மூச்சை நிறுத்திக் கொண்ட தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ்..!

10-09-2010

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

சமீபத்திய எனது சோகம், எனது எழுத்துப் பணியைத் துவக்கி வைத்து, எனக்கு பால பாடம் கற்பித்துக் கொடுத்த 'தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ்' பத்திரிகை தனது மூச்சை நிறுத்திக் கொண்டதுதான்.

'இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின்' ஸ்தாபகர், ராம்நாத் கோயங்கோ இறந்த பின்பு எழுந்த சொத்துப் பிரச்சினை பல மாத கால இழுபறிக்குப் பிறகு ஒரு சமரசத் திட்டத்திற்கு வந்தது. வட மாநிலங்கள் முழுவதும் பேரன் விவேக் கோயங்காவிற்கும், தென்னகம் முழுவதும் இன்னொரு பேரன் மனோஜ்குமார் சொந்தாலியாவிற்கும் என பிரிக்கப்பட்டது.

தனது ஆளுமையின் கீழ் இருந்த 'பைனான்ஸியல் எக்ஸ்பிரஸ்,' 'ஸ்கிரீன்' என்ற பத்திரிகைகளைப் போல தமிழிலும் ஒரு வாரப் பத்திரிகை துவக்க வேண்டும்  என்கிற ஆர்வத்தில் விவேக் கோயங்கோ இருந்தபோது மிகச் சரியாக அப்போதுதான் ஜூனியர் விகடனில் இருந்து வெளியேறிய 'மிஸ்டர் கழுகார்' சுதாங்கனின் சந்திப்பும் நடக்க.. இதன் பின்புதான் தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ் துவக்கப்பட்டது.

'தமிழன் எக்ஸ்பிரஸில்' இருந்த அத்தனை செய்தியாளர்களும் விகடனில் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தவர்கள்தான். அங்கிருந்து அழைக்கப்பட்டவர்கள். ஆரம்பித்த புதிதில் மிகவும் பரபரப்பாகவே கிளம்பி டாப் கியருக்கு சென்று கொண்டிருந்த நேரத்தில்தான் அடியேன் அங்கே கால் வைத்தேன்.

அதுவரையில் எனக்கிருந்த ஒரே ஆர்வம் பத்திரிகைகளை படிப்பதில்தான். ஒரு கம்ப்யூட்டர் நிறுவனத்தில் பாக்ஸ்புரோ புரோகிராரமாராக ஒழுங்காக வேலை செய்து கொண்டிருந்த நான்.. சினிமா ஆசையில் வேலையை விட்டுவிட்டு நாளைக்கு ஷூட்டிங்.. நான் ரெடி என்பது போல் தயாராக இருந்தேன்.

ஆனால் எனது சினிமா மீதான பார்வையை ஆர்வம் என்று மட்டுமே அப்போது கண்டு கொண்ட எனது அப்போதைய காட்பாதரான சி.ஜெரால்டு, என் வாழ்க்கையை நாசமாக்க விரும்பாமல், “நான் ஒரு அட்ரஸ் தரேன். அங்க போ.. வேல்பாண்டியன்னு ஒருத்தன் இருப்பான். நான் சொன்னேன் சொல்லி வேலை கேளு. கொடுக்குற வேலையைச் செய்யு.. கொஞ்ச நாள் அங்க இரு. நான் தனியா படம் பண்ணும்போது கண்டிப்பா உன்னைக் கூப்பிடுறேன்” என்று சொல்லி என்னை அனுப்பி வைத்தார்.

'காட்பாதரண்ணன்' சொல்றாரே என்கிற மரியாதைக்காக வேல்பாண்டியனை சந்தித்து அவர் மூலமாக 'ப்ரூப் ரீடர்' என்கிற மரியாதைக்குரிய பணியினை ஏற்றுக் கொண்டு, 'தமிழன் எக்ஸ்பிரஸில்' இணைந்தேன்.

உள்ளே நுழைந்த பின்பு எனக்குள் ஏற்பட்ட பத்திரிகை மயக்கத்தில் அத்தோடு சினிமாவில் நுழைய வேண்டும் என்கிற ஆசையை இரண்டாம்தாரமாக தள்ளி வைத்துவிட்டு முழு மூச்சாக பத்திரிகையாளனாக மாறினேன்.

நான் உள்ளே நுழைந்தபோது தமிழன் எக்ஸ்பிரஸின் சர்க்குலேஷன் ஒரு லட்சத்து பத்தாயிரம்.. நான்கரையாண்டுகள் கழித்து நான் எனது ‘வனவாச'த்தை முடித்துவிட்டு வெளியேறியபோது அதன் சர்க்குலேஷன் வெறும் இரண்டாயிரம்தான்..

வருத்தமாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் என்ன செய்ய..? அந்தப் பத்திரிகையில் வந்த அரசியல் செய்திகள், கட்டுரைகள் அனைத்தும் சுதாங்கனின் பீரியடில் கம்பீரமாக இருந்தவை.

