நான் பட்ட மரண அவஸ்தை..!

11-06-2011

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

இது போன்ற ஒரு அனுபவத்தை உங்களில் எத்தனை பேர் பெற்றிருக்கிறீர்கள் என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. ஆனால் நான் இப்படியொரு கொடுமையை அனுபவித்தது இதுவே முதல் முறை..!

மெல்லவும் முடியாமல், விழுங்கவும் முடியாமல் தவிக்கிறார்கள் என்ற சொலவடை பேச்சை நானும் கேட்டதுண்டு. எனது எழுத்துக்களில் பயன்படுத்தியதும் உண்டு. ஆனால் அதனை இன்று விடியற்காலையில் நிஜமாகவே  அனுபவித்தேன்.

நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த நிலையில் திடீரென்று எனது இடது காதுக்குள் ஏதோ குறுகுறுப்பு. சட்டென்று முழிப்பு வந்துவிட்டது. மணி அப்போது காலை 4.30. காதுக்குள் ஏதோ ஓடுவது போல் தோன்றியது. கையை வைத்துத் தட்டிப் பார்த்தேன். மீண்டும் அதேதான்.. தூக்க மயக்கத்திலிருந்து விடுபட்டு சுயநிலைக்கு வந்த ஒரு நிமிடத்தில் ஏதோ ஒரு உயிரினம் அழையா விருந்தாளியாக எனது இடது காதுக்குள் நுழைந்திருப்பதாக எனது மூளைக்குள்  உறைத்தது..!

தொடங்கியது அனர்த்தம்..! ஓடுகிறது.. ஓடுகிறது.. ஓடுகிறது..  அதனால் எனக்குள் ஏற்பட்ட குறுகுறுப்பு உணர்ச்சியை அடக்க முடியவில்லை. விரல்களை வைத்து நோண்டிப் பார்த்தேன். எட்டவில்லை. அவசரம், அவசரமாக பேனாவைத் தேடியெடுத்து அதனை காதுக்குள் வைத்துத் தேடிப் பார்த்தும் எட்டவில்லை. ஆனாலும் அந்தப் பூச்சி ஓடிய ஓட்டத்தின் குறுகுறுப்பு  மேலும், மேலும் அதிகரிக்க தவித்துப் போனேன்..!

வீட்டை விட்டு வெளியில் வந்து வாசலில் நின்றிருந்த வாகனங்களி்ன் மீது ஒன் சைடாக படுத்துக் கொண்டு காதருகே கையை வைத்துத் தட்டிப் பார்த்தேன். ம்ஹூம்.. வரவேயில்லை..! மாறாக இன்னும் கொஞ்சம் கூடியது. முடியாத காரணத்தினால் கோபமும், எரிச்சலும்தான் அதிகரித்தது.

வேறு நேரமாக இருந்தாலும் யாரிடமாவது ஆலோசனை கேட்டிருக்கலாம். அந்த அதிகாலை நேரத்தில் யாரிடம் போய்க் கேட்பது..? 100 மீட்டர் தூரம் ஓடுவதைப் போல அந்தப் பூச்சி ஓடத் துவங்க.. நானும் என்ன செய்வது என்றே தெரியாமல் தெருவில் வெறியுடன் அலைய ஆரம்பித்தேன்.. தெரு ஓரமாகச் சிதறியிருந்த மர இலைகளைப் பார்த்தவுடன் ஒரு எண்ணம் தோன்ற.. அந்த இலைகளை நீட்டவாக்கில் சுருட்டி அதனை காதுக்குள் செலுத்தி, சுரண்டிப் பார்த்தேன். சில நொடிகள் அமைதி இருந்தது. ஆனால் இலையை வெளியில் எடுத்தபோது விருந்தாளி உடன் வரவில்லை.

மீண்டும் குறுகுறுப்பு.. மீண்டும் இலைகளை காதில் வைத்துக் குடைந்து கொண்டேயிருந்தேன். உள்ளே மயான அமைதி. இலைகளை வெளியில் எடுத்துவிட்டால் மீண்டும் ஓடத் துவங்கிவிடுகிறார் திருவாளர் பூச்சி..!

