ஒரு அரசியல்வியாதியினால் ஒரு மிடில் கிளாஸ் மாதவனுக்கு நேர்ந்த கதி..!

03-03-2011

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

'மிடில் கிளாஸ் மாதவன்கள்' என்று எள்ளி நகையாடப்படும் நடுத்தர வர்க்கம் அதிகார வர்க்கத்தையும், அரசியல்வியாதிகளையும் எதிர்த்து போராட ஒரே ஒரு வழிதான் உண்டு. அது நேர்மையாக சட்டப் புத்தகங்கள் வழியாகச் செய்யப்படும் நீதி கேட்டல். ஆனால் இதுகூட அவ்வளவு சுலபமில்லை..! சட்டம்கூட அதிகார வர்க்கத்தினருக்கும், அரசியல்வியாதிகளுக்கு மட்டுமே வளைந்து கொடுக்கிறது என்பதை பல உதாரணங்களில் நீங்கள் படித்திருப்பீர்கள். இந்தக் கதையும் அதே போன்றதுதான்.!

சமீபத்தில் வழக்கறிஞரும், நடிகருமான கராத்தே வெங்கடேசனை சந்திக்க அவரது அலுவலகத்திற்குச் சென்றிருந்தேன். அப்போது அவர் அறிமுகப்படுத்தி வைத்த நபர்தான் திரு.சுந்தர்ராஜன். சென்னை, மேற்கு மாம்பலத்தில்  அரசுடமையாக்கப்பட்ட வங்கியொன்றில் கேஷியராகப் பணியாற்றி வருகிறார்.

இவருடைய வீடு சைதாப்பேட்டையில் உள்ளது. சொந்த ஊர் திண்டுக்கல். நம்ம ஊராச்சே என்று நெருங்கி விசாரித்தபோது அவர் வெங்கடேசனை சந்திக்க வந்த ஒரு அப்பாவி புகார்தாரர் என்பது தெரிந்தது. மேலும் நெருக்கி விசாரித்தபோது வக்கீல் வெங்கேடசனை பார்க்க வந்த சோகக் கதையும் தெரித்தது..! நிசமாகவே சோகம்தான்..! இது நடந்தது 2006-ம் வருடம்..!

சைதாப்பேட்டையில் சுந்தர்ராஜன் வசித்து வந்த குடியிருப்பின் மாடியில் இன்னுமொரு பிளாட்டும் இவருக்குச் சொந்தமாக இருந்துவந்தது. அந்த மாடி பிளாட் வீட்டை மட்டும் விற்றுவிடலாம் என்றெண்ணி அதற்கேற்ற ஆட்களைத் தேடியிருக்கிறார். அப்படி வந்து சிக்கியவர்தான் மாரியப்பன். சென்னையில் அரசு டிரான்ஸ்போர்ட் கார்ப்பரேஷனின் தலைமை அலுவலகத்தில் பணியாற்றி வருகிறார் இவர். சுந்தர்ராஜனின் வீட்டை வாங்க விருப்பம் தெரிவித்திருக்கிறார் மாரியப்பன்.

இவர் தி.மு.க.காரர் என்பது தெரிந்திருந்தும், அரசியல்வியாதிகளில் ஒருவர்தான் என்று தெரிந்திருந்தும் டீலிங் பேசியிருக்கிறார் சுந்தர்ராஜன். இதற்கான ஒரே காரணம் இந்த மாரியப்பனும் திண்டுக்கல்காரர்தான்.. ஒரே ஊர்க்காரர்தானே.. பிரச்சினையிருக்காது என்று நினைத்துவிட்டார் இந்த அப்பாவி..!

அது சிங்கிள் பெட்ரூம் வீடு.. சிறிய வீடு என்பதாலும் வீட்டின் மதிப்பு 11 லட்சம் ரூபாய் என்று 2006, ஜூன் மாதம் தங்களுக்குள் ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டார்கள். அதில் ஒன்றரை லட்சம் ரூபாயை முன் பணமாகவும் கொடுத்துவிட்டார் மாரியப்பன். அதன் பின்பு மிக விரைவில் மீதித் தொகையையும் தந்துவிடுவதாகச் சொல்லியிருக்கிறார். இந்த நேரத்தில் மாரியப்பனும், அவரது மனைவியும் அடிக்கடி இவரது வீட்டிற்கு வந்து சென்றதில், சுந்தர்ராஜனுக்கும் அவர்கள் மீது நல்ல நம்பிக்கை வந்துவிட்டது.

