கச் சகிக்கல.. அப்படியே கண்ணைத் திருப்புறேன்.. பக்கத்துல இன்னொரு காதல் ஜோடி..

இந்த செகண்ட் காதல் ஜோடி கொஞ்சம் டீஸண்ட்டான ஜோடி போல.. காதலனும் காதலியின் தோளில் கை போட்டு அவளைத் தன் பக்கம் இழுத்துக் கொண்டிருக்க அந்தக் காதலி 'வர மாட்டேன் போடா..' என்பதைப் போல் செல்லமாக சிணுங்கிக் கொண்டிருக்க.. எப்படியும் இழுத்துப் பிடித்துவிடுவேன் என்பதைப் போல் 'நம்மாளு' முயற்சி செய்ய.. முடிச்சிருவான்யா(நம்ம ஜாதிதான.. புத்தி தெரியாமய்யா போகும்..) என்று நான் நினைக்கும்போது.. திடீரென்று ஒரு பெரிய சப்தம்.. திரும்பிப் பார்த்தால் அண்ணன் பாஸ்டன் பாலா பேசத் துவங்கிவிட்டார்.

"பெட்டகத்துல.." அப்படின்னு பேசத் துவங்க.. திடீரென்று ஒரு கரிய உருவம்.. முகமே தெரியலை.. அதுல ஒரு கண்ணாடி வேற.. அருகில் வந்து அமர.. யோசித்தேன். எங்கயோ பார்த்த மாதிரியிருக்கே.. ஆஹா.. இது ஓசை செல்லா.. "நேத்துதான் நமீதா படம் போட்டு ஏன்யா ஊரைக் கெடுக்குறீங்கன்னு.." பின்னூட்டம் போட்டுத் தாக்கினோமே அவர்தானா? என்ற நினைப்பில் ஒரு வணக்கம் போட்டேன். அவரும் 'தலை'யின் அருகில் இருக்கானே.. சரி.. நம்மாளாத்தான் இருப்பான்னு நினைச்சு அவரும் ஒரு வணக்கத்தைப் போட்டு வைச்சாரு..

திடீர்ன்னு மா.சிவக்குமாரண்ணேன்.. கட்டுரை நோட்டு ஒண்ணுல வந்திருந்தவங்க பேர், Blogspot அட்ரஸ், போன் நம்பர் வேணும்னு கேட்டு ரவுண்ட்டுக்கு விட்டுட்டாரு.. அது ஒவ்வொருத்தர் கைக்கும் போயிட்டு வந்துக்கிட்டிருக்கு.. நம்ம கதைக்கு போவோம்..

திரும்பவும் மரத்துப் பக்கம் பார்த்தா.. முதல் ஜோடில யுவதி கொஞ்சம் இளகிட்டாங்க.. பின்ன பதினாறு பக்கத்தை ஒரே மூச்சுல ஒப்பிச்சிருக்கானே பயபுள்ளை.. ஆள் மயங்கிர மாட்டாங்க.. அப்படியொரு கிறக்கப் பார்வை போங்க.. பய செத்தான்.. அப்படியே ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரையொருத்தர் பார்த்துக்கிட்டே கிடக்காக..

ரெண்டாவது ஜோடி.. இன்னும் கொஞ்சம் அந்நியோன்யமா நெருங்கிட்டாங்க.. எனக்குத் தெரிஞ்ச நாலு கைல யாருது எது.. எங்க வைச்சிருக்காங்கன்னு எனக்கே குழப்பம் வந்திருச்சுன்னா பார்த்துக்குங்க...

திடீர்ன்னு பாஸ்டன் பாலா தன் பேச்சை நிறுத்திவிட்டு "அங்க பாருங்க.." என்று சொல்லிப் பின்னால் கை காட்ட.. அனைவரும் திரும்பிப் பார்க்க நானும் பார்த்தேன். அங்கே ஒரு வயதான மனிதரை ஒரு நடுத்தர வயது மனிதர் கீழே தள்ளி பெண்டு நிமிர்த்திக் கொண்டிருந்தார்.. பாவம்..

பாலா இதைப் பார்த்தவுடன் "ஐயையோ.. யாருய்யா கூட்டிட்டு வந்தது" என்று டைமிங் ஜோக்(எப்படித்தான் வருதோ தெரியலை..) அடித்து கலகலப்பாக்கினார். அங்கேயிருந்த பூங்கா ஊழியர்கள் ஒரு வழியாக அவர்களைப் பிரித்துவிட பிரச்சினை, வலுவிழந்த காற்றழுத்த தாழ்வு மண்டலமாக ஆனது.. (என்ன சண்டை என்பதை கடைசியில் வந்து படித்துக் கொள்ளவும்)

சரி.. திரும்பி நம்ம வேலைய பார்க்கலாம் என்று நினைக்கும்போது பாலா ஒரு குண்டைத் தூக்கிப் போட்டார். "இப்ப எல்லாருமே ஒருத்தொருக்கொருத்தர் அறிமுகமாகிக் கொள்ளலாமே.." என்றார். "சரி.." என்று அனைவரும் சொல்ல.. ஒவ்வொருத்தராக பெயரையும், Blogspot அட்ரஸையும் சொல்லத் துவங்க.. நான் படித்த பள்ளியில் ஒவ்வொரு வகுப்பிலும் புதிதாக சேரும்போது மாணவர்கள் எழுந்து நின்று பெயர் சொல்லி அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டது எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது.

இதற்கே ஒரு ஐந்து நிமிடம் ஆனதா? அடுத்து கட்டுரை நோட்டில் பேர், அட்ரஸ், போன் நம்பர் எழுத வேண்டி வந்ததா? அதற்கொரு ஐந்து நிமிடம். யார், யார் என்று ஒவ்வொருவரின் முகத்தையும் நிமிர்ந்து பார்த்து பார்த்துத் தெரிந்து கொண்டேன்.. அப்பாடா இது போதும்.. இப்ப நம்ம வேலைய பார்க்கலாம் என்று பார்க்கத் துவங்க.. விதி வேறு ரூபத்தில் வந்து சேர்ந்தது.

