தமிழ்மணத்திற்கு பல நன்றிகளும்..! சில திட்டுக்களும்..!

03-06-2009

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

தமிழ்மணம் நடத்திய சென்ற ஆண்டுக்கான சிறந்த பதிவுகள் போட்டியில் ஒரு பிரிவில் முதல் பரிசும், இன்னொரு பிரிவில் இரண்டாம் பரிசுமாக கிடைத்து, ஏதோ நான் எழுதியதில் இரண்டாவது உருப்படியாய் இருக்கிறது என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சுவிட்டேன்.

தமிழக அரசுக்குப் போட்டியாக எப்போதுமே தமிழ்மணத்தை சோம்பலாக நிர்வகித்து வரும் அதன் நிர்வாகிகள் எப்போதோ ஜெயித்த ஜெயிப்புக்கு கடந்த 1-ம் தேதிதான் பரிசுப் பொருளை நீட்டியிருக்கிறார்கள்.

வழக்கம்போல புத்தகங்கள்தான்.. முதல் பரிசுக்கு 500. இரண்டாவது பரிசுக்கு 250. ஆக மொத்தம் 750 ரூபாய்க்கு நியூ புக்லேண்ட்ஸில் புத்தகங்களை வாங்கிக் கொள்ளலாம் என்று ஈமெயில் செய்திருந்தார்கள்.

கடந்த இரண்டு நாட்களாக உடல் வலியும், மன வலியும் பின்னி எடுத்ததால் வீட்டைவிட்டு நகர முடியவில்லை. இன்றைக்குத்தான் முடிந்தது.

இப்போதெல்லாம் வெளியில் ரவுண்ட்ஸ் வரும்போது தப்பித் தவறிக்கூட புத்தகக் கடைகள் இருக்கும் பக்கம் போகாமல் நழுவிக் கொண்டிருந்தேன். ஷகிலாவின் படத்தில் வரும் பிட்டு படம் போல கடைக்குள்ளே இருக்கும் பல பிட்டுகளால் வீடு முழுக்க பிட்டுகள் முற்றுகையிட்டுள்ளன. இதனால் ஆனா செலவால் பர்ஸ் இளைத்துப் போய், கூடுதலாக நானும் இளைத்துப் போய் ஓமக்குச்சி நரசிம்மனுக்கு தம்பிபோல ஆகிவிட்டேன்..

இதற்குப் பதிலாக ஷகிலாவின் பின்னவீனத்துவ திரைப்படங்களையே பார்த்துத் தொலைத்துவிடலாம். அல்லது அந்த டிவிடிக்களையே வாங்கிக் குவித்துவிடலாம் போல இருக்கிறது. அவ்வளவு போதையைத் தருகிறது இந்த பிட்டு புத்தகங்கள்.

தமிழ்மணத்தின் புண்ணியத்தால் இன்றைய மாலைப் பொழுதில் நீண்ட சில மாதங்கள் கழித்து நியூ புக்லேண்ட்ஸில் அடைக்கலமானேன். கடையின் மேனேஜர் சீனிவாசனிடம் முன்பே போனில் தெரிவித்து உறுதிப்படுத்திய பின்புதான் சென்றிருந்தேன். அவர் சொன்னது போலவே தமிழ்மணத்தின் கடுதாசியை பிரிண்ட் அவுட் எடுத்துக் கையோடு கொண்டு சென்றிருந்தேன்.

என்னைப் பார்த்தவுடன் “உங்களை நிறைய தடவை இங்க பார்த்திருக்கிறனே..?” என்று ஏதோ கொள்ளையடிக்க வந்தவனிடம் கேட்பதைப் போல் கேட்டார். “உண்மையா என்னோட பணத்தைக் கொள்ளையடிச்சது நீங்கதான்.. இத நான் கேக்க வேண்டிய கேள்வி..” என்றேன்.