ஒரு நாள் சுந்தர்ராஜனும், அவரது மனைவியும் வெளியூர் கிளம்பிக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் மாரியப்பன் அங்கே வந்திருக்கிறார். தான் அவருடைய வீட்டை வாங்க வேண்டி வங்கியில் கடன் கேட்டிருப்பதாகவும், கடன் கொடுக்க வேண்டிய மேனேஜரும், வங்கி அதிகாரிகளும் வீட்டைப் பார்த்த பின்புதான் கடனை வழங்க முடியும் என்று சொல்லிவிட்டதால் நாளை அவர்களை அழைத்து வருவதாகச் சொல்லியிருக்கிறார்..!

சுந்தர்ராஜனோ தான் இப்போது அவசரமாக வெளியூர் செல்வதால் தான் வந்த பின்பு அவர்களை வரச் சொல்லுங்கள் என்று சொல்லியிருக்கிறார். ஆனால் மாரியப்பனோ, “வங்கி அதிகாரிகளை அவர்கள் சொல்லும் நாட்களில்தான் அழைத்த வர முடியும். இல்லையெனில் பணம் கிடைக்காது. உங்களுக்கும் சிரமமாகிவிடும். எனக்கும் பணம் புரட்டச் சிக்கலாகிவிடும்” என்று கெஞ்சியிருக்கிறார்.

சரி.. இத்தனை நாட்கள் பழகியிருக்காரே.. நல்லவராகத் தெரிகிறாரே என்கிற எண்ணத்தில் சுந்தர்ராஜன் எடுத்த அந்த ஒரே ஒரு நிமிட முடிவுதான், இன்றுவரையிலும் அவரையும், அவரது குடும்பத்தினரையும் நிம்மதி இழக்கச் செய்திருக்கிறது.

மேல் வீட்டுச் சாவியை எடுத்து மாரியப்பனின் கையில் கொடுத்து, “நாங்கள் ஊருக்குப் போகிறோம். நீங்க பேங்க் மேனேஜரை கூட்டிட்டு வந்து வீட்டைச் சுத்திக் காட்டிட்டு போயிருங்க. நான் ஊர்ல இருந்து வந்ததும் உங்ககிட்ட வந்து சாவியை வாங்கிக்கிறேன்” என்று சொல்லியிருக்கிறார்.

மாரியப்பன் பக்காவான முன் ஏற்பாட்டுடன்தான் செயல்பட்டிருக்கிறார் என்பது இந்த அப்பாவி மிடில் கிளாஸுக்கு புரியவில்லை. ஊருக்குப் போய் திரும்பி வந்த சுந்தர்ராஜனின் குடும்பத்தினரை குடியிருப்பில் இருந்த மாரியப்பனின் மனைவியே, “வாங்க.. வாங்க.. எப்ப வந்தீங்க..?” என்று மிக கேஷுவலாக வரவேற்றிருக்கிறார்.

தூக்கிவாரிப் போட்டிருக்கிறது சுந்தர்ராஜனின் குடும்பத்தினருக்கு.. மற்றக் குடித்தனக்காரர்கள் விஷயத்தைச் சொன்னவுடன் அவருக்கு நெஞ்சு வலி வராத குறைதான்.. விற்பனை ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டிருந்த சுந்தர்ராஜனின் மாடி பிளாட்டில், மாரியப்பன் தனது குடும்பத்தோடும், அனைத்து தட்டு முட்டுச் சாமான்களோடும்  குடியேறியிருந்தார்.

சாவி கொடுத்தது சுந்தர்ராஜன் என்பதோடு, “எனது வீட்டை இவர் வாங்கியுள்ளார்” என்று அக்கம் பக்கத்தில் இருப்பவர்களிடம் ஏற்கெனவே அறிமுகப்படுத்தி வைத்திருந்ததால், எந்த எதிர்ப்பும் இல்லாமல் குடியேறியிருக்கிறார் மாரியப்பன்..! இந்தச் சம்பவம் நடந்தது 2006 அக்டோபர் மாதம்..!