இப்போது வந்தது கூட்டத்தில் கலந்து கொண்ட ஒரேயொரு பெண் பதிவர் இனிய சகோதரி பொன்ஸ் மூலமாக. அவர் திடுதிப்பென்று வந்து அமர்ந்திருக்க.. யார்.. என்று தெரியாமல் குழம்பிப் போனேன்.. இவராகத்தான் இருக்கும் என்று நான் நினைத்துக் கொண்டேன். ஆனால் மேற்படி கதையை பார்க்க முடியவில்லை. காரணம் நான் எந்தத் திசையில் பார்க்கிறேனோ அதே திசையில்தான் அவரும் அமர்ந்திருந்தார்.

அனைவரும் கையெழுத்திட்ட கட்டுரை நோட்டைப் பார்த்து பார்த்து ஒவ்வொருவரையும் உற்று உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் பொன்ஸ். "சரி.. நாமதான் உண்மைத்தமிழன்னு தெரிஞ்சிருக்கும். ஏற்கெனவே அவுங்க விட்ட ஸ்கட் ஏவுகணைத் தாக்குதல்ல முதுகெலும்பு உடையறாப்புல செம அடி.. இப்ப இது வேறய்யா.. எப்படிய்யா அவுகளை மீறி அந்தப் பக்கம் பாக்குறதுன்னு ஒரு டவுட்டு.. சரி.. இப்ப விடுவோம். அப்புறமா பார்ப்போம்.." என்று நினைத்தேன்.

சரியாக அதே நேரம் ஓசை செல்லா பேசத் துவங்கினார்.கோவையில் தான் வலைப்பதிவர் முகாம் ஒன்றை நடத்த உத்தேசித்திருப்பதாக ஆரம்பித்தார். இப்போது பாலாவின் போனில் வலைப்பதிவு அன்பர்கள் பலரும் மாறி மாறி வந்து "அவர்கிட்ட கொடு.. இவர்கிட்ட கொடு.." என்று இன்ப டார்ச்சர் செய்ய பாலாவும் முகம் சுழிக்காமல் பலரிடமும் எழுந்து சென்று போனை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார். அப்படியொரு சூழ்நிலையில் சகோதரி பொன்ஸ¤ம் எழுந்து செல்ல.. நம்ம லைனுக்குப் போயிட்டேன்.

இப்ப என்ன நடக்குதுன்னா.. முதல், இரண்டாவது ஜோடியோடு மூணாவதா ஒரு ஜோடியும் சிக்குச்சு.. இந்த ஜோடியோட ஸ்பெஷலாட்டி என்னன்னா.. காதலி கையை தன் இடுப்பில் வைத்துக் நின்று கொண்டேயிருக்க.. காதலன் அவள் எதிரில் கையைக் கட்டிக் கொண்டு பவ்யமாகப் பேசிக் கொண்டிருக்கிறான். சரணாகதி போலும்.. பேசிக் கொண்டேயிருந்த காதலி திடீரென்று முன்னால் சென்று காதலனின் கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அறை விட்டாள். என் கண்ணால் நம்பவே முடியவில்லை. அடுத்து என்ன நடக்கும் என்று நான் ஆவலுடன் பார்க்க.. இங்கே அதற்குள்ளாக புதிது. புதிதாக நிறைய பேர் வந்து உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.

அம்சமா பீமபுஷ்டி ஹல்வா போட்டோவில் பார்த்ததுபோல் ஒருவர் கண்ணாடி அணிந்து அமர்ந்திருந்தார். கையை நீட்டியவுடன் "நாமக்கல் சிபி.." என்றார். "அடடே.. பின்னூட்டத் திலகமாச்சே.." என்று நினைத்து என் பெயரையும் சொன்னேன். சிரித்துக் கொண்டார். பாலாவையும் திடீரென்று காணவில்லை. துணைக்கு அவர் அழைத்து வந்திருந்த ஒரு அனானி திடீரென்று சகோதரி பொன்ஸின் கேமிராவில் எங்களையெல்லாம் புகைப்படம் எடுக்கத் துவங்க..

வந்தது வந்தாச்சு.. போட்டாக்காச்சும் ஒழுங்கா போஸையாவது கொடுப்போம்னு நினைச்சு நெஞ்சை நிமிர்த்திக்கிட்டு கேமிராவை பார்த்து ஒழுக்கமா இருந்தேனாக்கும்.. போட்டா முடிஞ்சுச்சா.. திடீர்ன்னு பாலா கைல தண்ணி பாட்டிலோட வந்தார்.. வெறும் மினரல் தண்ணிதாங்க.. கூடவே கொஞ்சம் தட்டை முறுக்கையும் வாங்கிட்டு வந்திருந்தார்.. ஆஹா.. முழு பாக்கெட்டையும் வாங்கி நானே சாப்பிடத் துவங்கினேன்.. நாமக்கல் சிபி "நாங்களும் இருக்கோமாக்கும்.." என்று சொல்லித் தான் வாங்கிச் சாப்பிடத் துவங்கினார்..

இடை இடையே வெண்குழல் பற்ற வைப்பதற்காக பாலாவைச் சிலர் தள்ளிக் கொண்டு போன கதையும் நடந்தது. தொடர்ந்து 'இனமானப் பேராசிரியர்' தருமி அவர்கள் பேசத் துவங்கினார். திடீரென்று புத்தனுக்கு ஞானதோயம் வந்ததைப் போல் எனக்கும் 'நம்ம கதை' ஞாபகம் வர கழுத்தைத் திருப்பினேன்.. இப்போது அடி வாங்கிய காதலன் இன்னும் கொஞ்சம் இளகிப் போய் கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தான். அடித்த காதலி மெளனமாக அவனை முறைத்துப் பார்த்தபடியே நின்று கொண்டிருந்தாள். (எம்புட்டு நேரம்..?)

