உன்னைப் போல் ஒருவன் - திரைப்பட விமர்சனம்

20-09-2009

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

ஆவலுடன் எதிர்பார்த்திருந்த இப்படத்தினை கொஞ்சம் கடுப்போடு பார்க்க வேண்டிய சூழலை
என் அப்பன் முருகன் ஏற்படுத்தியிருந்தான்.

கதை முன்பே தெரியும் என்பதால், எப்படி எடுத்திருக்கிறார்கள் என்பதை அறியவே காத்திருந்தேன்.


ஏமாற்றவில்லை. திரைப்படத்தின் முத்தான மூன்று விஷயங்கள், வசனம், திரைக்கதை, இயக்கம்.

நடிப்பு என்று ஏதுமில்லை. நடிப்புக்கான வாய்ப்பு பெரும் நடிகர்களுக்கு கொடுக்கப்படவில்லை. உண்மையாகவே நடித்திருப்பவர் கணேஷ்வெங்கட்ராமனால் விசாரிக்கப்படும் போதை ஆசாமிதான். அந்த ஒரு நிமிடம்.. உடல் நடுங்கி 'மூச்சா' போகின்ற அளவுக்கு தனது பயத்தைக் காட்டுகின்ற அந்த போதை பார்ட்டிதான் படத்தில் நடித்திருக்கும் நடிகர்.


மோகன்லாலின் இயல்பான நடிப்பில் கால்வாசிகூட வெளிப்படவில்லை. அதற்கு அவர் என்ன செய்வார்..? ஒரே செட்.. ஒரு செட் டிரஸ்.. கடைசி நாளில் போனால் போகிறது என்று மப்டி டிரெஸ்.. இதில் அவர் அவ்வப்போது நடப்பதும், பேசுவதுமாக சென்றுவிட.. நடிப்பைக் கொட்டக் காணோம்.


அவருக்கும், தலைமைச் செயலாளர் லஷ்மிக்கும் இடையில் நடக்கும் வாதப்போரில் முழுக்க, முழுக்க வசனங்களின் ஆதிக்கம் அதிகமாக இருப்பதினால் அதைத்தான் ரசிக்க முடிந்தது. லஷ்மியம்மாவுக்கு வயதாகிக் கொண்டே போவது மேக்கப்பையும் மீறி தெளிவாகத் தெரிந்தது. வேறு ஒருவரை நடிக்க வைத்திருக்கலாம்.

கமல் வழக்கம்போல.. ஐந்து நாட்கள்தான் இந்தத் திரைப்படத்திற்காக நடித்தாராம்.. போதும்.. கடைசிக் கட்டக் காட்சியில் மட்டுமே கண்கலங்கி ஏதோ தான் நடித்துவிட்ட திருப்தியைக் காட்டிவிட்டார்.

வசனங்களுக்காக கை தட்டி, தட்டி கை வலித்துப் போன நிலைமையில் ரசிகர்கள் ஓய்ந்து போய்விட்டார்கள். எனக்குத் தெரிந்து வசனங்களுக்காக ஒரு திரைப்படம் பேசப்படுகிறது எனில் நீண்ட பல வருடங்களுக்குப் பின் இத்திரைப்படம்தான்..

உலக அரசியல், கணினி அறிவியல், தமிழக அரசியல், பொது வாழ்க்கை என்று அனைத்தையும் நன்கு அறிந்திருக்கும் ஒருவர்தான், இத்திரைப்படத்திற்கு வசனகர்த்தாவாக இருக்க முடியும் என்பதை தீர்மானித்திருக்கும் கமலுக்கு முதலில் எனது நன்றிகள்..

இரா.முருகன் அற்புதமாக வசனங்களை பதிவு செய்திருக்கிறார். "உயிரெல்லாம் கொஞ்சம் வெளில இருக்கட்டும்.." என்பதில் துவங்கி இறுதிவரையில் முருகனின் ஆதிக்கம்தான் திரைப்படத்தில் ஜொலிக்கிறது.

எம்.எஸ்.பாஸ்கர் புகார் கொடுக்க வரும்போது சிவாஜியிடம் பேசுவதும்.. கமல் சிவாஜியிடம் தனது புகாரை பதிவு செய்யச் சொல்லும்போதும் மிக இயல்பாக வசனப் பிரதிகளை பதிவு செய்திருக்கிறார்கள்.