செய்தி கேட்டு சுந்தர்ராஜன் பதற்றத்தோடு விளக்கம் கேட்க, மாரியப்பனோ கொஞ்சமும் டென்ஷன் படாமல் “உள்ள வாங்க.. உக்காந்து பேசுவோம்..” என்று தனது புதிய வீட்டில் அமர வைத்து தான் ஏதோ சைதாப்பேட்டை தொகுதிக்கே ஜனாதிபதி என்பது போன்ற தோரணையை மாற்றிப் பேசியிருக்கிறார்.

“பேங்க் மேனேஜர் வர்றதுக்கு முன்னாடியே பேங்க்ல இருந்த புரோக்கர்கள்கிட்ட கேட்டேன். அவங்க நீங்க அந்த வீட்லயே குடியிருக்குற மாதிரி சீன் போட்டீங்கன்னாகூட போதும்.. லோன் வாங்கித் தர்றதுக்கு நான் கியாரண்டின்னு சொன்னாங்க. அதான் ராத்திரியோட ராத்திரியா குடி வந்தி்ட்டேன்..” என்று சொல்லியிருக்கிறார்.

அவருடைய பேச்சை ஏற்கவும் முடியாமல், விரட்டவும் முடியாமல் தவித்துப் போயிருக்கிறார்கள் சுந்தர்ராஜனும், அவரது மனைவியும்.. “இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல பேங்க் லோன் வந்திரும்.. வந்தவுடனேயே செட்டில் செஞ்சிர்றேன்..” என்று சொன்ன மாரியப்பன் ஒரு மாதம், இரண்டு, மூன்று, நான்கு மாதங்கள் ஆகியும் பணம் தராமல் போகவே சுந்தர்ராஜன் திருப்பித் திருப்பிக் கேட்டிருக்கிறார்.

இப்போது பக்கா அரசியல்வியாதியாக தன்னைக் காட்டிக் கொண்ட மாரியப்பன் “எனக்கு எப்போ வசதிப்படுதோ, அப்பத்தான் தர முடியும்.. நீ எவன்கிட்ட வேண்ணாலும் போய்ச் சொல்லிக்க..?” என்று எகத்தாளமாகச் சொல்லியிருக்கிறார். இதற்கு மேல் அவரை குடியிருக்க விடுவது ஆபத்து என்று உணர்ந்த சுந்தர்ராஜன், வக்கீல் வெங்கடேசனை அணுகியிருக்கிறார்.

வக்கீல் வெங்கடேசனின் ஆலோசனையின்பேரில் சைதாப்பேட்டை போலீஸ் ஸ்டேஷனில் புகார் செய்திருக்கிறார் சுந்தர்ராஜன். போலீஸ் மாரியப்பனை போனில் விசாரணைக்கு அழைத்தபோது மாரியப்பன் தான் டிரான்ஸ்போர்ட் கார்ப்பரேஷனில் வேலையில் இருப்பதாகவும், ஆளும் கட்சியின் தொழிற்சங்கத்தில் முக்கியப் பிரமுகர் என்றும் சொல்லியிருக்கிறார்.

இதன் பின்பு விசாரணையே மாறிப் போயிருக்கிறது. “நாளைக்கு வாங்க.. சாயந்தரம் வாங்க.. ராத்திரி வாங்க..” என்று ஸ்டேஷனில் அலைக்கழித்திருக்கிறார் இன்ஸ்பெக்டர். வக்கீல் மூலமாக மீண்டும், மீண்டும் பிரஷ்ஷர் செய்தவுடன் ஒரு நாள் இரு தரப்பையும் அழைத்து விசாரித்திருக்கிறார் இன்ஸ்பெக்டர். விசாரணை நடந்து கொண்டிருந்தபோது திண்டுக்கல் மாவட்ட அமைச்சர் ஐ.பெரியசாமியின் மகன் செந்தில்குமாரே இன்ஸ்பெக்டருக்கு போன் செய்து, மாரியப்பனுக்காக பரிந்துரை செய்திருக்கிறார்.