இரண்டாவது காதலர்களில் காதலி கவிழ்ந்துவிட்டிருந்தார். பய 'கரெக்ஷன்' பண்ணிக்கிட்டிருந்தான்.. புரிஞ்சிருக்கும்னு நினைக்கிறேன்.. முதலாவது ஜோடிக்கு வந்தேன். அங்கே இப்பத்தான் நம்மாளு பிட் போட ஆரம்பிச்சிருந்தான்.. அவன் இழுக்க.. இவள் நழுவ.. அப்படியே மெதுவா தாவாங்கொட்டையைப் பிடிச்சு மெது மெதுவா இழுத்து பக்கத்தில் கொண்டு வர.. திடீரென்று என் அருகில் பெரும் சப்தம்.. பாலாதான்..

அவ்ளோ நேரம் 'இனமானப் பேராசிரியர்' பேசிக் கொண்டிருந்தார். "ஐயா அந்தப் பக்கம் போயிருவோம்.. பக்கத்து மண்டபத்துல யாரோ பாடுறாங்க.. சூஸைட் பண்ணிக்கலாம் போலிருக்கு.." என்றார் பாலா. சரி என்று அனைவரும் சொல்லி எழுந்து செல்ல.. என்னையும் யாரோ தூக்கிவிட்டது போல் தெரிகிறது. அப்படியே முன்னால் பார்த்தபடியே பின்னால் நடந்து வந்து "இங்கயே உக்காருங்க.." என்று ஒரு குரல் கேட்டு அமர்ந்துவிட்டுத் திரும்பிப் பார்க்கிறேன்.. ஐயா இராம.கி அவர்கள் என் அருகில்..

இனி என்ன பார்க்கிறது? என்ன செய்றது? தெய்வம்தான் இப்படியெல்லாம் சோதனையை நமக்கு வைக்குதுன்னு கிளியர்கட்டா நமக்குத் தெரிஞ்சு போச்சு. ஆனா எப்படியெல்லாம் வைக்குது பாருங்க.. எனக்கோ பெரிய சங்கடம்.. தப்பித் தவறி நான் பார்க்குறது ஐயாவுக்குத் தெரிஞ்சு போய்.. அவர் என்னைத் தப்பா நினைச்சு..(இப்ப மட்டும் என்ன நினைப்பாராக்கும்?) ஐயகோ என்று நினைத்து சிந்தை தடுமாறி.. குழப்பத்தில் ஆழ்ந்து காதல் மரங்களை ஓரக் கண்ணால் பார்க்கத் துவங்க..

இன்னொரு அடி தானாகவே வந்து விழுந்தது.. சகோதரர் தடாலடி கெளதம் நேராக என் அருகில் வந்து என் பின்னால் அமர்ந்துவிட்டார். அவருக்கும் எனக்குமான நட்பு ஐந்தாண்டு காலத்திற்கும் மேல் இருக்கும். அவர் சட்டைப் பாக்கெட்டில் வைத்திருந்ததே ஐம்பது ரூபாய் என்றாலும், அதில் இருபது ரூபாயை பிடுங்கிச் சென்ற நாட்களெல்லாம் எனது வாழ்க்கையில் உண்டு என்பதால் "சரி.. என்ன செய்றது.. ஒட்டு மொத்தமா சூனியத்தை இன்னிக்கு நம்ம மேல திருப்பிருக்கு சமயபுரம் ஆத்தா"ன்னு கொஞ்சம் மனசைத் தேத்திக்கிட்டு, வந்த வேலையைப் பார்ப்போம்னுட்டு கண்ணைத் திருப்பினேன்.

'இனமானப் பேராசிரியர்' திரு.தருமி ஐயா "உங்களைப் போன்ற இளைஞர்கள் மீது எனக்கு பெருத்த நம்பிக்கை உண்டு.." என்று தொடங்க.. மொத்தக் கூட்டமும் அவர் மீது பாய்ந்தது. 'தடாலடி' கெளதமும், இராம.கி. ஐயாவும் தருமி ஐயாவின் பேச்சில் சொக்கிப் போக.. நான் தாவி விட்டேன் மரத்தடிக்கு..
இப்போது சீன் கொஞ்சம் மாறியிருந்தது. முதல் ஜோடியின் யுவதி கொஞ்சம் காதலனுடன் ஒட்டிக் கொண்டு அவன் தோள்பட்டையில் சேர்ந்திருந்தாள். அங்கிருந்தும் தன் முகத்திற்கு 'டிரான்ஸ்பர்' செய்ய காதலன் நிறைய முயற்சிகள் செய்து கொண்டிருந்தான்.

இரண்டாவது ஜோடி எங்கய்யோயோயோயோ போயிட்டிருந்தாங்க.. மூன்றாவது ஜோடியில் இன்னமும் அந்தப் பெண் நின்று கொண்டிருக்க.. காதலன் மட்டும் சற்று அயர்ச்சியாக அருகில் இருந்த ஒரு திட்டில் அமர்ந்துவிட்டான். இருக்காதா பின்ன? என்ன அடி அது? கெஞ்சுகிறான்.. விஞ்சுகிறான்.. மிஞ்சுகிறான்.. ம்ஹ¤ம்.. அசையவில்லை அம்மணி..

முதல் காதல் ஜோடிக்குத் தாவியது என் கண்கள்.. இன்னும் மி.மீட்டர் தூரம்தான்.. 'சத்யா' படத்துல கமல், அமலாவுக்குக் கொடுப்பாரே இதே மாதிரி மரத்தடில.. (உண்மைத்தமிழா உனக்கு ஞாபகசக்தி அதிகமப்பூ..) டென்ஷனில் இருந்தேன் நான். திடீரென்று ஒரு சப்தம். "நான் என்ன சொல்றேன்னா ஸார்.." என்று இராம.கி. ஐயா அவர்கள் ஆரம்பிக்க.. திரும்பிப் பார்க்க வேண்டியதாகிவிட்டது..

இப்போது 'ஐயா'க்கள் இருவரும் பேசத் துவங்க.. நிமிடத்தில் ஒட்டு மொத்தமாக அனைவரின் 'கண்விழிப்பாப்பா'வில் நானும் விழுந்துவிட்டதால் ஒழுக்கமாக இருக்க வேண்டிய கட்டாயம் வந்தது.. "ஐயோ.. எப்ப முடிக்கப் போறாங்க"ன்னு பதற்றத்துல இருந்தா(என் டென்ஷன் எனக்குத்தான தெரியும்).

