ஆதிசேஷனும், பணியாரக் கிழவியும்

21-10-2010

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!


அமரர் ஆதிசேஷன்




அரவம் இல்லாச் சூழலில்
அரவம் தீண்டி வைகுந்தம்
போனான் ஆதிசேஷன்..

 
பணியாரக் கிழவி


 

பள்ளி வயதில்
பணியாரமே காலையுணவு.
தெருமொக்கில் கூரை இல்லாத
சிறு கடை கிழவியுடையது..
எப்போதும் எண்ணெய் வாசம்
கிழவியைச் சுற்றி..
 
அவசரத்திற்காகவேனும்
அரைகுறையாக சுடுவது
கிழவியின் வழக்கமில்லை..
கரண்டியால் குத்தியெடுத்து
அதனை டப்பாவிற்குள்
போடுவதே ஒரு தனி கலை..
ஒரு பணியாரம் அஞ்சு காசு..
எப்பவும் காலையில்
ஆறு பணியாரம்
முப்பது காசு..
சுருக்குப் பை தாங்காத அளவுக்கு
சில்லறைகள் குலுங்கும்..
நிமிடத்தொரு முறை
அவிழ்க்கவும், மறுபடியும் இடுப்பில்
கட்டவுமே கிழவிக்கு நேரம்
சரியாய் இருக்கும்.
ஆனாலும் முடிச்சுப் போட
மறப்பதில்லை..
அந்தப் பணியாரமும்
என்னை மறந்ததில்லை..

காலம் வெகுவேகமாக ஓடிப் போக
மறந்தது பணியாரத்தையும்
கிழவியையும்..
ஊருக்கு வந்திருந்த
நேரத்தில் அக்கா
எங்கோ பார்த்தநோக்கில் சொன்னாள்..
பணியாரக் கிழவி இழுத்துக்கிட்டிருக்கு..

கழுத்தில் இருந்த ஒரு
கறுப்புக் கயிறை
முன்னுக்குள் தள்ளியபடி
தொண்டை நரம்பு
உள்ளே, வெளியே என்று
துடித்துக் கொண்டிருக்க..
கிழவியைச் சுற்றிலும்
எப்போது போகும் என்ற
எதிர்பார்ப்புடன் சொந்தங்கள்..

ஒட்டிப் போன
பாலைவனத்து ரேகை பதிந்த
கன்னங்களையும் தாண்டி
கூர்மையான பார்வை..
அருகில் சென்றவனை
தன் கையால் பிடித்தாள் கிழவி..
பிசுபிசுத்தது கை..
விலக்கிய பின்பு
என் கையைப் பார்த்தேன்..
அதே பிசுபிசுப்பு..

திரும்பிப் பார்க்காமல்
வந்தபோது
மனம் முழுவதும்
நிரம்பியிருந்தது
பணியாரம்..!