சி.எம்.மிடம் பேச வேண்டும் என்று கமல் கேட்க "அவர் உங்ககிட்ட பேசுற அளவுக்கென்ன வேலைவெட்டி இல்லாதவரா?" என்று மோகன்லால் கேட்க.. "ஓட்டுக் கேட்க என்கிட்ட வந்தாரே.." என்று கமல் எடுத்துவிடும் டயலாக்கில் என் வரிசையிலேயே நான்தான் அதிகமாக கை தட்டினேன்.

"கமிஷனர் ஸார்.. இப்போ நான் குப்பனோ, சுப்பனோ இல்லைன்னு உங்களுக்குத் தெரிஞ்சிருக்கும்னு நினைக்கிறேன்.." என்று கமல் பேசுவது டச்சிங் பாயிண்ட்..

"அவங்களை அப்படியே வீட்டுக்கு போகச் சொல்லுங்க.. நாளைக்கு சஸ்பென்ஷன் ஆர்டர் வீட்டுக்கு வரும்.." என்று இயல்பு நிலையை கோபத்துடன் காட்டுகிறார் கமிஷனர் மோகன்லால்.

காக்கிச் சட்டை போட்டுவிட்டால் பொதுமக்களிடம் மரியாதை இல்லாமல் பேசுவார்கள் என்றில்லை.. சக காவலர்களிடமே அதைத்தான் அதிகாரிகள் காட்டுவார்கள் என்பதை "என்ன பிடுங்கிட்டா இருந்தீங்க..?" என்று உதவி கமிஷனர் கேட்கும்போது சொல்லிவிட்டார் வசனகர்த்தா.

தற்போதைய மீடியா துறையின் அபார வளர்ச்சிக்கு மிகப் பெரும் உதாரணம் அந்தப் பெண் ரிப்போர்ட்டர். போலீஸ் கமிஷனரிடம் சிகரெட் கேட்கும் தைரியத்துடன் ஒரு பெண்ணியவாதியைக் காட்டியிருக்கும் இத்திரைப்படத்தின் பெண்ணியம் போற்றும் உன்னத தன்மையை கவனித்தில் கொள்ள வேண்டும். கூடவே இன்னொன்றையும்... மீடியாக்காரர்களால்தான் இப்படியெல்லாம் கேட்க முடியும் என்பதை காட்டியிருக்கிறார் இயக்குநர்.


இறுக்கமான திரைக்கதை அமைப்புடன் முற்பாதி விறுவிறுப்பாக சென்றதால் 'விக்ரம்' திரைப்படத்திற்குப் பின் இத்திரைப்படத்தின் இடைவேளைதான் மிக வேகமாக வந்து முடிந்தது. எனக்கு முன் சீட்டில் இருந்த ஒரு பெண்மணி தன் வாயில் விரல் வைத்து "என்னங்க அதுக்குள்ள இண்டர்வெல்..?" என்று தனது கணவரிடம் ஆச்சரியத்தைக் காட்டியது லேசாக சிரிக்க வைத்தது.

இந்த இரண்டு வேகமான திரைக்கதைகளும் கமலஹாசனின் திரைப்படங்களிலேயே அமைந்துவிட்டது ஒரு தனிச்சிறப்பு. அதற்காக அவருக்கு ஒரு பாராட்டு..

கலைஞரை பாராட்ட வேண்டியதுதான்.. அதுக்காக இந்த அளவுக்கு ஜால்ரா போட்டிருக்க வேண்டுமா..? எளிமையான முதல்வர் என்ற ரீதியிலும், தமிழ்நாட்டில் கருத்து சுதந்திரம் உண்டு என்பது போலவும் கலைஞரின் வீட்டையும், அவரது குரலையும் படத்தில் பதிவு செய்திருக்கிறார்கள்.

எல்லாஞ் சரி.. இதே போல் கதாபாத்திரங்களுக்கு 'கருணாநிதி' என்றோ 'ஸ்டாலின்' என்றோ 'அழகிரி' என்றோ வைத்துவிட்டு படம் வெளிவந்துவிட்டால் தைரியமாக தமிழ்நாட்டில் கருத்து சுதந்திரம் வாழுகிறது என்பதை நாம் நம்பலாம். கமல் அண்ணன் தனது அடுத்தப் படத்தில் இப்படி வைப்பார் என்று நம்புவோமாக..