இராம.கி. ஐயா 'தினமலர், விகடன், தினமணி, தினத்தந்தி' என்று அனைத்துப் பத்திரிகைகளின் தனித்தனி டைப்பிங் methods பற்றிப் பேசி முடிச்சார் பாருங்க.. பட்டுன்னு தாவுனேங்க மரத்தடிக்கு. அங்க பார்த்தா.. 'புதிய பறவை' படத்துல சரோஜாதேவி 'சிட்டுக் குருவி முத்தம் கொடுத்து சேர்ந்திடக் கண்டனே' பாட்டுல ஒரு shot-ல சிவாஜி குனிவாரு.. திரும்பி நிமிரும்போது 'என்னமோ' செஞ்சிட்ட மாதிரி தன் உதட்டை ஸ்டைலா துடைப்பாரு பார்த்தீங்களா.. அதான் அங்கேயும்.. வயித்தெரிச்சலா ஆயிருச்சு.. ஆனாலும் ஒரு வித்தியாசம்.. பய உதட்டைத் துடைச்சது யுவதியோட துப்பாட்டாவால.. ம்ஹ¤ம்.. 'உண்மைத்தமிழா நீ கொடுத்து வைச்சது அவ்ளோதான்'னு நினைச்சு ரெண்டாவது ஜோடியை பார்க்கப் போனேன்...

தீடிரென்று பீரங்கி வெடிக்கும் சப்தம். நம்ம ஓசை செல்லாதான்.. பின்னாடி நின்னுக்கிட்டிருந்தவருக்கு திடீர்ன்னு கோபம் வந்திருச்சு. "அதெப்படிங்க ஒருத்தருக்கு இவ்ளோதான் பின்னூட்ட எல்லைன்னு முடிவு செய்யலாம்...?" என்று பொங்கி எழ ஆரம்பித்துவிட்டார். ஆளாளுக்கு பேசத் துவங்க.. யார் என்ன பேசுறாங்கன்னு எனக்குப் புரியல சாமி.. ஓசை செல்லாவுக்கு கோபமோ கோபம்.. "இது வலைப்பதிவர்கள் மாநாடு.. தமிழ்மணத்தின் மாநாடு அல்ல.. தமிழ்மணத்துக்கு நீங்க சப்போர்ட் பண்ணணும்னா தனியா மாநாடு போட்டுப் பேசுங்க.." என்றார் செல்லா...

பேச்சு பின்னூட்டம் வராத பதிவர்களுக்கு பொறாமை, கடுப்பு, கோபம் என்றெல்லாம் பேச்சு போக சூடாகிவிட்டார் மா.சி. "அதெப்படி நீங்க அப்படி பேசலாம்.." என்று சட்டையைப் பிடிக்காத குறையாக பிடிபிடியென பிடித்துவிட்டார் மா.சி. "உங்களுக்குப் பின்னூட்டம் போடலைன்னா அதுக்கு நாங்க என்ன செய்ய முடியும்? நீங்க மொத வாரம் பூனையைப் பாருங்க. நாயைப் பாருங்கன்னு வீடியோவை போட்டுட்டு அடுத்த வாரம் தாய்லாந்து நைட் கிளப் டான்ஸை போட்டா எந்தப் பதிவர் வந்து பார்ப்பாங்க.. யார் வந்து பின்னூட்டம் போடுவாங்க..?" என்றார் மா.சி. மா.சி. ஸார்.. நிசமாவே உங்களுக்கு திருஷ்டி சுத்திப் போடணும் ஸார். பிச்சுப்பிட்டீங்க போங்க..

ஏன்னா இந்த வலைப்பதிவர் கூட்டத்திலேயே உண்மைத்தமிழன் ஒரு நொடி பேசினது இந்த இடத்துலதான்.. "நான்கூட திட்டி பின்னூட்டம் போட்டேன் ஸார்.." என்று உண்மைத்தமிழன் வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க இக்கூட்டத்தில் தன் கன்னிப் பேச்சைப் பதிவு செய்தான் என்பதை மிகப் பெருமையுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறான்.

"எனக்கு Writing-ஐவிட Visualதான் ஸார் அதிகம் பிடிச்சது.." என்றார் ஓசை செல்லா. இதற்கும் ஒரு ஏவுகணையை உடனே வீசினார் மா.சி. "அப்புறம் எதுக்கு ஸார் இங்க வந்தீங்க.. விஷ¥வல்தான் முக்கியம்னா நீங்க இங்க வந்திருக்கவே கூடாது. இங்க இருக்குறவங்க writers.." என்று ஆணித்தரமாக தன் வாதத்தை எடுத்து வைத்தார் மா.சி. "பெண் பதிவர்களும் நிறைய பேர் உங்க தளத்துக்குள்ள வர்றாங்க.. நீங்க இப்படி பண்ணா யார் பின்னூட்டம் போடுவாங்க..?" என்று மா.சி. 'உடன்பிறப்பாகவே' மாறி உணர்ச்சி பொங்க.. உள்ளன்போடு கண்டிப்பான குரலில் கேட்க.. இதை ஆமோதிப்பதைப் போல் சகோதரி பொன்ஸ், ஓசை செல்லாவை நிமிர்ந்து பார்க்காமலேயே 'ஆமாம்' என்று தலையாட்ட.. செல்லா அமைதியானார்.

கிடைத்த இடைவெளியில் மனம் மீண்டும் முருங்கை மரத்தில் ஏற.. எங்கே.. என்று தேட ஆரம்பித்தேன்.. இப்ப பாருங்க. முதல் ஜோடில எப்படியோ நைஸ் பண்ணிக் கவுத்துட்டான்யா நம்ம பய.. எவ்ளோ பிலிம் காட்டினாலும் எப்படியாச்சும் மயக்கிடறானுகளேயப்பா.. பலே கில்லாடிகப்பா நம்ம பய புள்ளைக.. இரண்டாவது ஜோடியில் ஒரு தலை மட்டுமே எனக்குத் தெரிந்தது.. இன்னொரு தலை எங்கே இருந்தது என்பதை சிபிஐ வந்துதான் கண்டுபிடிக்க வேண்டும் போல் இருந்தது.. மூன்றாவது ஜோடியில் இப்போது யுவதியும் கீழே உட்கார்ந்து கொள்ள.. அருகில் குனிந்து தலை நிமிராமல் யுவதியிடம் சரண்டர் ஆகிக் கொண்டிருந்தான் நம்மாளு.. "ச்சே.. இப்படியா இருப்பானுக.. நம்ம மானத்தை வாங்குறானுகப்பா சில பேரு.."