தமிழகத்தை மிகப் பரபரப்பாக்கிய புதுக்கோட்டை மகளிர் காவலர்களின் லெஸ்பியன்  மேட்டரை துப்பறிந்து சொன்னபோது அதன் சர்க்குலேஷன் எகிறியது.

அதேபோல் சிதம்பரம் ம.தி.மு.க. பிரமுகர் பழனிவேலு கொலை வழக்கில் மற்ற பத்திரிகைகள் பெயரைக்கூட குறிப்பிடாமல் பொத்தாம்பொதுவாக குற்றவாளிகள் இவர்களாக இருக்குமோ என்று போலீஸ் சந்தேகிப்பதாகத் தெரிவித்தபோது 'தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ்'தான் முதன்முதலாக வாண்டையார் சகோதரர்களின் பெயரைக் குறிப்பிட்டது.

அத்தோடு அப்போதைய மாவட்ட கண்காணிப்பாளர் சைலேந்திரபாபு கடலூர் மாவட்ட ஏரிகளில் தனி போட் வைத்து வாண்டையார்களைச் சல்லடை போட்டுத் தேடியதையும் தனி கவர் ஸ்டோரியாகவே போட்டது. அப்போதெல்லாம் கடலூர், சிதம்பரம் ஏரியாக்களில் தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ் பத்திரிகை ஒட்டு மொத்தமாக வாங்கப்பட்டு மொத்தமாக தீ வைத்து எரிக்கப்பட்ட கதையும் நடந்தது..

இதேபோல் இன்னொரு வாண்டையாரான தஞ்சை கிருஷ்ணசாமி வாண்டையாரின் தோட்டத்தில் நடந்திருந்த பல மர்மக் கொலைகளையும் துணிச்சலாக அம்பலப்படுத்தியதும் நான் இருந்த காலக்கட்டத்தில் நடந்ததுதான்..

இந்திய அரசியல் சரித்திரத்திலேயே ஒரு பிரதமர் மாநிலப் பத்திரிகையின் ஆசிரியருக்கே போன் செய்து ஒரு மறுப்பு தெரிவித்தார் என்றால் அது 'தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ்' பத்திரிகைக்கு மட்டும்தான். அவர் தேவேகவுடா. பிரச்சினை இப்போது வேண்டாம். சொன்னால் வீடு தேடி வந்து உதைக்க ஆள் தயாராக இருக்கிறார்கள்.

பத்திரிகைகள் நினைத்தால் எதையும் செய்யலாம் என்று நானும் ச்சும்மாதான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.. ஆனால் ஒரு ஆட்சி கவிழ்ந்து, இன்னொரு ஆட்சியும் வந்து, பின்பு அதுவும் இன்னொரு கட்டுரையினால் காணாமல் போக வழிவகுத்து, தேர்தலைக் கொண்டு வந்து... உஷ்ப்பா.. இப்போ அதையெல்லாம் நினைச்சா மலைப்பா இருக்கு.. (பின்னாடி நான் கிழடு தட்டி நடக்க முடியாமல் இருக்கும்போது, விரிவா இது பத்தி சொல்கிறேன்.)

அரசியல் கட்டுரைகளில் முக்கியமானதாக தற்போது 'எரிதழல்' என்கிற தலைப்பில் ரிப்போர்ட்டரில் எழுதிவரும் 'ஜென்ராம் அண்ணன்', அப்போது தமிழன் எக்ஸ்பிரஸில் 'தெருத்தொண்டன்' என்கிற தலைப்பில் இதே போன்ற அரசியல் கொத்துப் புரோட்டாக்களை வீசிக் கொண்டிருந்தார். அத்தனையும் நல்முத்துக்கள்.. இன்றைக்கும் அவைகள் படிக்கக் கிடைத்தால் ஆயிரமாயிரம் கதைகளைப் பேசும்..

சிரிக்க வைப்பதோடு அல்லாமல் சிந்திக்கவும் வைக்கும் பண்பாளர், எழுத்தாளர், பேச்சாளர் நெல்லை கண்ணனின் 'குறுக்குத்துறை ரகசியங்களும்', எழுத்துச் சித்தர் பாலகுமாரனின் 'இனிது இனிது காதல் இனிது - இரண்டாம் பாகமும்' தமிழன் எக்ஸ்பிரஸின் மிகச் சிறப்பான வெளியீடுகள்தான். இதன் பின்புதான் ஆஸ்தான இடத்தைப் பிடித்து 'தொடத் தொடத் தங்கம்' என்னும் சஸ்பென்ஸ் திரில்லரை வழங்கினார் இந்திரா செளந்தர்ராஜன்.

1996-ல் கலைஞர் மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தவுடன் பதவியேற்றவுடனேயே ஒரு நாள் முழுக்க சுதாங்கன் ஸாரை அருகில் வைத்துக் கொண்டு அன்றைய நிகழ்ச்சிகள் அனைத்தையும் பதிவு செய்ய வைத்து பேட்டியளித்தது மிக வித்தியாசமான நிகழ்வு.

