ரஜினி உண்மையிலேயே 32 வருஷம் கழிச்சா மதுரைக்கு வந்தாரு..?

18-11-2010

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

பத்திரிகைகளுக்கு அல்வா கொடுப்பதிலும், தீனியைப் போடுவதிலும் நம்முடைய சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினியை மிஞ்ச முடியாது..!

பழகின தோஷத்திற்காக, நட்புக்காக அப்போதைக்கு தோன்றுவதையெல்லாம் செய்துவிட்டு பின்பு ஆற, அமர யோசித்து தப்பாயிருச்சே என்ற பின் அமைதியாவது அண்ணனின் பொழுது போக்கு..!

அரசியலாகட்டும்.. ஆன்மீகமாகட்டும் அண்ணனின் பாணியே தனிதான்..!

"150 வருஷமா என்னோட குருஜி இமயமலைல தவத்துல இருக்காரு"ன்னு ஒரு தடவை சொல்லி ஆன்மீகத்தையே திடீர்ன்னு காமெடியாக்கி எங்களை மாதிரியானவங்களை கவலைக்குள்ளாக்கினார்.

'சந்திரமுகி' படத்தில் நாசர் ஒப்பந்தம் செய்யப்படுவதற்கு முன், குமுதம் பத்திரிகையில் நாசர் இதைக் கிண்டல் செய்து பேட்டியளித்திருந்தார். அதைப் படித்துவிட்டு நாசருக்குக் கொடுக்கவிருந்த கேரக்டரில் இருந்து அவரைக் கழட்டிவிட்டு விஜயகுமாரை புக் செய்யவும் சிவாஜி பிலிம்ஸ் முனைந்தது. பின்பு ரஜினியே விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்டு நாசரே இருக்கட்டும் என்று சொல்லி அழைத்தது வேறு விஷயம்..! அதற்குப் பின் இன்றுவரையில் அந்த குருஜி பற்றிய பேச்சே இல்லை..

பழம்பெரும் இயக்குநர் திரு. ஸ்ரீதரின் மறைவுக்குப் பின்பு அவருக்காக பிலிம் சேம்பரில் நடத்தப்பட்ட இரங்கல் கூட்டத்தில் தான் ஸ்ரீதரை அவருடைய வீட்டில் சென்று சந்தித்ததாகவும், அவருக்குப் படம் செய்து தருகிறேன் என்று சொன்னதாகவும் பேச்சுவாக்கில் சொல்லிவிட்டார். கூடவே ஸ்ரீதரின் மரணத்தின்போது மாலை அணிவித்து மரியாதை செய்ததாகவும் சொல்ல.. மேடையில் அமர்ந்து இதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த ஸ்ரீதரின் குடும்பத்தினரே ஷாக்காகிவிட்டார்கள்.

காரணம், ரஜினி ஸ்ரீதர் இறந்த பின்பு மாலை போட வரவில்லை. ஹைதராபாத்தில் இருந்ததாகச் சொன்னார்கள். பின்பு ஏன் இப்படி..? “ஏதோ வாய்வரைக்கும் வந்திருக்கும்.. சொல்லிட்டாரு. விட்ருங்க ஸார். நம்ம ரஜினி ஸார்தானே..! அவரைப் பத்தித் தெரியாதா உங்களுக்கு..?” என்று பிற்பாடு அனைத்துப் பத்திரிகையாளர்களுக்கும் போன் வந்தது தனிக்கதை.

இதோ இப்போதும் இன்றைக்கு கட்டின பாவத்துக்கு கூடப் போய் அலைஞ்ச மாதிரி கலைஞரின் பேரன் திருமணத்திற்கு மதுரைக்குப் போனவர் சந்தடிசாக்கில் “32 வருஷம் கழிச்சு இன்னிக்குத்தான் மதுரைக்கு வந்திருக்கேன்..” என்று சொல்லியிருக்கிறார்.

ஏன்தான் இப்படி பேசுறாரோ என்றுதான் எனக்கும் தெரியவில்லை. ஒரு நிகழ்ச்சியைப் பெருமைப்படுத்தி பேசணும்னா அதுக்கு எத்தனையோ வழிகள் இருக்கு. பேச்சுக்கள் இருக்கு.. விஷயங்கள் இருக்கு. அதான், “அழகிரியும், ஸ்டாலினும் ஒரு சொத்து. தி.மு.க. கட்சி ஒரு சொத்து.. அந்தச் சொத்து இந்தச் சொத்தைப் பாத்துக்கணும்; இந்தச் சொத்து அந்தச் சொத்தைப் பார்த்துக்கணும்..”னு சொல்லியாச்சுல்ல. விட்ர வேண்டியதுதான..? இதை வைச்சே இன்னும் ஒரு மாசத்துக்கு எல்லா பத்திரிகையும் மஞ்சள் குளிக்கலாமே..? போதாதா..? கூட இப்படி வேற சொல்லி தாத்தாவுக்கு புகழைச் சேர்க்கணுமா..?