புதிய புதிய புத்தகங்கள் பலவும் வந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. யார்தான் வாங்குகிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. புதிய புதிய பதிப்பகங்களும் உருவாகிக் கொண்டுதான் இருக்கின்றன. விற்பனை வியாபாரம் எப்படித்தான் நடக்கிறதோ தெரியவில்லை.. ஆனாலும் உலகம் முழுவதும் ‘லே-ஆப்பு'களும் நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. என்னமோ நடக்குதுங்கய்யா..

நாய்க்கு வேலையில்லைன்னா மோப்பம் பிடிச்சுக்கிட்டே அலையும்பாங்க பாருங்க.. அது மாதிரி உள்ள நுழையறதுக்கே குட்டிக்கரணம் போடணும்னு இருந்தாலும், சினிமா புத்தகங்களே என்னை வெகுவாக ஈர்த்தது.

பொறுக்கியெடுத்த புத்தகங்களின் பட்டியல்

சிவாஜி வென்ற சினிமா ராஜ்ஜியம் - ஆரூர்தாஸ்

நாற்பது திரைப்பட இயக்குநர்களும் நானும் - ஆரூர்தாஸ்

நெஞ்சில் நிற்கும் நாயகர்கள் - வி.ராமமூர்த்தி

‘சித்திரம் பேசுதடி' படத்தின் திரைக்கதை வடிவம்

நெஞ்சைத் தொட்ட நிழல் மனுஷிகள் - சுரேஷ்-பாலா

உலக சினிமா பாகம்-1 - செழியன்

உலக சினிமா பாகம்-2 - செழியன்

பட உலக அடிமை - வேம்பத்தூர் கிருஷ்ணன்

2009 ஜூன் மாதத்திய உயிர்மை

2009 ஜூன் மாதத்திய காலச்சுவடு

இந்த பில் தொகையே 760 ரூபாயாகிவிட்டது. கூடுதலான பத்து ரூபாய் என் கண்ணை சிமிட்டவே, அத்துடன் தேடுதலை நிறுத்திக் கொண்டேன். விதி விடவில்லையே..

இந்தப் புத்தகங்களுடன் திரு.இளங்கோ எழுதிய நாடற்றவனின் குறிப்புகள் கவிதைப் புத்தகம் இலவசமாகக் கிடைத்தது. இனிமேல்தான் படிக்க வேண்டும்.

“கூடுதலாக ஒரு போனஸும் உண்டு..” என்றார் மேனேஜர் சீனிவாசன். “இன்னுமொரு அறுபது ரூபாய்க்கு புத்தகங்களை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். இது நியூ புக்லேண்ட்ஸின் பரிசு..” என்றார்.

“ஆஹா.. கூத்தாட வந்தவனுக்கு பூசாரியே மாமனாரான கதையா இன்னும் ஒண்ணா..? முருகா.. நீ வாழ்க..” என்று சொல்லிக் கொண்டே மீண்டும் 60 ரூபாய் விலையும் புத்தகம் ஒன்றைத் தேடோ, தேடு என்று தேடி கண்டெடுத்தேன்.

ஏற்கெனவே என் கையில் இருந்தவைகளை பில் போட அனுப்பிவிட்டதால், அந்தப் புத்தகத்தை ஏற்கெனவே எடுத்துத் தொலைத்திருக்கிறேன் என்பதை வழக்கம்போல என் அப்பன் முருகன் எனது மண்டையில் இருப்பதாகச் சொல்லப்படும் மூளையின் ஹைப்போதலாமஸ் பகுதிக்கு அனுப்ப மறுத்துவிட்டான்.

முருகன்தான் விட்டான். கடை ஊழியர்கள்.. அப்பன் முருகனின் மாமன் திருநாமத்தை உடைய அந்த மேனேஜர் சீனிவாசனாவது கவனித்திருக்க வேண்டாமா..? அவரும் விட்டுவிட்டார். “கடைசியாக நீ எடுத்து செக் பண்ணிருக்கணும்ல முண்டம்..?” என்று நீங்கள் திட்டுவது எனக்குக் கேட்கிறது. அதுக்கும் ஒரு ஆப்பு வைச்சானே முருகன்..?