காதுக்குள் அந்த இடம் சிறியது என்பதால் இலைகள் பூச்சியை ஓட விடாமல் தடுக்கிறது என்பது மட்டும் எனது சிறிய அறிவுக்கு உரைத்தது. அப்படியே இலையை காதில் வைத்தபடியே தெருவில் உலா வந்தேன். வீட்டு வாசலில் உலா வந்தேன்.. வீட்டுக்குள் நடந்தேன்.. இப்போது, அடுத்து என்ன செய்வது..? எதை வைத்து அந்த வேண்டாத விருந்தாளியை வெளியே தள்ளுவது..?

மீண்டும் யோசித்து, யோசித்து வெறுப்பாகிவிட்டேன்..! அந்தச் சிறியப் பூச்சி உடம்பில் ஊர்ந்திருந்தாலே அந்தத் தூக்கத்தில் நமக்கு உணராது. இதுவோ நேரடியாக காது எங்கே இருக்கிறது என்று தெரிந்து கொண்டே உள்ளே போயிருக்கிறது..!

இலையே லேசாக விலக்கிப் பார்த்தேன்.. மீண்டும் தனது துள்ளலை ஆரம்பித்தது..! மறுபடியும் இலையை உள்ளே தள்ளினேன். இப்போது தள்ளும்போது அதன் முனை மடங்கிவிட்டது போலும்.. ஓடத் துவங்கினான் அந்த ராட்சஸன்..!

இப்போது மீண்டும் தெருவுக்கு ஓடி மேலும் சில இலைகளைப் பொறுக்கியெடுத்து அவற்றை சுருட்டி காதில் வைத்து ஓட்டத்தை நிறுத்தியபோதுதான் எனக்கு உயிரே வந்தது. அப்படியொரு அவஸ்தை இது..!

இப்படியே இருந்தால் இது சாத்தியமாகாது என்று நினைத்து முகத்தையாவது கழுவலாம் என்று தண்ணீரைத் தொட்டதும்தான் இன்னுமொரு எண்ணம் தோன்றியது.. காதுக்குள் தண்ணீரைவிட்டுக் கழுவலாமே என்ற எண்ணத்தில் ஒரு பக்கமாக சாய்ந்து நின்று கொண்டு தண்ணீரை உள்ளேவிட்டு அடுத்த நொடியே  காது கீழ்ப்பக்கம் வருவதுபோல் சாய்ந்து நின்று பார்த்தேன். தண்ணீர் கொட்டியதே தவிர பூச்சி ஸார் வரவில்லை..!

மீண்டும், மீண்டும் தண்ணியை காதில் ஊற்றியதுதான் மிச்சம் அண்ணன் எஸ்கேப்பு..! மெதுவாக ஊற்றுவதால்தான் வர மறுக்கிறாரோ என்றெண்ணி வேறொரு உடனடி எண்ணமும் தோன்ற பாத்ரூமுக்கு ஓடினேன்..!

குழாயைத் திறந்து தண்ணீர் கொட்டுவதுபோல் வைத்துக் கொண்டு அந்த நேரத்தில் காதை குழாயின் கீழே காட்டினேன்.. காதில் உட்புகுந்த தண்ணீர் என் உடலில் எங்கெல்லாம் பரவியது என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. சட்டென்று காதுகளை திருப்பி தண்ணீரைக் கொட்டிவிட்டு சற்று ஆசுவாசப்பட்டேன்..!

2 நிமிடங்கள்தான்.. ஹி.. ஹி.. இதுக்கெல்லாம் நாங்க அசர மாட்டோம்ல என்பதைப் போல மீண்டும் காதுக்குள் ஓடத் துவங்கினார் திருவாளர் பூச்சி..! இதை ஒரு வழி பண்ணிட்டுத்தான் மறுவேலை என்பதை போல் மனம் அரக்கத்தனமாக செயல்பட்டது..!