திடீரென்று கூட்டத்தில் சலசலவென ஒரு சப்தம்.. திரும்பிப் பார்த்தேன். உண்மைத்தமிழன் சும்மாவே உட்கார்ந்து நிறைய டயர்டு ஆகிவிட்டதால் (ஏதோ வட்டமா இருந்துச்சு.. சிப்ஸா..?) Snacks வந்தது. இதையும் முதல் ஆளாக வாங்கிப் பிரித்து சாப்பிடத் துவங்க..

இவ்ளோ நேரமும் மா.சிவக்குமார் பேசிக்கிட்டிருந்தாருப்பு.. கேட்க மறந்திட்டேன்.. தாலாட்டு மாதிரி இருந்துச்சு அவர் வாய்ஸ¤.. ஹி..ஹி.. சரி வயித்தை ரொப்பியாச்சு.. மேல பார்க்கலாமேன்னு பார்த்தா..

திடீர்ன்னு தடாலடி கெளதம் பேச ஆரம்பிச்சார்.. போதாக்குறைக்கு நம்ம தோள் மேல கை போட்டு மண்டிபோட்ட நிலையில் காதோரம் பேச ஆரம்பிச்சாரு.. எப்படி கவனிக்காமப் போறதுன்னுட்டு கொஞ்சம் நம்ம மரத்தடி கதையை ஒத்தி வைச்சுப்புட்டு கெளதம் சொன்னதைக் கேட்டனாக்கும்.. மக்கள் தொலைக்காட்சியில் வலைப்பதிவர்களின் அறிமுகம், அவர்களது படைப்புகளை மக்களிடம் கொண்டு செல்வது.. இணையதளத்தில் இலவசமாக இறக்குமதி செய்யும் இ-கலப்பையை பிரபலப்படுத்துவது பற்றியெல்லாம் பதினைந்து நிமிடம் பேசி நிறைய கை தட்டலை வாங்கிக் கொண்டு போனார்..

பேசி ஓய்ஞ்சாரா.. 'அண்ணா இந்தாங்கண்ணா'ன்னு சொல்லி என் கையில் இருந்த பாக்கெட்டை அவர் கையில் கொடுத்துவிட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தா பின்னாடி சத்தமில்லா வந்து நிக்குறாங்க அண்ணன், தம்பி ரெண்டு பேர் கமுக்கமா சொல்றேன்.. நீங்களே புரிஞ்சுக்குங்க..

ஒருத்தர் ஒரு ஊர்ல மலைக்கோட்டை பக்கத்துல வீடு இருக்கு. இப்ப மெட்ராஸ்ல இருந்து 'நவீன'த்தைப் பத்திப் பேசுறவரு.. இன்னொருத்தரு 'நான் ரொம்ப விவகாரமான ஆளு'ன்னு உலகம் முழுக்கப் போஸ்டர் அடிச்சு ஒட்டிட்டு, இப்ப மெட்ராஸை கெடுக்கிறதுக்குன்னே முத்துநகர் எக்ஸ்பிரஸ்ல என்ஜின் ரூம்ல ஏறி எக்மோர் வந்து இறங்கினவரு.. புரிஞ்சிருக்கும்னு நினைக்கிறேன்.. 'அவருதான் இவரு..' 'இவருதான் அவரு'ன்னு நானும் மண்டையப் போட்டு பிச்சுக்கிட்டேன்..

நல்லவேளை.. 'ஓய்வறியாத உழைப்பாளி-ஒப்பற்ற செயல்வீரர்-கட்டி வா என்றால் வெட்டி வரும் இளம் வீரன்' லக்கிலுக் என் அருகில் வந்து எனது சந்தேகத்தைத் தீர்த்து வைத்தார். அவர்தான் இவரா.. சரி போய் பேசலாம் என்று நினைத்தால் அதற்குள் மீட்டிங் முடிந்துவிட்டதோ என்பதைப் போல் அவரவர்கள் எழுந்து நிற்கத் துவங்கினார்கள்.

ஐயையோ.. நம்ம குலத்தொழில் என்னாகுறதுன்னு எல்லாரையும் விலக்கிட்டு மரத்தடியைப் பார்த்தா.. முதல் ஜோடில யுவது நம்ம பயகிட்ட சரண்டராகி அவன் நெஞ்சுல தன் பிஞ்சு விரலால இந்தியா மேப்பை வரைஞ்சுக்கிட்டிருந்தாங்க.. இரண்டாவது ஜோடில இப்பத்தான் சூரியனைப் பாக்குறாப்புல அந்தப் பொண்ணு நம்மாளு மேல சாய்ந்து உட்கார்ந்து மேல பார்த்துக்கிட்டிருந்துச்சு.. இப்பவும் நம்மாளோட கை என் கண்ணுக்கு சிக்கலை.. மூணாவது இடத்துல இப்பவும் கர்ரு.. புர்ருதான்.. சட்டுப்புட்டுன்னு மேட்டரை முடிக்கத் தெரியாம முழிக்கிறான்பா பையன்..