மும்பை கலவரம், கோவை குண்டுவெடிப்பு, கோத்ரா ரயில் எரிப்பு சம்பவம்.. குஜராத் பெஸ்ட் பேக்கரி எரிப்பு, ஆப்கானிஸ்தான், பாகிஸ்தான், ரஷ்ய குடியரசுகள் என்று சகல தீவிரவாதத்தையும் ஒட்டு மொத்தமாக காண்பித்துவிட்டு இதில் ஒரு சாம்பிள் என்று மூன்று இஸ்லாமியர்களைக் காட்டிவிட்டு தப்பித்தது கொடூரம்.

"இதே கேள்வியை குஜராத்ல மோடிகிட்ட போய்க் கேட்டுப் பாருங்க.. என்னாகும்னு தெரியும்..?" என்று சர்வ அலட்சியமாக வசனம் பேசப்பட்டுள்ளது. இதே பாணியில், "தமிழ்நாட்டுல கருணாநிதிகிட்ட போய்க் கேளுங்க.." என்று கமலின் அடுத்தத் திரைப்படத்தில் வசனம் வரும் என்று நம்புவோமாக..


ஹிந்தி திரைப்படத்தின் ரீமேக் என்பதால் கமல் இதில் எதுவும் செய்ய முடியாததுதான். ஆனால் ஹிந்தி திரைப்படத்திற்கு விமர்சனம் எழுதாத காரணத்தினால் இப்படத்தின்போது இந்தக் கேள்வியை எழுப்பியாக வேண்டும்?

திரைப்படங்களில் எப்போது பார்த்தாலும் தீவிரவாதி என்றால் தலையில் தொப்பி வைத்த முஸ்லீமையோ அல்லது தாடி வளர்த்த முஸ்லீமையோதான் அடையாளம் காட்டுகிறார்கள். கூடவே கள்ளக்கடத்தல் கும்பல் என்றாலும், எலெக்ட்ரானிக்ஸ் பொருட்கள் கடத்தல் என்றாலும்கூட அதற்கும் முஸ்லீம்கள்தான் சிக்குவார்கள்..

சிறுபான்மையினர் என்பதால் அதிகம் அலட்டிக் கொள்ளாமல் பெரும்பான்மையோர் கூட்டமாக வந்தமரும் தியேட்டரில் கை தட்டல் வாங்கிக் கொண்டு போகலாம் என்று முடிவு செய்துவிட்டார்கள் போலும்.. இதில் போனால் போகிறது என்று ஒரு இந்துவை நுழைத்து கணக்கை சரி செய்துவிட்டார்கள்.

ஆனால் படத்தில் சாவிற்கான அழைப்பாக அந்த செல்போன் சுவிட்ச்சை ஆன் செய்வது 'இந்து' சந்தானபாரதிதான். தப்பிப்பது ஒரு இஸ்லாமியர் என்று சர்ச்சைக்கு சத்தமில்லாமல் பதில் சொல்கிறார் கதாசிரியர்.

கோவை குண்டுவெடிப்பில் முஸ்லீம்களை குற்றம் சாட்டுபவர்கள் அதற்கு முன்னால் நடந்த கோட்டைமேடு படுகொலைகளைச் செய்த இந்து தீவிரவாதிகளைப் பற்றி பேச்செடுப்பதில்லை.. இந்து தீவிரவாதிகள் அந்த படுகொலைகளை செய்யாமல் இருந்திருந்தால், கோவை குண்டுவெடிப்பு சம்பவம் நடந்திருக்காது. ஒரு சமூகத்தினரின் கோபம் கணக்கிலடங்கா துயரங்களைக் காட்டிவிட்டது.

சிறியவர்களைவிட பெரியவர்கள்தான் விட்டுக் கொடுத்துப் போக வேண்டும். அதுதான் அழகு. ஒவ்வொருவரின் வீட்டிலும் அதுதானே நடக்கிறது..? நம் வீட்டில் நமக்கு சாப்பிடக் கொடுத்து அம்மாவும், அப்பாவும் நாம் சாப்பிடும் அழகை வேடிக்கை பார்த்து தங்கள் வயிற்றை நிரப்பிக் கொள்வார்களே.. அதுதானய்யா பாசம்.. எங்க இருக்கு நம்மகிட்ட..?

சரி மீண்டும் படத்துக்கு வருவோம்..