பக்கத்துல இல்ல.. ரொம்ப பக்கத்துல இருந்து ஒரு பதிவுலக முருகனை கடைக்குள்ளாற கொண்டு வந்து நிறுத்தி, அவரோட பேச வைச்சு..(தனிப் பதிவா வரும்ல..) கடைசியா அப்படி செக் பண்றதையும் மறக்க வைச்சு வீட்டுக்கே கொண்டு வந்துவிட்டுட்டான். பாவிப் பய மகன்..

நாளைக்கு போய் அதை மாத்திரலாம்.. ஆனா வெட்டி அலைச்சல்தான எனக்கு..? மிக, மிகத் தேவையான சமயத்தில் இது போன்ற சின்ன ஞாபக சக்திகூட ஏன் எனக்குக் கிடைக்க மாட்டேங்குது..

நல்லாயிருப்பானா அந்த முருகன்..? நாசமாப் போக.. கட்டைல போக..

முருகன் இல்லைன்னு சொல்ல மனசு வர மாட்டேங்குது.. அதனாலதான் திட்டுறேன்.

கிடைத்துள்ள புத்தகங்கள் எனக்கு மிகத் தேவையானவைதான். பணப்பற்றாக்குறையால் வாங்காமல் இருந்தேன். இப்போது இந்தப் பரிசின் மூலமாகக் கிடைக்கின்ற வாசிப்பு அனுபவம் தமிழ்மணத்தையே சேரும்.

தமிழ்மணத்திற்கு நன்றி.. நன்றி.. நன்றி..!

இப்போது திட்டுக்கள் துவங்குகின்றன..!

முதல் திட்டு.. இந்த பரிசுடன் கூடுதலாக இருபத்தைந்து ரூபாய் செலவு செய்ய வைத்ததற்காக தமிழ்மணத்தை முதற்கண் வன்மையாகக் கண்டித்துக் கொள்கிறேன்..

அடுத்த விஷயம்... நான் பதிவுலகில் நுழைந்தபோது கண்ணுக்குத் தெரிந்த திரட்டிகள் இரண்டுதான். ஒன்று தமிழ்மணம். இன்னொன்று தேன்கூடு. இப்போது தேன்கூடு சிதைந்து போனது. தமிழ்மணத்தை ஒரு நாளாவது திறக்கவில்லையெனில் அது என்னவோ வேறு ஒரு வேலையும் ஓட மாட்டேங்குது என்று சித்தப்பிரமை பிடித்தாற்போல் ஆனது அந்தக் காலக்கட்டம்.

இப்போது நிறைய திரட்டிகள் வந்துவிட்டாலும், தமிழ்த் தினசரி பத்திரிகைகளில் ‘தினத்தந்தி'க்கு என்ன இடமோ, அதே போன்று வலைப்பதிவர்களின் உள்ளத்தில் தனி இடம் பிடித்திருக்கிறது தமிழ்மணம். என்ன காரணம், அல்லது எவ்வளவு காரணங்கள் என்று தெரியவில்லை. ஆனால் பிடித்திருக்கிறது. இதில் இன்றுவரையில் மாற்றமில்லை.

சமீபத்தில் கருவிப்பட்டையில் வாக்குகளை குத்துகின்ற முறையில் பெரும் மாற்றம் செய்து வாக்குச்சீட்டில் இருந்து ஓட்டுப் பதிவு இயந்திரத்திற்கு இந்தியத் தேர்தல் கமிஷன் மாறியதைப் போல் ஒரே ஜம்ப்பில் நான்கைந்து பெஞ்சுகளைத் தாண்டியிருக்கிறது தமிழ்மணம்.