அதுக்குள்ள பாலா வந்து "குங்குமம்' பத்திரிகைல இருந்து காவரேஜுக்கு வந்திருக்காங்க.. போட்டோவுக்கு போஸ் கொடுக்கணும்.. போட்டோல சிக்க வேணாம்னு நினைக்குறவங்கல்லாம் கொஞ்சம் ஒதுங்கிருங்க ப்ளீஸ்.." என்று சின்னப்புள்ளை மாதிரி கேட்டுக் கொள்ள.. ஒரு டீம் தனியே போக.. நான் மொதல்ல முன் வரிசைல நின்னு முகத்தைக் காட்டினேனாக்கும்.. போட்டால அம்சமா இருக்கப் போறது உண்மைத்தமிழனாத்தான் இருக்கும். போட்டா கிடைச்சாப் பாருங்க.. சட்டைப் பாக்கெட்ல இருந்து ஒரு வயர் போய் காதுல ஹியரிங் எய்டுல மாட்டிருக்கும்.. அவன்தான் உண்மைத்தமிழன்.. ஓகேயா?

தொடர்ந்து கெளதம் அண்ணன் கூட்டிட்டு வந்திருந்த 'மக்கள் டிவி'யோட ஒளி ஓவியர் எங்களோட அழகு முகத்தையெல்லாம் அப்படி அப்படியே சுட்டுத் தள்ளிக்கிட்டிருந்தார்.. உலகத்துலேயே முதல் முதல்லா டிவில வந்த வலைப்பதிவர்கள் நாங்கதானாக்கும்.. நன்றி கெளதம் அண்ணா.. நன்றி தலை..

போட்டோவுக்கு போஸ் கொடுத்த டீம் அப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமா தனித்தனியா போய் பேச ஆரம்பிச்சாக.. அவருதான் இவரான்னு நான் நினைச்சவர்ட்ட போய் மொதல்ல பேச ஆரம்பிச்சேன். "நீங்கதான் உண்மைத்தமிழனா.. சின்னப் பையனா இருப்பீங்கன்னு நினைச்சேன்.." என்றார். ஏன் சாமி.. என் எழுத்தைப் பார்த்தா அப்படியா தெரியுது.. வெக்கமா போச்சு போங்க.. பக்கத்துல அந்த முத்துநகர்காரரும் இருந்தாக.. அவர்கிட்டேயும் பேசினேனா..

விதி.. அந்தப் பக்கமா திடீர்ன்னு சகோதரி பொன்ஸ் வந்து நிற்க.. "இவர்தான் உண்மைத்தமிழன்னு" மில்லியன் டாலர் மேட்டரை படார்ன்னு போட்டு உடைச்சிட்டாரு நவீனம்.. ஐயா நவீனம்.. உங்க 'அன்பு'க்கு அளவே இல்லீங்களா ஐயா.. இப்படியா போட்டுக் கொடுக்கிறது? திக்குன்னு ஆயிப் போச்சு எனக்கு.. பொன்ஸ் ஏதாவது செஞ்சிரப் போகுதோன்னு.. "அப்படியா"ன்னு ஒரு சிரிப்போட நிறுத்திக்கிட்டாக. அதான.. நாலு பேர் முன்னாடியா அடிக்க முடியும்..? தனியா சிக்கலடா சாமி.. விட்டாப் போதும்னு ஒரே ஜம்ப்பா எதிர்ப் பக்கம் தாவிட்டேன்..

ஆனாலும் கண்ணு என்னமோ அந்தப் பக்கமே போய்கிட்டிருந்துச்சு.. ஆஹா இனியாச்சும் மீதிக் கதையைப் பார்ப்போம்னு நினைச்சா "நீங்க.." அப்படின்னு சொல்லி கை நீட்டினார் ஓகை நடராசன் ஸார்.. "உண்மைத்தமிழன்" என்றேன். "ஓ.. அது நீங்கதானா?" என்றவர் பேசத் துவங்க.. "நான் எங்க வேலை பார்க்குறேன்.. நீங்க எங்க வேலை செய்றீங்க.." இப்படியெல்லாம் பேசி முடிச்சிட்டுத் திரும்பினா..

மொத ஜோடில யுவதி எழுந்து நின்று "நேரமாச்சு.." என்று சிணுங்கிக் கொண்டிருந்தார்.. நம்மாளு "உக்காரு.. இருட்டினாத்தான் நமக்கு செளகரியம்.." என்று இழுக்க.. அங்கே ஒரு கபடி விளையாட்டு நடந்து கொண்டிருந்தது.

இரண்டாவது ஜோடில பையன் பொண்ணு மடில தலை வைச்சு படுத்திருக்கான்.. பொண்ணு அன்பா, ஆசையா அவன் தலைமுடியைப் பிடிச்சு இழுத்துவிட்டு(மவனே மாட்டுன.. இதே தலைமுடியைக் கொத்தாப் புடிச்சு திருகிறுவாங்க..) அன்பைப் பொழிந்து கொண்டிருந்தார்.

மூன்றாவது ஜோடி.. அதிசயமே நடந்துவிட்டது.. அந்த வாலிபனின் மடியில் யுவதி அமர்ந்திருந்தாள். அடப்பாவிகளா.. உங்களுக்கெல்லாம் சூடு, சொரணையே இல்லையாடா? கன்னத்துல அடியையும் வாங்கிட்டு மடியையும் காட்டுறீங்களேடா.. போலீஸ்ல அடி வாங்கினா மட்டும் மனித உரிமைக் கழகம், கோர்ட்டு, கேஸ¤ன்னு கேக்குறீங்க.. இதுக்கெல்லாம் கேட்க மாட்டீங்களா? என்னமோ போய்த் தொலைங்க.. உங்களாலதான் நம்ம மானம், மரியாதையெல்லாம் காத்துல பறக்குது.. வேறென்னத்த சொல்றது..?

மனசு வெறுத்துப் போச்சுங்க.. அப்படியே கூட்டத்தைப் பார்த்தா ஆளாளுக்கு ஒரு பக்கம் கூட்டமாக நிக்குறாக.. நான் மட்டும் தனியா அம்போன்னு நிக்குறேன்.. என்ன செய்றதுன்னே தெரியலை.. யார்கிட்ட போய் பேசுறதுன்னே தெரியலை.. சரி உண்மைத்தமிழா.. நீ இப்படியே மனம் போன போக்குல பின்னூட்டம் போட்டுக்கிட்டே இரு.. கடைசியா இப்படியேதான் இருக்கப் போறன்னு மனசு சொல்லிச்சா.. வருத்தத்தோட யார்கிட்ட போலாம்னு யோசிச்சிக்கிட்டிருந்தேன்.