இதற்குப் பின்பு இன்ஸ்பெக்டர் வெளிப்படையாக வக்கீல் வெங்கடேசனிடமே, “ஸார்.. அமைச்சரோட மகனே போன் செஞ்சு சொல்றாரு.. நான் அவர் பேச்சைத்தான் கேட்க முடியும்.. என்னால எதுவும் செய்ய முடியாது.. நீங்க கோர்ட்ல போய் பார்த்துக்குங்க..” என்று சொல்லியிருக்கிறார். எவ்வளவோ மன்றாடியிருக்கிறார்கள் வக்கீலும், சுந்தர்ராஜனும். “மினிஸ்டர் மகன் சொல்றதைத்தான் நான் கேக்க முடியும்.. என்னால ஒண்ணும் செய்ய முடியாது. நீங்க யார்கிட்ட வேண்ணாலும்போய் கம்ப்ளையிண்ட் பண்ணிக்குங்க..” என்று எகத்தாளமாகவும், மரியாதைக் குறைவாகவும் பேசியிருக்கிறார் ஸ்டேஷன் இன்ஸ்பெக்டர்.  “மாரியப்பன் என் வீட்டில் அத்துமீறி நுழைந்ததாக சுந்தர்ராஜன் கொடுக்கும் புகாரை ஏற்றுக் கொண்டு ரசீதாவது கொடுங்கள். நாங்கள் கோர்ட்டிற்குச் செல்கிறோம்..” என்று இவர்களும் வாதாடியிருக்கிறார்கள்.

“ஸாரி.. அதுவும் தர முடியாது. இது விஷயமா எந்த புகாரையும் நான் வாங்க மாட்டேன்..” என்று இன்ஸ்பெக்டர் அடியோடு மறுத்துவிட அடுத்து போலீஸ் உயரதிகாரிகளை அணுகியிருக்கிறார் சுந்தர்ராஜன். ஏ.சி., டி.சி., கமிஷனர் என்று உயரதிகாரிகளிடம் புகார் செய்திருக்கிறார் சுந்தர்ராஜன். கமிஷனர் ஆபீஸில் இருந்து ஸ்டேஷனுக்கு கடிதம் வந்தவுடன் ச்சும்மா கண் துடைப்புக்காக  ஒரு நாள் மட்டும் அழைத்து விசாரித்துவிட்டு “ஒன்றும் பிரச்சினையில்லை..” என்று அந்தப் புகாரிலேயே எழுதியனுப்பியிருக்கிறார்கள் ஸ்டேஷனின் காவலர்கள்.

இனி இவர்களை நம்பிப் பயனில்லை என்பதால் சைதாப்பேட்டை குற்றவியல் நீதிமன்றத்தில் இது தொடர்பாக வழக்குத் தொடுத்திருக்கிறார் வெங்கடேசன். என்னவென்று தெரியுமா..? இந்த வழக்கில் நாங்கள் அளித்த மனுவை ஏற்றுக் கொண்டு குற்ற வழக்கு எண்ணை பதிவு செய்து, மேல் விசாரணையை போலீஸார் நடத்த வேண்டும் என்று கோரியிருக்கிறார் வக்கீல் வெங்கடேசன்.

அரசியல்வியாதிகளுக்கு எதிரான புகார்களை போலீஸார் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காகவே  நீதிமன்றத்தில் வழக்கு போட வேண்டியிருக்கிறது.. இதுதான் தற்போதைய நிஜமான தமிழகத்து நிலைமை.

நீதிமன்றத்தில்தான் முதல் கட்ட நீதி இவர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கிறது. இந்த வழக்கை பதிவு செய்து விசாரணை நடத்த வேண்டும் என்று நீதிபதி உத்தரவிட்டிருக்கிறார். அந்த ஜட்ஜ்மெண்ட் காப்பியோடு ஸ்டேஷனுக்குள் நுழைந்த சுந்தர்ராஜனுக்கு செமத்தியான மண்டகப்படியாம்..!

“என்னைக் கேக்காம.. என்னை மதிக்காம.. என்கிட்ட ஒரு வார்த்தைகூட சொல்லாம.. நீ கோர்ட்டுக்கு போனீல்ல.. இனி நான் இது பத்தி ஒரு ஸ்டெப்கூட எடுக்க மாட்டேன். இந்தாய்யா.. இந்தாள் மனுவை வாங்கிட்டு நம்பர் போட்டு அனுப்பி வை.. அவ்ளோதான்.. எனக்கு எப்போ தோணுதோ அப்போ கேஸை விசாரிக்கிறேன். இப்ப எனக்கு நேரமில்லை. நீ கிளம்பு..” என்று அந்த போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் மிக பொறுப்பாக பதில் சொல்லியனுப்பிருக்கிறார்..!