சிற்சில பதிவுகளுக்கு விழுந்த ஆதரவுக் குத்துக்களையும், எதிர்ப்புக் குத்துக்களையும் பார்க்கப் போனால் பல்வேறு யூகங்களுக்குத்தான் வழி வகுத்தது. உண்மையா? பொய்யா என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் சராமரியாக சிலர் மட்டுமே வாக்குகளை வாங்கிக் குவித்த பின்பு, பதிவர்களுக்குள் ஒரு உள்வட்டம் எழும்பியிருந்ததை காண முடிந்தது.
அதே போல் எனக்குத் தெரிந்து அதிக முறை அதிக வாக்குகளைப் பெற்றவர் பதிவர் வினவாகத்தான் இருக்க முடியும். ஒரு கட்டத்தில் அவருடைய ஒவ்வொரு பதிவும் 20க்கு மேல் போய்க் கொண்டிருந்ததை பார்க்க முடிந்தது. அவருக்கு அடுத்து நம்ம அறிவின் சிகரம்(இதெல்லாம் நான் மட்டும் செல்லமா கூப்பிட்டுக்குறது..? வேற யாராவது கூப்பிட்டீங்க கைல கத்திரிக்கோலோட வீடு தேடி வந்திருவாரு டாக்டரு.. ஆமா சொல்லிப்புட்டேன்..) டாக்டர் புருனோவின் பதிவுகள்தான்.. அத்தனையும் அருமை.. பொது அறிவுப் பொக்கிஷங்கள்.. கொடுக்கப்பட வேண்டியவைகள்தான்.. சந்தேகமில்லை.

ஆனாலும் மிக நன்றாக இருந்தும் அதனை முறைப்படியாக பதிவர்களிடம் கொண்டு சென்று சேர்க்காத காரணத்தினால் பல நல்ல பதிவுகள் பதிவர்களின் கவனத்துக்கு வராமலேயே போய்விட்டது. தெரிந்தால்தானே ஓட்டுப் போடுவதற்கு..? பதிவு போட்டதும் வேலை முடிந்தது என்று பாதிப் பேர் நினைத்து அப்பீட்டு ஆகிவிட்டார்கள். அதனை சரியான சமயத்தில் வெளியிடுவது என்கிற அம்சமும் இங்கே இருக்கிறது என்பதைத்தான் பல புதிய பதிவர்கள் அறிந்து கொள்வதில்லை.

தமிழ்மணத்தின் வாசகர்களில் அதிகம்பேர் வெளிநாட்டில் வசிக்கும் தமிழர்களாகத்தான் இருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன். அவர்கள் நம்முடைய இரவு நேரத்தில்தான் பதிவு எழுதவும், படிக்கவும் அலுவலகத்திற்கு விஜயம் செய்கிறார்கள். நாமும் அதற்கேற்றாற்போல் இரவு நேரங்களில் புதிய பதிவுகளைப் போட்டுவிட்டால், அவர்கள் படித்து முடித்து, முடிந்தால் பின்னூட்டம் போட்டு உங்களை சூடான பதிவுகளுக்கு உடனடியாகக் கொண்டு சேர்ப்பார்கள். சேர்த்தார்கள்.

முன்பிருந்த சூடான இடுகைகளில் இடம் பிடித்த முக்கால்வாசி பதிவுகள் இந்திய நேரப்படி இரவு நேரத்தில் போடப்பட்டவைதான். அடுத்த நாள் காலையில் கமெண்ட்டுகளை வெளியிட்டோ அல்லது அதற்கு பதில் இட்டுவிட்டோ அலுவலகத்திற்குச் சென்றுவிட்டால், இந்திய நேரப்படி அலுவலகத்தில் தூங்க வரும் நமது இந்தியப் பதிவர்களுக்கு இது வசதியாக இருக்கும்.

இவர்கள் இடம் பின்னூட்டங்களுக்கு இரவில் நாம் வீடு திரும்பியவுடன் மீண்டும் பதில் பின்னூட்டம் போட்டு வெளியிட்டால் குறைந்தபட்சம் 2 நாட்களாவது பதிவுகள் தமிழ்மணத்தில் ஏதாவது ஒரு ரூபத்தில் தென்பட்டுக் கொண்டேதான் இருக்கும். இதையெல்லாம் கச்சிதமாகச் செயலாக்கியவன் நான் என்பதையும் மிக்க வருத்தத்துடன், ரொம்ப சந்தோஷத்துடனும் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். இதனை பல முன்னணி பதிவர்களே செய்யவில்லை. அதனால் பல நல்ல பதிவுகள் நமது கண்களுக்கு படாமலேயே போய்விட்டதுதான் நமது சோகம்.

