அழகர்சாமியின் குதிரை – சினிமா விமர்சனம்

12-05-2011

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

கதை வறட்சியோடு வெற்று பொழுதுபோக்குகளையும், களியாட்டங்களையும் திரையில் பார்த்து அவதிப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்த நேரத்தில் கோடை வெயிலை குளிர வைக்கும் கோடை மழையாக தமிழ்ச் சினிமாவிற்குள் வந்துள்ள அழகர்சாமியின் குதிரையை நாம் வரவேற்கத்தான் வேண்டும்.

கதையில்லாமல் சதையை மட்டுமே நம்பி தமிழ்ச் சினிமாவின் போக்கு போய்க் கொண்டிருக்கிறது என்றெல்லாம் டாஸ்மாக் கடை வாசலில் எழும் புலம்பல்களைப் போல கோடம்பாகத்தின் சந்து பொந்துகளில் கிசுகிசுக்கப்படும் பேச்சுக்கள் இனி நிறுத்தப்படலாம். கதைகள் எங்குதான் இல்லை...? நம்மிடையே இன்னமும் பேசப்படாத, வெளியில் சொல்லப்படாத கதைகள் நிறைய உள்ளன என்பதற்கு இந்தப் படமும் ஒரு சாட்சி.

மழையில்லாமல் வறட்சியோடு ஆண்டுகளை நகர்த்திக் கொண்டிருக்கும் தேனி, மல்லையாபுரத்து மக்களுக்கு இருந்த கடைசி நம்பிக்கை ஊரில் குடியிருக்கும் அழகர்சாமியின் மனம் குளிர அவரை ஆற்றுக்குத் தூக்கி வந்து இறக்கிவிட்டால் கோமாரி பொழியும் என்று நினைக்கிறார்கள்.

கூடவே அந்த ஊர் மக்களிடையே இருக்கும் பிரிவினையினாலும், தனி மனித கோபத்தினாலும் ஊர்த் திருவிழா  நடக்காமலேயே போயிருக்கிறது..! இந்த முறை அழகரைத் தூக்கிவிடுவோம் என்ற நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கும்போது அழகரின் வாகனமான குதிரை வாகனமே காணாமல் போய்விடுகிறது..

அதனைத் தேடியலையும்போது நிஜ குதிரையே கிடைத்துவிட.. அழகராக பார்த்துதான் ஊருக்குள் நிஜக் குதிரையைக் கொண்டாந்து விட்டிருக்கிறார் என்ற பாமர நம்பிக்கையில் மக்கள் கொண்டாட்டத்தில் இறங்க.. அந்த நிஜக் குதிரையை நம்பி வாழ்க்கையை ஓட்டி வரும் அப்புக்குட்டி தனது குதிரையைத் தேடி வருகிறான்..

ஊர் மக்களுக்கு மழையும், அழகர் ஆற்றில் இறங்குவதும் முக்கியமாக இருக்க.. அப்புக்குட்டிக்கு குதிரை கிடைத்து அதன் மூலம் தனது கல்யாணம் நடக்க வேண்டும் என்பதும் முக்கியமாய் இருக்க.. கடைசியில் எந்தக் குதிரை ஜெயித்தது என்பதுதான் திரைப்படம்..!

கதையாக உருவெடுத்தபோதே விகடன் வாசகர்களிடையே பெரும் எதிர்பார்ப்பை உண்டு பண்ணியிருந்தது இந்தக் குதிரைக் கதை..! கொஞ்சம் ஹாஸ்யமும், நிறைய கிராமிய மணத்தையும் தூவிவிட்டு அதகளப்படுத்தியிருந்தார் பாஸ்கர் சக்தி..

தாவித் தாவிப் பறந்து அடிக்கும் ஹீரோயிஸம் மிஸ்ஸிங்..  ஐ.நா. சபை செகரட்டரி அளவுக்கு வசனம் பேசும் தாதாயிஸமும் இல்லை..! கண்கவர் காட்சிகளை முனைப்புடன் கிராபிக்ஸ் செய்து அளிக்கும் மேல்பூச்சுக்களும் இல்லை.. இருப்பது ஒன்றே ஒன்று.. அது கிராமத்து வாழ்க்கை.. அந்த செம்மண் பூமியின் அத்தனை மூச்சுக் காற்றுகளையும் அலை மோதவிட்டு அனைத்தையும் படமாக்கியிருக்கிறார் இயக்குநர் சுசீந்திரன்..!