ஐ.ஏ.எஸ். ஐ.பி.எஸ். மோதலின் ஒரு பரிணாமத்தை மோகன்லால்-லஷ்மி மோதலின்போது வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறார் முருகன். பொதுவாகவே ஐ.ஏ.எஸ்.கள் கடைசியில் யார் மாட்டிக் கொள்வது என்று பதைபதைப்பதும், எப்படியாவது குற்றவாளியை பிடித்தாக வேண்டும் என்று ஐ.பி.எஸ்.கள் துடிப்பதும் சாதாரணக் காட்சிகள். அதையே இங்கும் கடைப்பிடித்திருக்கிறார்கள்.

யாருக்கு ரெஸ்பான்ஸிபிலிட்டி என்பதில் நடக்கும் இருவரின் மோதலில் தெரிவது காலம், காலமாக அதிகார வர்க்கத்தினருக்குள் நடக்கும் போட்டி, பொறாமையை தெளிவாக்குகிறது.

ஆனாலும் படத்தில் ஆங்காங்கே அளவுக்கதிகமாகப் பேசப்பட்டிருக்கும் ஆங்கில வசனங்கள் காட்சியைப் புரிந்து கொள்வதில் சாதாரண பொதுஜனத்திற்கு மிகுந்த சிரமத்தைக் கொடுத்திருக்கிறது. அந்தந்த இடங்களில் சப்டைட்டிலாவது போட்டிருக்கலாம். வசனமே புரியாதபோது அவர்களுடைய அடுத்தக் கட்ட நடவடிக்கையை சட்டென்று எப்படி மனம் ஏற்கும்..?

லாஜிக் மீறலே இல்லாமல் இல்லை. அது ஹிந்தியிலும் அப்படித்தான் இருந்தது.. அண்ணாசாலை போலீஸ் நிலையத்தில் குண்டு வைத்துள்ளேன் என்று கமல் சொன்னவுடன் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டிய பதட்டத்தை நிமிட இடைவெளிவிட்டு படமாக்கியிருப்பதால் அதன் சீரியஸ்னெஸ் பதிவாகவில்லை.

கமல் இருக்கும் கட்டிடத்திற்கு வரும் கணேஷ் கையோடு கூடவே போலீஸ் படையினரோடு வந்திருந்தால் படம் துவக்க நிலையிலேயே முடிந்திருக்கும். திரைக்கதை ஆசிரியர் தமது வசதிக்காக கணேஷை அவசரக்குடுக்கையாக மாற்றிவிட்டார். கூடவே மொட்டை மாடி ஏறாத சோம்பேறியாகவும் ஆக்கிவிட்டதால், திரைக்கதை ஆசிரியரைத்தான் நாம் குற்றம் சொல்ல வேண்டும்.



மோகன்லால் சற்று பிஸியான ஆர்ட்டிஸ்டுதான். அதற்காக ஒரே நாளில் ஐந்தாறு சீன்களையா எடுப்பது..? அவர் நடப்பது.. வருவது.. உட்கார்வது.. பேசுவது என்று அனைத்தையும் வரிசைக்கிரமமாக எடுத்ததுபோல் தெரிகிறது.

அதிலும் சிவாஜியிடம் விசாரித்துவிட்டு அவரை போகச் சொல்லிவிட்டு உள்ளே போகும் மோகன்லால் பின்பு மீண்டும் அதே வராண்டாவில் நடந்து வர.. அவரிடம் கமல் கொடுத்த அட்ரஸ் போலி என்று சொல்வது அடுத்த சீனாகவே வந்திருப்பதை எடிட்டிங்கில் கவனிக்காமல் விட்டுவிட்டார்கள் போலும்..

இதில் குறிப்பால் உணர்த்துகிறேன் என்று சொல்லி மிக முக்கியமான கட்டத்தில் வசனத்தின் மூலம் சொல்ல வேண்டியதை சொல்லாமல் விட்டுவிட சாதாரண பாமர ரசிகனுக்குள் குழப்பங்கள்..


கமலின் சோகக் கதையைக் கேட்டு சிவாஜி மனம் மாறி, "இவர் இல்லீங்க.. வேற யாரோ.." என்று கதையை மாற்றுவது.. இதைக் கேட்டு மோகன்லால் கோபப்படுவது.. ஹேக் செய்ய வந்த பொறியாளரும் கமலின் கண்ணீரில் மனதைப் பறிகொடுத்து "கண்டுபிடிக்க முடியலை.." என்று பொய் சொல்ல மானிட்டரை திருப்பி மோகன்லாலே இடத்தைக் கண்டுபிடித்து கிளம்புவது.. இந்த இடத்தில் வசனத்தின் மூலம் அவர்களுடைய உணர்ச்சிப்பூர்வமான ஆதரவை வெளிப்படுத்தியிருக்கலாம்..