ரஜினி நிசமாவே 32 வருஷம் கழிச்சுத்தான் மதுரைக்கு வந்தாரா..? இல்லை.. இருக்காது.. ஏதோ 'தாட் ஸ்லிப்' ஆயிருக்கும்னு நினைக்கிறேன்..!

ரஜினியை நான் முதலில் நேரில் பார்த்தது 1990-களில்.. 'தளபதி' படம் ரிலீஸான பின்பு என்று நினைக்கிறேன். மதுரை பாண்டியன் ஹோட்டல் வாசலில்.. உடன் ஜி.வெங்கடேஸ்வரனும் வந்திருந்தார். வந்த நோக்கம் திருச்சி அடைக்கலராஜின் பெப்ஸி கம்பெனியின் துவக்க விழா.

மதுரை நகரமே விழாக் கோலம் பூண்டிருந்தது.. ஏர்போர்ட்டில் இருந்து விழா நடக்கும் மேலமாசிவீதி, வடக்குமாசிவீதி சந்திப்பு வரையிலும் கலக்கல் போஸ்டர்களும், தட்டிகளுமாக களைக் கட்டியிருந்தது. ஆனால் ரஜினியோ திருச்சி வரையிலும் விமானத்தில் வந்து, பின்பு அங்கிருந்து காரிலேயே மதுரை வந்து பாண்டியன் ஹோட்டலுக்குள் ஐக்கியமாகிவிட்டார்.

ஹோட்டலில் இருந்து கிளம்பும்போது அவரை ஏற்றிச் செல்ல ஐந்து காண்டஸா கிளாஸிக் கார்களை வாசலில் நிறுத்தி வைத்து ரசிகர்களை ஏமாற்றி, எதில் அவர் செல்கிறார் என்பதே தெரியாத அளவுக்கு அழைத்துச் சென்றார்கள்.

அப்போது வீட்டில் வெட்டி ஆபீஸராக தண்டச்சோறு தின்று கொண்டிருந்த நானும் தலைவரைப் பார்க்க வேண்டுமே என்கிற வெறியோடு அந்தக் கூட்டத்திற்கு சென்றிருந்தேன். அப்போது அவர் பேசிய பேச்சின் சில பகுதிகள் இப்போதும் இணையத்தில் இருக்கின்றன..!

''மதுரைக்கும் எனக்கும் ஒரு நெருங்கிய நட்பு உண்டு. நான் மதுரைக்கு முதன்முதலில் வந்தது 'மூன்று முடிச்சு' பட விழாவுக்கு. இதில் 'மூன்று' உண்டு. அதன் பின் 'திரிசூலம்' படத்தின் வெற்றி விழாவுக்கு வந்தேன். 'திரிசூலம்' - மூன்று சூலம். இதிலும் 'மூன்று' உண்டு. பிறகு. 'மூன்று முகம்' படத்தின் வெற்றி விழாவுக்கும் வந்தேன். இதிலும் 'மூன்று' உண்டு. மதுரை என்பதிலும் மூன்று எழுத்து. ரஜினி என்பதிலும் மூன்று எழுத்து. இப்படியாக எனக்கும் மதுரைக்கும் நெருங்கிய நட்பு உண்டு.

நான் சினிமாவுக்கு வந்ததே ஒரு அதிசயம். அதிலும் கதாநாயகன் அந்தஸ்து பெற்றது பெரிய அதிசயம். அதைவிட, ரசிகர்களாகிய உங்கள் உள்ளங்களை நான் வென்றது மிகப் பெரிய அதிசயம். இந்திப் படங்களில் நடிக்கச் சென்றதும் அதிசயம். அதன் பின் ஆங்கிலப் படத்தில் நடித்தது பேரதிசயம்.

நான் பிறந்தவுடன் டாக்டர்கள், 'இவன் பத்து நாள் கூடத் தாங்க மாட்டான். இறந்துவிடுவான்' என்று சொல்லிவிட்டார்களாம். நான் பிறந்த நட்சத்திரம் என்ன என்று எனக்குத் தெரியாது. 'மூன்று முடிச்சு' விழாவுக்கு வந்திருந்தபோது, மீனாட்சியம்மன் கோயிலுக்குச் சென்றேன். சக நடிகர்களெல்லாம் தங்கள் பிறந்த நட்சத்திரங்களைச் சொல்லி அர்ச்சனை செய்தார்கள். அர்ச்சகர் என்னிடம் 'உன் நட்சத்திரம் என்ன?'ன்னு கேட்டார். தெரியலைன்னேன். ஏன்னா.. என் நட்சத்திரம் என்னன்னு எனக்கே தெரியாது! ஆனா இப்போ தெரிஞ்சிருச்சு..'' என்று சொல்லி நிறுத்தியபோது, நாங்க பதிலுக்கு “சூப்பர் ஸ்டார்”ன்னு கத்துன கத்து இருக்கே..!? அதுல நிச்சயம் மதுரையே குலுங்கியிருக்கும்..!