மறுபடியும் இலைகளை வைத்து பேயாய் சுரண்டினேன்.. ஏற்கெனவே நமக்கும் காதுக்கும் ஏழாப் பொருத்தம். உள்ளேயிருக்குற நரம்பு வீக்கா இருக்கு. முக்கால் செவிடாயிருச்சு. இதுல இவ்வளவு தண்ணியை ஊத்தினால் என்னாகுமோன்னு நினைச்சு பயம் வேற..!

இப்போது இலைக்கும் பயப்படாமல் தண்ணி காட்டத் துவங்கினார் பூச்சியார்..! அது ஓடுகின்ற ஓட்டத்தைத் தாங்க முடியாமல் என்ன செய்வது என்பதுதான் எனது தவிப்பு. ஒரு இடத்திலும் நிற்க முடியவில்லை. இலைகள் மடங்கிப் போனவுடன் மறுபடியும் வேறொரு இலைகளை எடுத்து தேடிக் கொண்டே சமாளித்து, சமாளித்து கலங்கிப் போனேன்..!

கடைசி முயற்சியாக மீண்டும் ஒரு முறை தண்ணீரை வைத்து விளையாடிப் பார்ப்போம் என்று முடிவெடுத்தேன். இம்முறை பாத்ரூமின் தரைக்கும், குழாய்க்கும் இடையில் தொலைதூரத்தில் காதை வைத்துக் கொண்டு தண்ணீரைத் திறந்துவிட்டேன். அசுர வேகத்தில் பாய்ந்த தண்ணீரைத் தாங்கிக் கொண்டு ஒரு நிமிடம் அப்படியே இருந்துவிட்டு மீண்டும் அதே வேகத்தில் தலையைத் திருப்பி காதிலிருந்த தண்ணீரைக் கொட்டினேன்..!

தண்ணீர் வழிந்தோட காது அமைதியாக இருந்தது.. ஒரு நிமிடம் பொறுத்திருந்துவிட்டு மீண்டும் அதேபோல் தண்ணீரைப் பிடித்து செய்து பார்த்தேன்.. இப்போதும் காது அமைதி..!

ஒரு வேளை நிஜமாகவே பூச்சியார் வெளியில் ஓடிவிட்டாரோ என்று நினைத்து பாத்ரூமின் தரையில் அமர்ந்து தேடியபோது கருப்பு நிறத்தில் மினுமினுப்புடன்கூடிய ஆமை போன்ற வடிவத்தில் இருந்த திருவாளர் பூச்சியார் தென்பட்டார்..!

யானையின் காதுக்குள் புகுந்த எறும்பு நீர்தானா என்ற கோபத்தில் அதனைக் கையில் எடுத்துப் பார்த்தபோது அவர் பாட்டுக்கு எனது விரல்களின் மீது தாவி, தாவி சென்று கொண்டிருந்தார்..!

கோபத்தில் இருந்த அப்போதைய என் மனம் இதனை நசுக்கிக் கொன்றுவிட்டு மறுவேலையைச் செய் என்றது..! ஆனால் வழக்கமான எனது அப்பன் முருகன் மேலிருந்த பாசம் அதைச் செய்யவிடாமல் தடுத்தது.

“முந்தைய 24 மணி நேரத்தில், யாரையோ இதேபோல் அவஸ்தைக்குள்ளாக்கியிருக்கிறேன் போலிருக்கிறது. அதற்குப் பதிலடிதான் முருகனின் இந்தத் தண்டனை..” என்று நினைத்து பூச்சியாரை மரியாதையுடன் தரையில் இறக்கிவிட்டு விட்டு ஆசுவாசத்துடன் எழுந்து வந்தேன்..!

விரல் நகம் அளவுக்குக்கூட நீளமில்லாத சாதாரண பூச்சி, ஒரு மணி நேரம் ஒரு மனிதனை இப்படி அலைக்கழிக்க வைத்ததை நினைத்துப் பார்த்தால், நம்மால் முடியாதது எதுவுமில்லை என்ற ஆறு அறிவுள்ள மனிதனின் திமிர்த்தனம் போலியானது என்பதை உணர முடிகிறது..!

வாழ்க முருகன்..!

வளர்க அவனது திருவிளையாடல்கள்..!