இந்தக் குழப்பத்தினால் "எப்படி மோகன்லால் கரெக்ட்டா அந்தக் கட்டிடத்திற்கு வந்தார்..?" என்று திரைப்படம் முடிந்தவுடன் சாதாரண ரசிகர் குஞ்சுகள் தங்களுக்குள் வட்டமேசை மாநாடு போட்டு பேசிக் கொண்டிருந்ததை கேட்க முடிந்தது.

'இசை ஸ்ருதிஹாசன்' என்கிற டைட்டில் கார்டுக்கு செம கைதட்டல். ரசிகர்களின் தலைவரின் மகளுக்குக் கொடுத்த ஆதரவிற்கு அவர் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும். கமல் மார்க்கெட்டில் வாங்கிய காய்கறிகளோடு அந்த ஏணியில் ஏறுகின்ற காட்சியில்தான் பின்னணி இசை சற்று உரக்கக் கேட்டது. நானும் ஒருத்தி இருக்கிறேன். கவனத்தில் கொள்ளுங்கள் என்றது.. இதன் பின் கணேஷ் அந்த கட்டிடத்தில் தேடி வரும்போதும் கமல் அதனை உணர்ந்து லேசாகப் பதட்டப்படும்போதும் டப்.. டப்புதான்..

இறுதிக் காட்சியில் "கமிஷனர் ஆஃப் போலீஸ்" என்று சொல்லி மோகன்லால் கை நீட்டும்போது கமலின் முகத்தில் தெரியும் எக்ஸ்பிரஷனைவிடவும் பின்னணி இசை சற்று பயமுறுத்தியது அல்லது கமலுக்கு உதவி செய்திருக்கிறது.. ஓகே.. ஸ்ருதியை பாராட்டுவோம்.. பெரிய அளவுக்கு இசையமைப்பாளராக வலம் வர வாழ்த்துவோம்..

'மர்மயோகி'யாக வந்திருக்க வேண்டிய இடத்தில் சின்ன பட்ஜெட்டில் வந்திருக்கும் இப்படம் தமிழ்த் திரைப்பட ரசிகர்களுக்கு எந்த அளவுக்கு ஒரு உற்சாகத்தைக் கொடுத்திருக்கும் என்பதில் எனக்கு சந்தேகம் உள்ளது. காரணம், முதலில் இது கமல் நடிக்க வேண்டிய திரைப்படமே அல்ல. கமலின் கேரக்டரில் பிரகாஷ்ராஜ் நடித்திருக்க வேண்டும்.


முழுக்க முழுக்க வில்லன் போன்றே கொண்டு செல்லப்பட்டு இறுதியில் எதற்காக இவ்வளவு நாடகமும் என்று தெரிகிறபோதுதான் அந்தக் கதாபாத்திரத்தின் மீதான ரசிகர்களின் பார்வை மாற வேண்டும். இதுதான் ஹிந்தி திரைப்படத்தின் தாக்கத்துக்கான முதல் காரணம்.

ஹிந்தியில் நஸ்ருதீன்ஷா தன் கதையைச் சொல்கின்ற காட்சிவரையிலும் அவர் பக்கா வில்லனாகத்தான் தெரிந்தார். பாதிக்கப்பட்ட அவருடைய சார்பு பக்கங்கள் தெரிந்த பின்புதான் ஐயோ என்று மனதை உருக்குலைத்தது. அந்தப் பாத்திரப் படைப்பினால்தான் படம் மிக, மிக பேசப்பட்டது. இதில் முதலிலேயே அந்த உணர்வு தொலைக்கப்பட்டுவிட்டதால் இறுதியில் ரசிகர்களுக்குக் கிடைக்க வேண்டிய அந்த உணர்வு தொலைந்து போனது மறுக்க முடியாத உண்மை.