மேலும் தொடர்ந்த ரஜினி, ''நான் ஒரு குதிரை மாதிரி. என் கண்மணிகளாகிய நீங்கள் என் மேல் அமர்ந்துள்ளீர்கள். எனக்கொரு கதை நினைவுக்கு வருகிறது. ஒரு குதிரைமேல் சாமியை வைத்து ஊர்வலம் வந்தார்கள். வரும் வழியில் எல்லோரும் வணங்கினார்கள். உடனே குதிரைக்குக் கர்வம் வந்துவிட்டது, எல்லோரும் தன்னை வணங்குகிறார்களே என்று! கோயில் வந்ததும், சாமியை உள்ளே எடுத்துச் சென்றுவிட்டார்கள். அப்புறம் யாரும் குதிரையை மதிக்கவில்லை. அதுபோலத்தான் நானும்! ரசிகர்களாகிய நீங்கள் இருக்கும்வரைதான் எனக்கு மரியாதை!'' என்றார்..!

இதன் பின்பும் ஒரு முறை ரஜினி மதுரைக்கு வந்தார். அது தினத்தந்தி பத்திரிகையின் பொன்விழா என்று நினைக்கிறேன். மதுரை ராஜா முத்தையா மன்றத்தில் நடந்தது இந்த விழா. ரஜினி வரும்வரையில் விழாவில் ராஜா மாதிரி அமர்ந்திருந்தார் நாவலர் நெடுஞ்செழியன். ரஜினியைப் பார்த்தவுடன் எழுந்த கரகோஷமும், கூச்சலையும் பார்த்து முதலில் முகம் சுழித்தவர் நாவலர்தான்.

தன்னுடைய பேச்சில் நாவலர் இதைக் குறிப்பிட்டு, “நீங்கள்லாம் எதுக்கு வந்திருக்கீங்கன்னு தெரியும்.. நான் என்ன பேசினாலும் கேக்குற நிலைமைல நீங்க இல்லைன்றதும் தெரியும். நான் இனிமே பேசி என்னாகப் போகுது.. போங்க..” என்று ரஜினி ரசிகர்களாகிய எங்களை மறைமுகமாகக் திட்டிவிட்டுத்தான் அமர்ந்தார்.

அடுத்துப் பேசிய ரஜினி, “நான் தமிழ் எழுதப் படிக்கக் கற்றுக் கொண்டதே தினத்தந்தியைப் பார்த்துதான்..” என்றார். மேலும் “தினத்தந்தியில் என்னைப் பற்றிய அவதூறான செய்திகள் எதுவுமே வராது. அப்படித்தான் அந்தப் பத்திரிகை இருக்கிறது..” என்று பாராட்டிவிட்டும்தான் சென்றார்.

இந்த நிகழ்வு நிச்சயமாக 1990-களின் மத்தியில்தான் இருந்திருக்க வேண்டும். ஏனெனில் 1995-ல் நான் மதுரையை டைவர்ஸ் செய்துவிட்டு சென்னைக்கு வந்துவிட்டேன். ஸோ.. 1990-ல் இருந்து 1995-க்குள் இரண்டு முறை அண்ணன் ரஜினி மதுரை மண்ணை மிதித்திருக்கிறார் என்பதுதான் உண்மை.

"அப்புறம் ஏன் இப்படி 32 வருஷம் கழிச்சு வந்திருக்கேன்னு சொன்னாரு?"ன்னு கேக்குறீங்களா..? 22-ன்னு சொல்ல வந்திருப்பாரு.. தாட் ஸ்லிப்புல மாறியிருக்கும்....!

"அதான் தெரியுதுல்ல.. அடக்கிக்கிட்டு இருக்க வேண்டியதுதானே..!? எதுக்கு இந்த போஸ்ட்டு..? நீயே எடுத்துக் குடுக்கிறியே..? நீயெல்லாம் ஒரு ரசிகனாடா..?" அப்படீன்னு நீங்க கேக்குறதும், திட்டுறதும் புரியுது..!

முடியல.. கை ரொம்ப அரிக்குது..! இன்னிக்கு கோட்டாவுக்கு ஏதாவது மேட்டர் எழுதணும்ல.. அதுனாலதான்..! 

நன்றி.!