மூலக் கதையில் இருந்து அதிகம் பிறழாமல் அப்புக்குட்டிக்கு மட்டும் ஒரு துணைக் கதையை கவிதை வடிவில் செதுக்கியிருக்கிறார். எந்தப் பக்கம் திரும்பினாலும் யதார்த்தமான மக்கள்.. கூடவே வரும் வாத்தியாராகவே இருந்தாலும், அவரது மகனை போலீஸில் போட்டுக் கொடுக்கும் ஊர்ப் பெரிசு ஒரு பக்கம்..! ஒரு நாள் கூத்தில் அரசனான கதையாக தான் குறி சொல்லும்போது மட்டும் தன்னை விரட்டும் ஊர்க்காரர்களை “டேய்..!” என்று அழைத்து தனது கோபத்தைத் தீர்த்துக் கொள்ளும் கோடங்கிக்காரன்..! குதிரையே வாழ்க்கை.. அதைத் தவிர வேறில்லை என்ற நினைப்பில் வெறியோடு வரும் அப்புக்குட்டி.. அவனது உருவத்தை பார்க்காமல் உள்ளத்தைப் பார்த்திருக்கும் அவனது வருங்கால மனைவி.. வரி வசூல் செய்ய வந்தவர்களிடம் காது கேளாதவர்கள்போல் நடித்து அனுப்பி வைக்கும் அந்தக் கிழவி.. மகள் சேமித்து வைத்த சில்லரைகளை வரியாக வாரிக் கொடுக்கும் ஒருவர்.. ஊருக்குள் ஒண்ணுக்குள்ள ஒண்ணாக இருந்தாலும் சமயம் பார்த்து காலை வாரிவிடும் பெரிசுகள் கோஷ்டி.. இவர்களுக்கிடையில் ஒரு காதல் ஜோடி.. ஒவ்வொரு ஊரிலும் தவறாமல் இருந்து தொலையும் ஒரு மைனர்.. என்று இந்தக் கதாபாத்திரத் தேடலில் அத்தனை பேரும் பெரிய ஸ்டார்கள் இல்லை. அனைவருமே மண்ணின் மைந்தர்கள்தான்..!

கதையைப் படித்தபோது எனக்குப் பிடித்த கேரக்டரான மப்டி போலீஸ் சந்திரனை ஏனோ திரைப்படத்தில் எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. ஆனாலும் அதுவொரு முக்கியமான கதாபாத்திரமாக அமைந்திருக்கிறது..! சந்திரனை மிகைப்படுத்தியிருக்கும் ஒரு சில காட்சிகளும், தொடர்ச்சியான மலையாள மாந்திரீகரின் பூஜை, புனஸ்காரம் என்ற காட்சிகளும் திரைக்கதையில் தொய்வை ஏற்படுத்தியிருப்பது நிஜம்தான்..!

சாமியே கும்பிடாதவன் தனது காதலிக்காக கும்பிடுவதும்.. தச்சரைக் காப்பாற்ற வேண்டி விட்டுக் கொடுக்கும் காட்சியும் சினிமாத்தனம்தான் என்றாலும் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடியதுதான்..!  

அப்புக்குட்டி அறிமுகமாகும்போது நடக்கும் அந்த சண்டைக் காட்சி பிரமாதம்.. சண்டையாகவும் இல்லாமல், இயல்பாகவும் இல்லாமல் எடுத்திருக்கும் அக்காட்சியைப் படமாக்கியிருக்கும் விதத்தை பாராட்டியே ஆக வேண்டும். கேமிராமேன் தேனி ஈஸ்வரின் புகழ்பாட இந்த ஒரு காட்சியே போதும்..! அப்புக்குட்டியின் கதை மனதை நெகிழ வைக்கிறது..! பாடல் காட்சியில் வெயிலில் படுத்திருக்க குதிரை ஓடி வந்து நிழல் கொடுப்பதுபோல் சூரியனை மறைத்து நிற்கும் அந்த ஒரு காட்சியே போதும்.. குதிரைக்கும் அவனுக்குமான உறவைச் சொல்ல..!

பெண் பார்க்கக் கிளம்பும்போது தனது பருத்த வயிற்றை ஒட்டி வைத்துப் பார்த்து திருப்திபடும் அவன் பொண்ணு வந்தவுடன் அதேபோல் தனது வயிற்றை ஒட்டி வைத்து நிமிர்ந்து உட்காரும் கட்சியும் படு யதார்த்தம்.. யார்தான் செய்ய மாட்டார்கள் இதனை.. பாடலின் நடுவே வரும் “உன்னைத் தொட்டுப் பார்க்கலாமா..?” என்று கேட்டுவிட்டு தொடுகின்ற காட்சியும் செல்லுலூயிட் கவிதை..!

அந்தக் கனமான மரக் குதிரையை யார்தான் களவாடியிருப்பார்கள் என்ற தேடுதலில் ஊரையே சுற்றி வரும் ஒரு சிறுவனிடம் துப்புக் கொடுக்கச் சொல்லி அவனுக்கு புரோட்டாவை வாங்கிக் கொடுத்து தகவல் கறக்கும் காட்சியில்  என்னவொரு வில்லத்தனம்..? இவர்களுக்காகவே என்று வந்து வாய்க்கும் அப்பாவி போலீஸ்காரர்கள்..! தமிழ்நாட்டில் இன்னமும் கிராமப்புற ஸ்டேஷன்களில் நடக்கும் அன்றாட நிகழ்வை அப்படியே தத்ரூபமாகக் காட்டியிருக்கிறார் இயக்குநர்..! குதிரை காணாமல் போய் புகார் கொடுக்க வரும் ஒரு காட்சியே இதற்கு உதாரணம்..!