அதுக்குள்ள பாலா வந்து "வாங்க தலைவா.. காபி குடிக்கலாம்.. வாங்க.." என்று அன்பொழுக அழைக்க.. இடத்தைக் காலி பண்ணணுமான்னு யோசித்து சரி கடைசியா ஒரு வாட்டி பார்த்து சொல்லிட்டுக் கிளம்பலாம்னு பார்த்தா.. மொதல் ஜோடி ஜூட் விட்டுட்டாங்க.. ரெண்டாவது ஜோடி கிட்டத்தட்ட காணோம்.. ஆனா நல்லா உத்துப் பார்த்தா பார்ட்டிக ரெண்டுமே சிமெண்ட் தரைல பிளாட்டு.. மூணாவது ஜோடில பய இப்பத்தான் 'தேரோட்ட' ஆரம்பிச்சிருந்தான்.. "சிக்கிருச்சு.. ஓட்டுறான். உனக்கென்னடா..?" என்ற நினைப்போடு கூட்டத்தோட கூட்டமா வெளிய வந்தேன்..

வெளில வந்து பார்த்தா பாலா தலைமைல ஒரு டீமே வெண்குழல் பத்த வைச்சுக்கிட்டிருக்காக.. காபி இல்லேன்னுட்டாக.. சரி இருக்கிறதை கொடுங்கன்னு சொல்லி அஞ்சு ஜூஸை வாங்கி யார் யார் இருக்காகளோ அவுககிட்ட நீட்டினேன். சகோதரி பொன்ஸ் எனக்கு வேணாம்னுட்டாங்க.. ஆனா பாருங்க.. அவுக கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு கொடுத்த எள்ளுருண்டை(அதுதான்னு நினைக்கிறேன்)யை நான் வாங்கிக்கிட்டேன். எப்பவும் உண்மைத்தமிழனுக்கு பரந்த மனசாக்கும்..

இங்கேயும் ஆள் மாத்தி ஆள் மொக்கையும், மட்டையும் போட ஆரம்பிச்சாக.. யார் யார் பேசிக்கிட்டிருக்காங்களோ அங்கேயெல்லாம் போய் நின்னு ஒரு ஸ்மைல் பண்ணிட்டிருந்தனா.. அப்பத்தான் பாக்குறேன்.. அந்த மொதல் ஜோடி கடையைத் தாண்டி நடையைக் கட்டிக்கிட்டிருந்தாக.. பொண்ணு மொதல்ல முன்னாடி போகுது.. பையன் பின்னாடி பத்தடி தூரத்துல யாரோன்னு நினைச்சு போய்க்கிட்டிருக்கான்.. நம்ம கண்ணுக்கு மட்டும் எப்படி இதெல்லாம் சிக்குதுன்னே தெரியலைப்பா..

ஒவ்வொருத்தரா கை குலுக்கிட்டு "வரேன்.." "வாரேன்.." "தேங்க்ஸ் தலை.." "தலை கல்யாணமாம்ல.. பத்திரம்.." "சொல்லியனுப்பு.. பாட்டிலோட வந்திர்றேன்.." என்றெல்லாம் அன்பொழுக பேசிவிட்டுக் கிளம்ப.. "ஒரு முடிவோடதான் வந்திருக்கீக.." என்ற 'தலை'யின் பேவரிட் வார்த்தையைக் கேட்டுவிட்டுக் கிளம்பினர் சிலர்.

கெளதம் அண்ணனை ஏற்றிக் கொண்டு டாட்டா சுமோ கிளம்ப.. முத்துநகர்காரரும், நவீனத்தையும் "வீட்டுக்கு வாங்க ஸார்.." என்றழைத்தேன். "வரோம்.. வரோம்ப்பூ.." என்று இருவரும் சொல்லி விடைபெற்றார்கள்.

நாமக்கல் சிபி "உண்மைத்தமிழன் என்ற பெயரில் நீங்க மட்டும்தான எழுதுறீங்க?" என்றார். "ஏனுங்கண்ணா உங்களுக்கு இந்தக் குழப்பம்?" என்றேன். "இல்ல.. இனிமே உங்க பேர்ல நாங்க எழுதலாம்ல..?" என்று கேட்டு அதிர்ச்சியடைய வைத்தார். 'ஆத்தி.. இனிமே நாம சுதாரிப்பா இருக்கணும்ப்பு' என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

ஓசை செல்லா ஒரு முறைக்கு மூன்று முறை நான்தானே உண்மைத்தமிழன் என்று உறுதி செய்து கொண்டு "கோவை மாநாட்டுக்கு கண்டிப்பா நீங்க வரணும்.." என்று அழைப்பு விடுத்து விடை பெற்றார்.

முத்துதமிழினியும், உடன்பிறப்பு லக்கிலுக்கும் "உங்களுக்கு பெரியார் மேல் ஏன் கோபம்..?" என்று ஆரம்பிக்க "அது இங்கே வேண்டாமே.." என்று பேச்சை திசை மாற்றினேன்.. "அதெல்லாம் முடியாது. நீங்கள் பதில் சொல்லித்தான் ஆகணும்" என்று முத்துதமிழினி சொல்ல சிரித்தே சமாளித்தேன்.

நாமக்கல் சிபி டீம் ஒரு யூனோ காரில் ஏறி செல்ல.. முத்துதமிழினி பைக்கில் ஏற லக்கிலுக்கும் ஒரு டீமும் தனியே கிளம்ப.. அப்புறம்தான தெரிஞ்சது.. (தாகசாந்தி.. ஒரு வார்த்தை சொல்லியிருக்கக்கூடதா?) நான் மட்டும் தனியே..

சரி ஒரு மாசத்துக்கு ஒரு மொக்கை போடலாம்னு நினைச்சா மூணு மொக்கையை ஒரே மாசத்துல போடுற மேட்டர் கிடைச்சிருச்சேன்னு நினைச்சு என் 'மெர்சிடிஸ் பென்ஸான டிவிஎஸ் 50 XL' பக்கத்துல வந்து நிக்குறேன். அந்த ஆள் எதிர்த்தாப்புல வந்துக்கிட்டிருந்தான்.

