பயணம் - சினிமா விமர்சனம்

17-02-2011

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

குறியீடுகளால் நிரம்பி வழிகிறது இந்தப் பயணம்..!

உதட்டோரம் சோகத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டு கணவனுடன் கொண்ட பிணக்கில் நட்பைக் காணத் தேடியோடும் பெண்.. டெல்லியில் வாழ்க்கைப்பட்ட பெண்ணின் பிரசவத்திற்கு உதவி செய்ய கிளம்யிருக்கும் அக்ரஹாரத்து தம்பதிகள்.. சிடுசிடுவென சிடுக்கும் சிட்டாக ஒருத்தி.. இவளது எரிச்சலை தாங்கிக் கொண்டு நேசக்கரம் நீட்டும் டாக்டர்.. தேசத்தை இன்னமும் நெஞ்சில் சுமந்து கொண்டிருக்கும் ஓய்வு பெற்ற ராணுவ கர்னல்.. நாட்டை உழைக்காமல் சுமக்க வைக்கிறார்களே என்கிற வெறுப்பில் இருக்கும் ஒரு குடிமகன்.. உழைக்காமல் சுகம் காணச் சொல்லும் ஜோதிடன்.. வெள்ளித் திரையில் மட்டும் அந்தரத்தில் பறந்து பறந்து தாக்கும் கதாநாயகன்.. அவனது பிம்பத்திலேயே தனது சாகசக் கனவை வாழ்நாள் முழுவதும் கண்டு களிக்கும் அவனது ரசிகன்.. போதையை தீவிரமாக நேசிக்கும் ஒரு புத்தன், நித்தமும் கர்த்தரை ஸ்தோதிக்கும் பாதிரியார், இதய மாற்று சிகிச்சை செய்து பிழைத்து பாகிஸ்தான் திரும்பும் இஸ்லாமிய குடும்பம், கூடவே 5 தீவிரவாதம் வளர்த்தெடுத்த இளைஞர்கள்..

இத்தனை பேர் நிரம்பியிருந்தும் ஆட்டம் காண்பிக்கிறது பயணம். காணக் கண் கோடி வேண்டும். அனைத்துமே காப்பி என்றால் எதுதான் நிஜம்? இதுதான் நிஜம். அஸ்திவாரத்தை அசலூர் பார்த்து கட்டியிருந்தாலும் நிலைப்படியில் இருந்து பூஜையறைவரை நமது முன்னோர்களின் வாசனை..

கொளுத்தியிருக்கிறார்கள் அனைத்தையும்.. மதம், இனம், மொழி, மக்கள், சட்டம், நீதி, அரசு, அதிகாரம், அமைப்புகள் அனைத்தும் கேள்விக்குள்ளாக்கப்பட்டுள்ளன. வளைத்து, வளைத்துத் தொடுத்திருக்கும் தாக்குதலில் கிழிந்து தொங்குகிறது பாரதம் என்னும் தேசத்தின் ஜனநாயகம்..!

ஒருவரின் நியாயத்தை தராசில் வைக்கும்போதே எதிர் வாதம் பல அடி கீழே இழுக்கிறது. எதையும் நம்மால் நிறுவ முடியவில்லை. எல்லாமே சரியாகத்தான் தோன்றுகிறது. யாரால், யார் சொல்வதை நம்ப முடிகிறது..? எதனை வைத்து எதனை சரி என்று சொல்வது..?

மனிதம் முக்கியமா? மதம் முக்கியமா? என்று யோசிக்கும்போது சட்டமும், நீதியும் வந்து குறுக்கிடுகிறது. சட்டத்தை குறுக்குசால் போட்டு ஓட்டியிருக்கும் அரசியல்வியாதிகளைத் தேடும்போது, ஓட்டளித்து தேர்ந்தெடுத்த நம் அறிவீனம் பளிச்சிடுகிறது.

கால் மணி நேரத்துக்கு ஒரு பஞ்ச் டயலாக் பேசியே பறந்து, பறந்து தாக்கும் வெள்ளித்திரை ஹீரோக்கள் இங்கே பஞ்சராக்கப்பட்டுள்ளார்கள். கூடவே அப்பாவியான ரசிகனும்கூடத்தான். ஆனாலும் அனைவரையும் பேலன்ஸ் செய்ய வேண்டி இறுதியில் அந்த நடிகனும் கதையை முடிக்க உதவுவதைப் போல செய்திருப்பது கோடம்பாக்கத்து ஸ்டைல். இந்த புதைகுழியில் விழுந்தவர்கள் தப்பிக்க முடியாதது..!

புனிதப்போர், ஜிஹாத் என்பதை அவர்களது குழந்தையே கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது. உணர்ச்சியும், சென்டிமெண்ட்டும் வீரனுக்குக் கிடையாது என்று உடனேயே பதில் வருகிறது..! புத்தம் சரணம் கச்சாமி..! மொகலாயம் இங்கே  பரவியபோது பதிலுக்கு பெளத்தமும் அங்கே பரவியிருந்தால் எப்படியிருந்திருக்கும்?