நடிப்பில் அப்புக்குட்டியும், வாத்தியாராக வரும் அழகன் தமிழ்மணியும் ஸ்கோர் செய்திருக்கிறார்கள். இறுதிக் காட்சியில் அதுவரையில் சொல்லப்படாத ஒரு விஷயம்.. “ஜாதி” என்ற வார்த்தை வாத்தியாரின் வாயில் இருந்தே வருவதைப் பார்க்கின்றபோது, இங்கே அழிக்க முடியாதது அதுதான் என்பதை ஒத்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது..!

எல்லாமே நம்பிக்கைதான்.. ஊரே அருள் புரிய வேண்டும் என்று அழகர்சாமியின் வேண்டுதல்கள் வைக்கிறது.. ஆனாலும் எப்படியாவது அடுத்தவனை முந்திவிட வேண்டும் என்று நினைக்கும் மனித புத்தியும் சஞ்சலமில்லாமல் உடன் வருவதை பல காட்சிகளில் சொல்லியிருக்கிறார் கதாசிரியர் பாஸ்கர் சக்தி..!

இளையராஜாவின் இசைதானா என்ற சந்தேகம் டைட்டில் காட்சிகளின்போது தெரிந்தது..! ஆனாலும் படத்தில் சிற்சில இடங்களில் பிரமாதப்படுத்தியிருந்தார். முயல் வேட்டைக்காக ஊர் மக்கள் செல்லும்போது அவர்களைப் பின் தொடர்ந்து செல்கின்ற காட்சியிலும், குதிரை தப்பித்து ஓட பின்னாலேயே அனைவரும் துரத்தும் காட்சியிலும், அப்புக்குட்டியுடன் நடக்கும் சண்டைக் காட்சியின்போதும்தான் ராஜா தெரிகிறார்..!

அவருக்கான இடம் பாடல் காட்சிகளில் ஏற்கெனவே அளிக்கப்பட்டுவிட்டதால் அதிகமாக அவர் அலட்டிக் கொள்ளவில்லைய என்று தோன்றுகிறது.. “அடியே இவளே” என்று ஆரம்பிக்கும் அந்த முதல் பாடலும் சரி.. “பூவைக் கேளு காத்தைக் கேளு..” பாடலும் இந்த வருடத்தின் ஹிட்டாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்..! “குதிக்கிற குதிக்கிற குதிரை” பாடல் காட்சியை படமாக்கியவிதம் அருமை..! தனது முதல் படத்திலேயே ஸ்கோர் செய்யக்கூடிய அளவுக்கு தேனி ஈஸ்வருக்கு இந்தப் பாடல் காட்சி நல்ல வாய்ப்பைத் தந்திருக்கிறது..!

பாஸ்கர் சக்தியின் வசனம் பல இடங்களில் மிளிர்கிறது..! கோடங்கிக்காரனின் சுயமரியாதைக்கு சோதனையைக் கொடுக்கும் விதமாகப் பேசுகின்ற அந்த வசனத்தையும், அதைத் தொடர்ந்து அவன் வீட்டுக்கு வந்தவுடன் மனைவியுடன் பேசுகின்ற பேச்சுக்களும் அசத்தல்..! கேரக்டர் ஸ்கெட்ச்சுக்களை மிகக் கவனமாக செதுக்கியிருக்கிறார் பாஸ்கர்..! இத்திரைப்படத்தின் மூலம் பாஸ்கர் சக்தி எங்கயோ போகப் போகிறார்..!!!

இப்படியொரு கதையை திரைப்படமாக்கிய சுசீந்திரனுக்கு எனது தலை தாழ்ந்த வணக்கங்கள்..! நல்ல கதை நல்ல சினிமாவை கொடுக்கும். நல்ல சினிமாவை நல்ல இயக்குநரால் தர முடியும்.. சுசீந்திரன் செய்து காட்டியிருக்கிறார். அதுவும் தனது மூன்றாவது படத்திலேயே இலக்கியத்தைக் கையாளும் தைரியம் அவருக்குக் கிட்டியிருக்கிறதே.. இதுவே ஆச்சரியமானது. பாராட்டுக்குரியது.. இவரைப் போலவே இனி வரும் இயக்குநர்களும் நல்ல கதைகளை நம் மண்ணில் இருந்தே எடுத்துக் கொடுத்தார்களேயானால் தமிழ்ச் சினிமாவுலகம் நிச்சயம் பயன்பெறும்..

அவசியம் பார்க்க வேண்டிய திரைப்படம் அழகர்சாமியின் குதிரை..!


படத்தின் டிரெயிலர் :