திரைப்படம் பார்க்க வந்தவர்கள் அத்தனை ரசிகர்களுமே "தலைவர் படம்.." "தலைவர் நடிச்சிருக்காரு.." "கமல் ஹீரோவாம்ல.." என்றே நினைத்து வந்திருக்க.. நிச்சயம் கமல் நல்லவராகத்தான் இருக்க முடியும் என்று கிட்டத்தட்ட முடிவு செய்தே படம் பார்க்க உட்கார்ந்துவிட்டார்கள். கமல் ஹீரோ என்பதால் அவர் என்ன செய்தாலும் அது நன்மைக்குத்தான்.. "தலைவரு போலீஸ் மாமனுங்களை திராட்டில்ல விடுறார்ல்ல.." என்றெல்லாம் சிலாகித்து திரைப்படம் பார்க்க வேண்டிய கட்டாயம் ரசிகர்களுக்கு.

கமல் கடைசியில் சொல்ல வந்த "சாமான்யன் வலியைப் பொறுத்துக் கொள்ளாமல் பொங்கி எழுந்தால் என்ன நடக்கும் தெரியுமா..?" என்கிற வாதத்தின் தாக்கம் அவரது ரசிகர்களுக்கு எட்டாமல் போனது இதனால்தான்.

கமல் இந்தாண்டு ஒரு படத்தில் நடித்து முடித்துவிட்டார். கோட்டா முடிந்துவிட்டது. அவ்வளவுதான். அடுத்தப் படம் எப்போ என்கிற ரீதியிலேயே திரைப்படம் முடிந்தவுடன் ரசிகர்களும், ஹிந்தி படம் பார்த்திருக்காத பொதுமக்களும் வெளியேற.. கமலின் நல்ல சினிமாவுக்கான முயற்சியின் நோக்கம் முழுமையாக வெற்றி பெற்றுவிட்டதா என்பதில் எனக்குச் சந்தேகம்தான்.

இதில் ஒரேயொரு சந்தோஷம்.. புதிய இயக்குநரை அவர் அறிமுகப்படுத்தியிருப்பதுதான். சாக்ரிக்கு இதைவிட பெரிய அறிமுகம் கிடைத்திருக்காது. சாக்ரி அதிர்ஷ்டசாலி. முருகனின் அருள் அவருக்குக் கன்னாபின்னாவென கிடைத்திருக்கிறது.

ஏனெனில் 'சலங்கை ஒலி' திரைப்படத்தின் காட்சியை கொஞ்சம் ரீவைண்ட் செய்து பாருங்கள்..

போட்டோ ஸ்டூடியோவில் ஜெயப்ரதா தான் எடுத்த கமலின் புகைப்படங்களை கமலிடம் காட்டுவார். அதைப் பார்த்தவுடன் கமல் சாக்ரியை பிடித்து "இது போட்டோ.. இது என்ன..?" என்று சாக்ரி எடுத்த புகைப்படங்களைக் காட்டுவார். அதற்கு சாக்ரி, ஜெயப்ரதாவின் கேமிராவை காட்டி "இது கேமிரா.." என்று சொல்லிவிட்டு என்று கமலின் ஓட்டை கேமிராவைக் காட்டி "இது என்ன..?" என்பார்.

இன்றைக்கு அதே சாக்ரிக்குத்தான் ரெட் கேமிராவில் பதிவு செய்யும் தமிழ்த் திரைப்படத்தை இயக்கும் வாய்ப்பைக் கொடுத்து அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறார் அண்ணன் கமல்ஹாசன்.

புதுமுக இயக்குநர் சாக்ரி ஜெயப்ரதா எடுத்தப் புகைப்படங்கள் போலவே, இத்திரைப்படத்தினை நல்லவிதமாக எடுத்து நல்ல பெயரை எடுத்துவிட்டார். அவருக்கு எனது வாழ்த்துக்கள்..

ஆக, இந்த இரண்டு திரைப்படங்களின் திரைக்கதை பொருத்தம் கச்சிதம்தானே..

டிஸ்கி : எப்ப பார்த்தாலும் "முழுக் கதையை சொல்லிடறேன்.. சொல்லிடறேன்"னு கூப்பாடு போட்ட நியாயமான்களே..!

இந்த விமர்சனத்தில் நான் கதையை பத்தி எதுவுமே சொல்லலைங்கிறதை ஞாபகத்துல வைச்சுக்குங்க.. இதுக்கும் ஏதாச்சும் கத்துனீங்க.. அப்புறம் நல்லாயிருக்காது.. சொல்லிட்டேன்..