ஆனால் இல்லாத குறையை வெள்ளையாடை பாதிரி தீர்த்து வைக்கிறார். பிரச்சினை திருநீறுக்கும், குல்லாவுக்கும்தான் என்றால் இடையில் சிலுவை எதற்கு..? இதுதான் சினிமாத்தனம். இப்படியிருந்தால்தான் சமத்துவம். சகோதரத்துவம். அனைவருக்கும் பாகுபாடில்லாமல் வாய்ப்பு வழங்கப்பட்டுள்ளது கதையின் நேர்மையை வெளிப்படுத்த..!

இப்படியும் சொல்லலாம்.. இஸ்லாமாபாத்தும், அயோத்தியும் அடித்துக் கொள்ளும்போது நடுவில் வந்தமர்ந்து பஞ்சாயத்து செய்து சிலுவை போட்டு தன்னை அடையாளம் காட்டுகிறது இத்தாலி..! ம்.. சொல்லலாம். எத்தனையோ..!!!

போலீஸாக விரும்பிய அம்பி, யூசுப்கானாக நிறுவப்படுகிறான். அவனது உடலும், அமைப்பும், முகமும் அப்படித்தான் இருக்கிறது என்று சொல்லப்படுகிறது. மனிதத்துக்கு மதம் இல்லை என்கிறார் இயக்குநர். அம்பி, யூசுப்கானாக மாறுவதற்கு தொடை நடுங்குகிறான். ஆனால் யூசுப்கானாக மாறிய பின்பு அம்பியாகவே நடிக்கிறான். ஏன் அம்பியை யூசுப்கானாக மாற்ற வேண்டும்? ஒச்சாத்தேவனை இழுத்திருக்கலாமே.. நியாயமானதுதான். ஆனால் கேள்வியெல்லாம் கேட்கக் கூடாது.. கொடுப்பதை பார்ப்பதுதான் நல்ல ரசிகனுக்கு அழகு.. இயக்குநரின் அடுத்த வார பேட்டி இப்படித்தான் வரும். அதுதான் ஆரம்பத்திலேயே சொன்னேன் குறியீடுகளால் நிரம்பியிருக்கிறது இந்தப் பயணம்.

இந்திய ராணுவம், இந்திய போலீஸைவிட ஜிகாத்தின் வீரர்கள் ஒழுக்கமானவர்கள் என்பது நிறுவப்படுகிறது. உண்மையை ஒத்துக் கொள்ளத்தான் வேண்டியிருக்கிறது..!

எதற்கு இந்த போர்? ஏன் இந்த ரத்தச்சிதறல் என்பதற்கெல்லாம் மூல காரணத்தைக் கண்டறிய முடியாது.. இப்போதைக்கு ஒரே தீர்வு.. அவர்களுடைய முன்னாள் கமாண்டன்ட் விடுதலை.. கோரிக்கையை நிறைவேற்ற மத்திய கேபினட் கூட்டம் மூன்று நாட்களாகத் தொடர்ந்து நடக்கிறதாம்..!

வில்லாதிவில்லன்களின் தலைவன் வருகிறான். துடிப்புடன் ரத்தக் கொதிப்புடன் அவசரப்படுகிறான். உத்தரவு கொடுங்கள். பீஸ், பீஸாக்குகிறேன என்கிறான். தலைமுடி கொட்டியது.. வெள்ளை முடி மட்டுமே இருப்பது.. அவசரத்தில் பிறந்ததைப் போன்ற ஒரு கிளாஸ் மன்னன் இடைத்தரகர்.. இப்படியிருக்கும் அதிகாரிகள் பயப்படுகிறார்கள்.

ஒரு உயிர் போனாலும் ஓட்டு கேட்க போக முடியாது. செருப்பால் அடி்பபார்கள். அதிகார வர்க்கம் யோசிக்கிறது. ஆட்சியாளர்கள் தயங்குகிறார்கள். விடுதலை கேட்ட ஆளை விடுவிக்க தயங்கவில்லை.. ஆனால் அதில் வரும் ஒரு சிக்கல்தான் மீண்டும் படத்தினை சுவாரஸ்யத்துக்குள் தள்ளியிருக்கிறது.

மதம் முதலில் அடையாளம் காட்டுகிறது.. பின்பு பணம் உதவச் சொல்கிறது.. விளைவுகளால் இந்தியாவே துண்டாடப்பட்டு நிற்கிறது. இங்கே மல்லுக்கு நிற்பது மதமா? பணமா? கருட வானகத்துக்குள் பிரம்மாஸ்திரங்களை வைக்க உதவிய கணேசன் சிக்கலி்ல்லாமல் கதையைச் சொல்லும்போது ஏனப்பா கணேசா என்கிறது மனம்.. ஆனால் பணத்துக்கும் மணம் உண்டே. வாசம் உண்டே.. சக்தி உண்டே..! அதனை யாரால் தடுக்க முடியும்..!