மீண்டும், மீண்டு்ம் ஸ்டேஷனுக்கு அலைந்தும் “மாரியப்பன் வரலை.. அவர் வக்கீல் வரலை.. இப்போ எங்களுக்கு நேரமில்லை.. அதான் பணம் கொடுத்துட்டேன்னு அவர் சொல்றாரே.. இல்லைன்னா நீ ஆதாரம் காமி..” என்றெல்லாம் ஏதாவது சாக்குப் போக்குச் சொல்லி இழுத்தடித்தபடியே இருந்திருக்கிறார் இன்ஸ்பெக்டர்.

இனியும் காத்திருந்து புண்ணியமில்லை என்று நினைத்து கடைசியில் வேறு வழியில்லாமல் மாரியப்பன் மீது சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடர்ந்துள்ளார் சுந்தர்ராஜன்.. உடனடியாக மாரியப்பனை தனது வீட்டில் இருந்து வெளியேற்றும்படி அவர் கேட்ட கோரிக்கையைக் குலைப்பதற்கு போலியான ஒரு ஆவணத்தினை மாரியப்பன் தரப்பு அப்போது கோர்ட்டில் சமர்ப்பித்திருக்கிறது.

என்றைக்கோ ஒரு நாள் இரண்டு தரப்பிற்கும் இடையில் பஞ்சாயத்து நடந்ததாகவும், அதன் முடிவில் சுந்தர்ராஜன் கேட்ட தொகையை மாரியப்பன் நான்கு பேர் சாட்சியாக ரொக்கப் பணமாகக் கொடுத்துவிட்டதாகவும் “இந்தப் பிரச்சினை இத்தோடு முடிந்தது.. பணம் முழுவதையும் பெற்றுக் கொண்டேன். இனி இந்த வீடு மாரியப்பனுக்கே சொந்தம். நான் ஒரு வாரத்தில் மாரியப்பன் பெயரில் வீட்டை மாற்றிக் எழுதிக் கொடுத்துவிடுவேன்..” என்று சுந்தர்ராஜன் தனது கைப்பட கையொப்பமிட்டு எழுதிக் கொடுத்ததைப் போன்ற ஒரு பத்திர நகலை கோர்ட்டில் சமர்ப்பித்திருக்கிறது மாரியப்பன் தரப்பு..!

“இது போன்ற ஒரு சம்பவம் நடக்கவேயில்லை..” என்று சொல்கிறார்கள் வக்கீல் வெங்கடேசனும், சுந்தர்ராஜனும். “என்னிடம் இவர் வந்த பின்பு என்னைக் கேட்காமல் எதுவும் செய்ய வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டேன். இவரும் என்னைக் கலந்தாலோசிக்காமல் எங்கேயும் இது போன்ற பஞ்சாயத்துக்களுக்குப் போகவில்லை. நானும் செல்லவில்லை. அவர்கள் தாக்கல் செய்த அந்த பத்திரம்கூட மூலப் பிரதியில்லை. ஜெராக்ஸ் நகலைத்தான் சப்மிட் செய்திருக்கிறார்கள். அதன் ஒரிஜினலை கொடுங்கள் என்று நான் கோர்ட்டில் கேட்டதற்கு அது தொலைந்துவிட்டது. தேடிக் கொண்டிருக்கிறோம் என்று சொல்லிவிட்டார்கள். இதனாலேயே கோர்ட் உடனடியாக மாரியப்பனை வெளியேற்ற உத்தரவு பிறப்பிக்கவில்லை.

அந்த ஆதாரமே போலியானது என்று சொல்லி நாங்கள் மேலும் ஒரு வாதத்தை வைத்திருக்கிறோம். அதன் ஒரிஜினலையும், கையொப்பத்தையும் சரி பார்க்க நீதிமன்றம் ஆணையிடக் கேட்டிருக்கிறோம். அதற்கும் அவர்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்து வாய்தா கேட்டிருக்கிறார்கள். இப்படியே ஒவ்வொரு முறையும் தொடர்ந்து வாய்தா மேல் வாய்தாவை போட்டு இழுத்தடிக்கிறார்கள். நாங்கள் வாதாட தயாராக இருந்தும், அவர்கள்தான் வருவதே இல்லை..” என்று சொல்லி வருத்தப்பட்டார் வக்கீல் வெங்கடேசன்.