முன்பிருந்த தமிழ்மணத்தின் வாக்குப் பதிவுக்கு கிளிக் செய்து பின்பு ஜிமெயிலின் லாகின், பாஸ்வேர்டை கொடுத்து செய்ய வேண்டியிருந்தது. அப்போது சம்பந்தப்பட்ட கணினியின் ஐ.பி. எண்ணை அது சரி பார்த்ததா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. இதற்கே எனக்கு எல்லையில்லா சோம்பேறித்தனம்.. “இப்படி ஒண்ணைத் தட்டறதுக்கு யாருக்காச்சும் ரெண்டு கமெண்ட்டு போட்டிருவனே முருகா..” என்று தமிழ்மணத்தைத் திட்டிக் கொண்டுதான் இருந்தேன்.

தமிழ்மணத்தாற் இப்போதும் ஏதோ திருகு வேலையைச் செய்திருக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு நாளும் விடிந்தவுடன் எனது பதிவினை ஓப்பன் செய்தவுடன் நான் செய்யும் முதல் வேலை ஓட்டுப் போடுவதுதான்.. ஆனால் கடந்த 3 நாட்களாக அப்படிச் செய்தால் “மன்னிக்கவும்.. உங்களது ஓட்டு போட்டாகிவிட்டது.. கள்ள ஓட்டுப் போடாதடா கபோதி..” என்று எனது கணினியே என்னைத் திட்டுகிறது.

கஷ்டப்பட்டு அங்கே, இங்கே என்று செய்திகளைத் தேடிப் பிடித்து பதிவுகளைப் போட்டுவிட்டு முதலிரவிற்குக் காத்திருக்கும் பையனைப் போல யாராச்சும் கமெண்ட்டு போட வர மாட்டாங்களாப்பா என்று வாயில் ஈ நுழைவதுகூடத் தெரியாமல் விழிமேல் விழி வைத்து காத்துக் கொண்டிருக்கும் இன்றையச் சூழலில்..

பத்து பக்க பதிவு ஒரு ஓட்டுதான் வாங்கியிருக்கிறது என்பது வெளியே தெரிந்தால் எவ்ளோ பெரிய கேவலம் என்பது தமிழ்மணத்தாருக்குத் தெரியுமா..? அவர்கள் வேண்டுமானால் மானம், ரோஷத்தை பார்க்காதவர்களாக இருக்கலாம். ஆனால் நான் அப்படியில்லையே.. மானம், ரோஷம், வெட்கம், சூடு, சொரணை இப்படி எல்லாத்தையும் அர்ச்சனைத் தட்டுல வைச்சு திருப்பரங்குன்றம் முருகன் கோவில்ல முருகன்கிட்ட ஒப்படைச்சிட்டுல்ல அன்னிக்கு ராத்திரி திருவள்ளுவர் பஸ்ல ஏறுனேன்.. எவ்ளோ டென்ஷனா இருக்குது பாருங்க..

சரி அதை விடுங்க.. ராத்திரியோட ராத்திரியா பதிவைப் போட்டு விடிஞ்சதும் கைலி இடுப்புல இல்லைன்றதுகூட தெரியாம கம்ப்யூட்டரை ஆன் பண்ணிட்டு சூடான இடுகைல என் பதிவைத் தேடின காலம் எப்பேர்ப்பட்ட பொற்காலம். இப்போ அதுக்கும் வைச்சுட்டாங்கய்யா ஆப்பு..