லைட்டுகள் போட்ட பின்புதான் தெரிந்தது படத்தில் டூயட்டுகளே இல்லையென்று.. அதனால் என்ன சோக டூயட்டுகளும்கூடத்தான் இல்லை. ஆனால் சோகத்தின் அப்பட்டமான காப்பி ஒன்று உள்ளது.. அந்த ரத்தம் சிந்திய இருக்கையை கடைசிவரையில் பார்க்கின்றபோது பாத்ரூம் சுத்தம் செய்யப்படுவதைக் கேட்டு கை தட்டும் அந்த இரண்டு கைகள் மட்டும் நம் கண்களில் ஆடுகிறது.

அருகில் இருந்த ஜோசியன் இப்போது நவீனமாக நியூமராலஜியை கொத்து புரோட்டா போடும்போது எள்ளலில் எள்ளாய் பொறிக்கும் அந்த சுபாஷ்.. பெயர் பொருத்தம் அருமை.. வேறு எவனுக்கு வரும்..? முனைப்பு காட்டு. உழை.. முயற்சி செய்.. எழுந்து நில்.. பறக்க பார்.. ஓடு.. நிற்காதே என்றெல்லாம் சிந்தனையைத் தட்டிவிட்டு நிற்பவனின் அருகில் பெயருக்கருகில் இன்னுமொரு ஏ-யை சேர்த்தால் வெற்றி நிச்சயம் என்பவனுக்கு சாவு வராமல் வெல்லத் துடிப்பவனுக்கு வந்துவிட்டதே என்ற கோபம் எனக்குள் உண்டு.

எப்படியும் இன்று இரவுக்குள் ஹீரோ கதையை முடித்துவிடுவார் என்ற திருப்தியுடன் கண் அயரும் அந்த ரசிகனின் அப்பாவித்தனம் மறுநாள் வெளுத்துப் போகையில் வெளுக்கத் துவங்கும் ரசிகனின் கோபக்கனலை கேட்கும் ஹீரோக்கள் என்ன நினைப்பார்களோ..? ஆனாலும் இது அவர்களுக்குத் தேவையான ஒன்றுதான்..! நிஜம் வேறு.. நிழல் வேறு என்பதை அவ்வப்போது ரசிகனுக்கு உணர்த்தும் பணியும் ஹீரோவுக்கு இருக்கிறது என்பதைச் சொல்லாமல் சொல்லியிருக்கிறார் இயக்குநர். இவருக்கு அடுத்து எந்த ஹீரோ கிடைப்பார்..? சந்தேகமே..?

மிகத் தெளிவான கதை.. துள்ளாலான வசனங்கள்.. எங்கே கை தட்டத் துவங்கினேன். எப்போது நிறுத்தினேன் என்று தெரியவில்லை. எனக்கு மட்டுமில்லை. அனைவருக்கும்..!

அவருடைய படங்களில் இயக்கத்தினைவிடவும் வசனங்கள்தான் பிரபலம். இந்தப் படத்திலும் அப்படியே..! எப்படி கொடுத்து பெறுகிறார் என்பதை அருகில் இருந்து கவனிக்க வேண்டும். உதவி இயக்குநர்கள் அதிர்ஷ்டம் வாய்ந்தவர்கள். இந்தப் பணி எத்தனை பேருக்குக் கிடைக்கும்..?

உற்றார், உறவினர் கண்ணீர் கம்பலை.. அரசு அதிகாரிகளின் பதட்டம்.. மூன்று நாட்களாக தூங்காமல் விஷயத்தை முடிக்க அலையும் உயரதிகாரிகள்.. இதில் தங்களது டிஆர்பியை ஏற்றிக் காண்பிக்க எதையும் செய்யத் தயாராகும் டிவிக்காரர்கள். இத்தனை சிரமங்களுக்கு மத்தியிலும் அவர்களை மீட்டது எப்படி? வெள்ளித்திரையில் மட்டுமே இந்த சுகானுபவத்தை காண வேண்டும்..!

எந்த உலகப் படத்தின் பிரதியும் அல்ல இது..! ஆனால் நமக்குள்ளேயே இருந்து எடுக்கப்பட்டது. ஏற்கெனவே வெளி வந்திருக்கும் ஒரு திரைப்படத்தை இன்னொரு கோணத்தில் அணுகியிருக்கிறது..! ஆனால் அதனைவிட சிறப்பாக..! அள்ளிக் கொள்ளும்விதமாக..!

ராதாமோகனின் இந்தப் பயணமும் நம்மை முழுமையாக ஆட்கொள்கிறது..! சென்று வாருங்கள். அவசியம் சென்று பாருங்கள்..!