இதில் மாரியப்பனோ, “கட்சிக்காரனையே எதிர்த்துட்டீல்ல.. என்னையவே போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு இழுத்துட்டீல்ல.. நீ இன்னும் 20 வருஷமானாலும் என்கிட்ட காசு வாங்கிக்க மாட்ட.. நான் இந்த வீட்லதான் இருப்பேன். உனக்குப் பணமும் தர மாட்டேன். உன்னால முடிஞ்சா என்னைய வெளியேத்திக்க..” என்று சுந்தர்ராஜனிடம் சவாலே விட்டிருக்கிறாராம்..!

இதில் ஒரு சுவாரஸ்யமான இன்னொரு விஷயம் உண்டு. அது என்னவெனில் சுந்தர்ராஜனின் மனைவி, தமிழக மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் முன்னாள் மாநில பொதுச் செயலாளர் திரு.என்.வரதராஜனின் உடன் பிறந்த சகோதரியின் மகள். அவரிடமும் இதற்காக உதவி கேட்டுச் சென்றிருக்கிறார்கள்.

அவரும் “என் பெயரை எங்கே வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்திக் கொள்.. முதல்வரிடம் என் பெயரைச் சொல்லியே புகார் கொடு” என்று சொல்லியிருக்கிறார். அதையும் செய்துவிட்டார்கள். பலனில்லை. மாவட்ட அமைச்சர் ஐ.பெரியசாமியிடமும் புகார் செய்திருக்கிறார்கள். “பையன்கிட்ட பேசுங்க..” என்று சொல்லியிருக்கிறார். செந்தில்குமாரிடம் புகார் செய்ய அலைந்திருக்கிறார்கள். இன்றுவரையில் அவரைச் சந்திக்கவே முடியவில்லையாம்..!

சென்னையில் உள்ள லோக்கல் கட்சிக்காரர்களோ, “மாரியப்பனோட சமரசமா போயிருங்க. அவர் கேக்குற காசை கொடுத்திட்டீங்கன்னா.. அவர் கிளம்பிருவாருல்ல..” என்கிறார்கள். சரி.. பட்டது பட்டாச்சு.. போய்த் தொலையுது என்ற எண்ணத்தில் “வாங்கிய ஒன்றரை லட்சம் ரூபாயோடு கூடுதலாக இன்னும் ஒரு ஒன்றரை லட்சத்தை தண்டத்துக்குக் கொடுக்கிறோம். பெற்றுக் கொண்டு வெளியேறச் சொல்லுங்கள்..” என்றும் சொல்லிப் பார்த்திருக்கிறார் சுந்தர்ராஜன்.

இப்போது மாரியப்பனுக்கு ஈகோவாகிவிட்டதாம். “கட்சிக்காரனின் பவர் என்னன்னு உனக்குத் தெரியலய்யா..! அதைக் காட்டாம நான் விடப் போறதில்லை.. உன் காசு எனக்குத் தேவையில்லை. நானும் வீட்டைக் காலி செய்ய மாட்டேன்.” என்று சொல்லிவிட்டாராம்..!

மொத்தத்தில், சட்டம், நீதி, நேர்மை, நாணயம் என்பதையெல்லாம் சுந்தர்ராஜன் போன்ற இந்த மிடில் கிளாஸ் ஆசாமிகள் இந்த நாட்டில் எதிர்பார்ப்பதே தவறு என்பதைத்தான் இந்த வழக்கு நமக்கு உணர்த்துகிறது..!

இதனைப் படிக்கின்ற பதிவர்கள், இதனையொரு முன் அனுபவமாக எடுத்துக் கொண்டு இது போன்ற விஷயங்களில் மிகுந்த எச்சரிக்கையுடன் செயல்படுமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன்..! நான்கு பேரின் துணையில்லாமல் இது போன்ற பெரிய விஷயங்களில் இறங்க வேண்டாம். வீடு வாங்கல், விற்றல் என்றால்கூட கூடுதலாக செலவானாலும் பரவாயில்லை என்று எப்போதும் ஒரு வழக்கறிஞரின் துணையோடு எதையும் பேசி முடிப்பது நமக்கு நல்லது..!