சூடான இடுகையே தேவையில்லைன்னு ஒரே போடா போட்டு.. பரிந்துரை செய்யப்பட்ட பதிவுகளை மட்டுமே கண்ணுல காட்டி கொல்றாங்க.. சூடான இடுகைல இடம் பிடிச்சது முக்கால்வாசி யூத் என்று தங்களைத் தாங்களே சொல்லிக் கொண்ட வயதான பதிவர்களின் பதிவுகளும், சில நல்ல தமிழ் வார்த்தைகளைத் தலைப்புகளாகக் கொண்ட பதிவுகளும்தான்.

நான் தமிழ்மணத்தை திறந்தவுடன் முதலில் பார்ப்பது சூடான இடுகைகள்தான். ஏனெனில் தினந்தோறும் 1000 பதிவுகள் போடப்படும் சூழலில் நல்ல பதிவுகள் எல்லாம் திடீர், திடீரென்று காணாமல் போய்விடுகின்றன. ஒரு கட்டத்தில் என்னைத் திட்டி எழுதப்பட்ட சில பதிவுகளையே நான் பதினைந்து நாட்கள் கழித்துத்தான் படிக்க முடிந்தது.

“ஒருவேளை யாரும், யாரையும் திட்டக்கூடாது. நல்ல தமிழ்ல எழுதக் கூடாது”ன்னு சொல்லித்தான் சூடான இடுகையைத் தூக்கிட்டாங்களோ..? சரி சாந்தி தியேட்டர் எதுத்தாப்புல உக்காந்திருக்குற கிளி ஜோஸியக்காரன்கிட்ட நாளைக்கு இதுக்கு விளக்கம் கேட்டிருவோம்.

இதையெல்லாம் யார் கேக்குறா..? யாரோட ஆலோசனைன்னே தெரிய மாட்டேங்குது.. போயஸ் கார்டன் கிச்சன் காபினெட்டைவிடவும் தமிழ்மணத்தின் கிச்சன் கேபினட் பரம ரகசியமா இருக்கு. ஒவ்வொரு மாற்றத்திற்குப் பின்னும் “பதிவர்கள் பலரின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க..” என்று இங்கே இருக்குறவன் தலைல கல்லைத் தூக்கிப் போட்டு மேட்டரை முடிச்சர்றாங்க..

சில சமயத்துல அவிய்ங்க சும்மா இருந்தாலும் கட்டுன கோவணத்தையே உருவுற இங்க இருக்குற நம்மாளுக விட மாட்டேங்குறாங்க.. எதையாவது அவங்களுக்கு எதுக்க பேசி, உசுப்பேத்தி இப்படி நம்ம மானம், மரியாதையையெல்லாம் கப்பலேத்தி விட்டுறாங்க.

சரி.. இப்படி எதையாவது செய்றவங்க..

“தமிழ்மணத்துல கலாட்டா..

உட்கட்சிப் பூசல்..

பதவிப் போராட்டம்..

சசிக்கும், சங்கரபாண்டிக்கும் சண்டை..

டல்லாஸ்ல வாய்க்கா வரப்பு மேல மம்மட்டியை வைச்சு தொடையைத் தட்டி சசி பாண்டிக்குச் சவால் விட்டுட்டாரு.. முடிஞ்சா தாண்டி வாடான்னு பாண்டியாடிட்டாரு..

நியூயார்க் எம்ப்பயர் ஸ்டேட் பில்டிங் முன்னாடி சசியும், பாண்டியும் ஒருத்தரையொருத்தர் விளையாட்டுத் துப்பாக்கியால சுட்டுக்கிட்டாங்க.. போலீஸ் அவங்களை வலைவீசித் தேடுதாம்..

இப்ப செல்வராஜுன்னு ஒருத்தர் புத்சா உள்ள கீந்து விளையாடுறாரு.. அவர்தான் ஈமெயில் லெட்டருக்கு அத்தாரிட்டியாம்.. அப்ப மத்தவங்க எல்லாரும் என்ன பபூன்களா அப்படீன்னு பொதுக்குழுவுல காரசாரமா சேரைத் தூக்கிப் போட்டு பெரிய கலாட்டாவாம். இது சி.ஐ.ஏ. தகவல்....