யாரு? பாஸ்டன்பாலா பேசிக்கிட்டிருக்கும்போது பின்பக்கம் சண்டை வந்து அடி வாங்கினானே ஒரு ஆள். அவரேதான்.. வந்தார். பார்த்தார். எதிரில் இருந்த கார் கம்பெனி வாசலில் வந்து நின்றார். கார் டிரைவர்கள் இரண்டு பேர் "யோவ்.. ஒழுங்கா ஓடிரு.. அடிபட்டிருவ.." என்று கீழே கிடந்த கல்லைத் தூக்கிக் காட்ட என்னவோ ஏதோ என்று எனது பத்திரிகை புத்தியில் லைட் எரிந்தது.

அந்த ஆள் இடது புறமாக ஓடத் துவங்கியவுடன் மெதுவாக டிரைவர்களை அணுகி, "என்ன ஸார் மேட்டர்?" என்றேன். "அது எதுக்குங்க உங்களுக்கு..? விடுங்க.." என்றார் டிரைவர் ஒருவர். "இல்ல சும்மா சொல்லுங்க.. தெரிஞ்சுக்கணும்.. இவர் மதியானம் உள்ள வந்து ஒருத்தர்கிட்ட அடி வாங்கினாரு.." என்றதும் இருவருமே கலகலவென சிரித்தார்கள். "இன்னிக்கும் அடி வாங்கிட்டானா.. ஸார்.. இந்தாள் ஒரு மாதிரியான ஆளு.." என்றார் டிரைவர். "ஒரு மாதிரின்னா..? - இது நான். "ஒரு மாதிரின்னா? யாராச்சும் சிவப்பா இருந்துட்டா போதும்.. பக்கத்துல வந்து நிப்பான். அப்புறம் உரசுவான்.. அப்புறம் தொடைல கை வைப்பான்.." என்று சொல்லி நிறுத்திக் கொண்டு சிரிக்க..

புரிந்தது எனக்கு.. ஏதோ பெண்கள்தான் பட்டப்பகலில் தனியே நடமாட முடியலைன்னு கேள்விப்பட்டிருக்கேன்.. இப்ப ஆம்பளைங்களும் நடக்க முடியாதா? ஏப்பு.. தமிழ்நாடு ரொம்பவும்தான் முன்னேறிறுச்சுப்பு.. என்றபடியே வீடு நோக்கிக் கிளம்பினேன்..

பெட்டிச்செய்தி : வீட்டிற்கு வந்து தலைகாணியில் தலையை வைத்தவுடன்தான் ஒரு விஷயம் மூளையில் பளீரென வெளிப்பட்டது. சாகரன் பற்றிய அஞ்சலி புத்தகத்தின் பக்கங்கள் குறைவு என்றாலும் அதை அச்சடிப்பதற்கு குறைந்தபட்சம் ஒரு ஐயாயிரம் ரூபாயாவது ஆயிருக்குமே.. 'தலை' எப்படி சமாளித்தார்..?

வலைத்தளத்தில் மட்டுமே நட்பு கொண்டு மரணித்த ஒரு மனிதருக்காக தன் உழைப்பில் ஒரு பெரும் பகுதியை ஒதுக்கிச் செலவிட்டு புண்ணியம் செய்த 'தலை'யே நீ வாழ்க..

அப்புறம் அந்த முறுக்கு, சிப்ஸ், தண்ணி பாட்டில், ஜூஸ்.. இதெல்லாம் யாருடைய செலவு என்பதே தெரியவில்லை. கொடுத்தார்கள் வாங்கினேன்.. முழுங்கிக் கொண்டேன். கேட்கவே இல்லை.. வந்துவிட்டேன். இப்போது நினைத்துப் பார்க்க எனக்கு வெட்கமாக இருக்கிறது.. ச்சே.. என்ன புத்தி இது? என்று என்னைத்தானே நொந்து கொண்டேன்..

'தலை' பாலபாரதி அவர்களே.. நீவிர் இருக்கும் அயனாவரம், விருகம்பாக்கத்திலிருந்து எந்தத் திசையில் இருக்கிறது என்பது எனக்குத் தெரியாது.. இருந்தாலும் வீட்டு வாசலில் இருந்து குத்துமதிப்பாக ஒரு திசை நோக்கித் திரும்பி இரு கரங்களையும் தலைக்கு மேல் வைத்து ஒரு தேங்க்ஸ் சொல்கிறேன்.. நன்றி.. கோடானு கோடி நன்றி.. வாழ்க வளமுடன்.

"உங்களுக்குச் சீக்கிரம் கல்யாணமாகணும்..
நல்ல வாழ்க்கைத் துணை கிடைக்கணும்..
ஒரே attempt-ல நாலு புள்ளைக பொறக்கணும்..
அவுகளோட நீங்க சந்தோஷமா வாழணும்.."

- இம்புட்டுத்தான் என் வேண்டுதலு.

கொசுறு நியூஸ் : அடுத்த மீட்டிங்கை மெரினா பீச்ல வை 'தலை'.. அப்பத்தான்.. உண்மைத்தமிழனுக்கு ரொம்பச் சவுகரியமா இருக்கும்..

இது கண்டிப்பா ஜாலிக்குத்தான்..

நிசமா மீட்டிங் மினிட்ஸ் புக்ல இருக்கிறதைப் படிக்கணும்னா இங்கல்லாம் போங்க..

http://idlyvadai.blogspot.com/2007/04/fir.html

http://chennapattinam.blogspot.com/2007/04/blog-post.html

http://madippakkam.blogspot.com/2007/04/blog-post_23.html

http://poonspakkangkal.blogspot.com/2007/04/22.html

http://madavillagam.blogspot.com/2007/04/blog-post_24.html

http://balabharathi.blogspot.com/2007/04/blog-post_24.html

http://sugunadiwakar.blogspot.com/2007/04/22042007.html

http://abiappa.blogspot.com/2007/04/blog-post_22.html

http://imohandoss.blogspot.com/2007/04/blog-post_24.html

Tweet