நெருங்கிய நட்பாக இருந்தாலும், தெரிந்தவர்களாக இருந்தாலும் சில விஷயங்களில் உறுதியாக இருக்க வேண்டும். சுந்தர்ராஜன் அந்த ஒரு நிமிடத்தில் சாவியை மட்டும் கொடுக்காமல் இருந்திருந்தால் இந்தக் கொடுமையை அவர் தவிர்த்திருக்க முடியும்.. ஏதோ நம்பிவிட்டார். இப்போது அதன் விளைவை அவர் அனுபவிக்கிறார்..!

வழக்கு இப்போதும் கோர்ட்டில் நிற்கிறது. நின்று கொண்டேயிருக்கிறது. வழக்கு முடிய எப்படியும் இன்னமும் பத்தாண்டுகளுக்கு மேல் ஆகும். இப்போது மாரியப்பன் தாக்கல் செய்திருக்கும் எதிர் மனுவில் தான் முழுப் பணத்தையும் கொடுத்துவிட்டதாகச் சொல்லியிருக்கிறார். அவர் சமர்ப்பித்த ஆவணம் போலியானது என்று நிரூபித்து ஜெயிக்க வேண்டியது இந்த சுந்தர்ராஜனின் கடமை. அதுவரையில் அந்த வீட்டை சுந்தர்ராஜன் விற்க முடியாது. மாரியப்பனை வெளியேற்றவும் முடியாது. இந்நேரம் அந்த வீட்டை வாடகைக்காவது விட்டிருந்தால் அதன் மூலம் கிடைக்க வேண்டிய  தொகையாவது, சுந்தர்ராஜன் குடும்பத்தினருக்கு மிஞ்சியிருக்கும்..! இப்போது எல்லாம் வீணாகிப் போயிருக்கிறது..!

ஏமாற்றப்பட்ட சுந்தர்ராஜனின் குடும்பத்தினர் இந்த விஷயத்தினால் பாதிக்கப்பட்டு எந்த அளவுக்கு மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாகியிருக்கிறார்கள் என்பதை அன்றைய நேரடி பேச்சில் நான் அறிந்து கொண்டேன். கொடுமையாகத்தான் உள்ளது..!

“நல்லா தூங்கி ஆறு வருஷமாச்சு ஸார்.. மாசத்துல எத்தனை நாள்தான் லீவு போடுறது..? பேங்க் வேலையையும் ஒழுங்கா செய்ய முடியலை.. வீட்டுக்குப் போனா அங்கேயும் நிம்மதி இல்லை.. என் குடும்பத்துல இருந்த சந்தோஷம்.. அன்னிக்கு ஒரே நாள்ல போயிருச்சு ஸார்.. அடுத்து என்ன செய்யறதுன்னு தெரியலை..?

கேஸ் வரும்போதெல்லாம் பேங்க்ல பெர்மிஷன் போட்டுக்கிட்டு ஓடுறேன். இல்லைன்னா லீவு போடுறேன்.. அங்கேயும் பிரச்சினை.. எத்தனை வாய்தாக்கள்.. எத்தனை அழைப்புகள்.. ஆனா அந்த ஆளு எந்தக் கவலையும் இல்லாம நிம்மதியா இருக்கானே ஸார்..? டெய்லி கட்சிக்காரர்களைக் கூப்பிட்டு வீட்டுல கூட்டம் போடுறான் ஸார்.. நிறைய கட்சிக்காரங்க வந்து போறதால பிளாட்டுல எனக்கு ஆதரவா இருந்தவங்களும், இப்போ பயந்து போய் கண்டுக்க மாட்டேன்றாங்க.. நான் என்ன சார் பாவம் செஞ்சேன்..? எனக்கேன் ஸார் இந்தத் தண்டனை..?” என்று வெளியில் அழுகாமலேயே மனதுக்குள் அழுதபடியே சொன்னார்..!

இப்படி ஒரு பதிவு போடுவதைத் தவிர என்னாலும் அவருக்கு வேறு எந்த உதவியையும் செய்ய முடியவில்லை..!  வெறுமனே காமன்மேன், காமன்மேன் என்று சொல்வதில் என்ன அர்த்தம் உள்ளது..? இவனுக்கு என்றைக்கு ரோஷம் வந்து பொங்கி எழுகிறானோ, அதுவரையில் இந்த அரசியல்வியாதிகள் இப்படி ஆட்டம் போடத்தான் செய்வார்கள்..!

சுந்தர்ராஜனுக்காக பெரிதும் வருந்துகிறேன்..!