தமிழ்மணத்து மேல பெல்ஜியம் சர்வதேசக் கோர்ட்ல விசாரணை நடக்கப் போகுதாம்.. சசி பாண்டியைக் கை காட்டுறாராம்.. பாண்டி முன்னாடி இருந்த காசியைக் கை காட்டுறாராம்.. பாவம் காசி ஸார்.. இதுனாலேயே தமிழ்மணத்துக்காரங்களே போன் பண்ணாலும் போனை எடுக்க மாட்டேங்குறாராம்..

ஆக மொத்தத்துல தமிழ்மணம் குழுவுல யாரோ ஒருத்தர் இந்த வருஷத்துக்குள்ள பிரஸ்ஸல்ஸ்ல ராஜபக்சே அண்ணனுக இருக்கப் போற செல்லுக்குப் பக்கத்து செல்லுல குடிபோகப் போறாங்க..”

இப்படி எதையாவது எழுதுங்கய்யா..

தமிழ்மணத்துக்காரங்க ஆரம்பத்துல இருந்தே ரொம்ப, ரொம்ப நல்லவங்க.. எவ்ளோ அடிச்சாலும் தாங்கினாங்க.. தாங்குறாங்க.. தாங்குவாங்க.. என் இம்புட்டு வருஷ சர்வீஸ்ல அடிச்சுச் சொல்றேன்.. என்னை மாதிரி.. இது மாதிரி அள்ளி விடுங்க.. ஒண்ணுமே செய்ய மாட்டாங்க.. எதுவுமே சொல்ல மாட்டாங்க..

இதையெல்லாம் விட்டுப்புட்டு ஆலோசனை சொல்றேன்னு நினைச்சு என்னை மாதிரி கிறுக்கி வைக்குறவங்க வயித்துல அடிக்கிறீங்களேய்யா.. இது உங்களுக்கே நியாயமா..? அடுக்குமா..? நான் இனிமே என்னத்தை எழுதறது..? எப்படி எல்லார்கிட்டேயும் நானும் ஒரு பதிவு போட்டிருக்கேன்னு சொல்றது..? எத்தனை பேர் வந்து படிக்கப் போறாங்க.. எத்தனை நல்ல ஓட்டும், எத்தினி கள்ள ஓட்டும் எனக்கு விழுகப் போகுது..? நமக்கு நாமே திட்டப்படி எனக்கு இனிமே ஒண்ணே ஒண்ணுதானா..? அழுகை, அழுகையா வருதுடா சாமி..

“யாருமே இல்லாத கடைல யாருக்குடா டீ ஆத்துற..? உன் கடமை உணர்ச்சிக்கு அளவே இல்லையா?”ன்னு நம்ம விவேக் அண்ணன் சொன்ன டயலாக்குதான் இந்தச் சமயத்துல எனக்கு பொருத்தமா இருக்கு. அதனாலதான் இவ்வளவு பொறுமலும், கோபமும்.. ஒண்ணும் தப்பு இல்லையே..? தப்பா இருந்தா இவனுக்கு முருகன் கொடுக்குற ஆப்பே போதும்னு நினைச்சு பெரிய மனசு பண்ணி மன்னிச்சு விட்ருங்க.. கரெக்ட்டா இருந்தா ஒரு ஓட்டு.. ஒரே ஒரு ஓட்டு மறக்காம குத்திருங்க.. போதும்..

இவ்ளோ கிறுக்கல்களையும் பொறுமையா படிச்சதுக்கு ரொம்ப நன்றிங்கோ..

எதையும் தாங்கும் இதயம் கொண்ட தமிழ்மணம் அண்ணன்கள், இதையும் தாங்கிக் கொள்வார்கள் என்கிற நம்பிக்கையுடன் எனது சிற்றுரையை இத்துடன் முடித்துக் கொள்கிறேன்.

நன்றி

வணக்கம்.

Tweet