வாரம் ஒரு மந்திரிகளின் நடவடிக்கைகளை அலசி, ஆராய்ந்ததில் சிலருக்கு இலாகாக்கள் பறிபோய், இடம் மாறுதலாகி ஒரு மாற்றத்தையும் உண்டு செய்வதற்குக் காரணமாகியிருந்தது.

டைட்டானிக் படம் வந்த புதிதில் இணையம் என்ற ஒரு விஷயம் அப்போதுதான் கொஞ்சம், கொஞ்சமாக நமது இளைய சமுதாயத்தினரை கவர்ந்து கொண்டிருந்தபோது தடாலடியாக இணையத்தின் மூலமாகவே டைட்டானிக் ஹீரோயின் கே,ட் வின்ஸ்லெட்டுடன் பேசி, பேட்டியெடுத்து வெளியிட்டது அப்போதைய ஒரு எதிர்பார்க்காத செய்தி..

தமிழகத்தையே பரபரப்பாகிய பிரம்மானந்த சாமியாரின் குடில் லீலைகளை அனைத்துப் பத்திரிகைகளும் கலைத்துப் போட்டுக் கொண்டிருந்தன. தற்போது லஞ்ச ஊழல் ஒழிப்புத் துறையில் இருக்கும் உயரதிகாரியான துக்கையாண்டி தலைமையிலான சிறப்பு போலீஸ் டீம்தான் இந்த வழக்கை விசாரித்தது. இந்த சிறப்பு போலீஸ் டீம் எந்த லட்சணத்தில் குற்றஞ்சாட்டப்பட்டவர்களை விசாரித்தார்கள் என்பதையும், சாமியார் மீது குற்றம் சொன்ன பெண்களை எப்படியெல்லாம் விசாரித்தார்கள் என்பதையும் விலாவாரியாக எழுதியது தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ்தான்.

பிரம்மானந்தா சாமியாருக்கு சப்போர்ட்டா என்றுகூட அப்போது பத்திரிகையுலகத்தில் கெட்ட பெயர் எடுத்தாலும், மனித உரிமை மீறல்கள் இந்த வழக்கில் நடந்திருப்பதை, பின்னாளில் குற்றம் சுமத்திய பெண்களே அதனை வெளிப்படுத்தியும், சாமியாரின் ஆசிரமத்திலேயே மீண்டும் இணைந்ததும் உண்மை என்று நிரூபித்தது.

ராஜீவ்காந்தி கொலை வழக்கு பற்றிய விசாரணைக் கமிஷன்களின் அறிக்கையை வெளிப்படுத்தி அதில் இருந்த குற்றச்சாட்டுக்களை அம்பலப்படுத்தி, சுப்பிரமணியசுவாமி, திருச்சி வேலுச்சாமி மோதலின் முதல் திரியைக் கொளுத்திவிட்டது தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ்தான். வர்மா கமிஷன் முன் சி.பி.ஐ. தனது ஆதாரங்களை சமர்ப்பிக்க மறுத்தது ஏன் என்பது பற்றியும், இந்திய அமைதி காப்புப் படை இலங்கையில் என்னென்ன கொடுமைகள் செய்தது என்பது பற்றியும் தனிக்கட்டுரையை வெளியிட்டு தேசத்துரோகி பட்டத்தையும் சுமந்தது இந்தப் பத்திரிகை..

இந்த நான்கரை ஆண்டு ‘வனவாச' காலத்தில் என்னால் மறக்க முடியாத துயரச் சம்பவம் என்னை அறிமுகப்படுத்தி வைத்து, அந்த அலுவலகத்தில் எனக்கு வேலை வாங்கிக் கொடுத்த எனது நண்பன் வேல்பாண்டியனின் அகால மரணம்தான்..

நள்ளிரவில் கோடம்பாக்கம் மேம்பாலத்தில் சாலை விபத்தொன்றில் உயிரைவிட்ட வேல்பாண்டியனிடம் அப்போது இருந்த கனவுகளெல்லாம் அந்த மேம்பாலத்தின் நீளத்தையும் தாண்டியது. அத்தனையையும் மணல் லாரி வடிவில் வந்த எமன் ஒரே நொடியில் வீழ்த்திவிட்டது காலத்தின் கொடூரம்..

போதும் இந்த பத்திரிகை வாழ்க்கை என்று என்னை முடிவெடுக்க வைத்தது அலுவலகத்தில் நடைபெற்ற நிர்வாக மாற்றங்கள்தான். சுதாங்கன் ஸார், தமிழன் எக்ஸ்பிரஸில் இருந்து வெளியேறிய பின்பு சில மாதங்கள் கழித்து நானும் எனது அடுத்த குருகுலமான மின்பிம்பங்கள் நிறுவனத்திற்கு சுதாங்கனாலேயே அறிமுகப்படுத்தி வைக்கப்பட்டு போய் சேர்ந்தேன்..

இதன் பின்பு தொடர்ச்சியான வியாபாரச் சரிவினால் மும்பை எக்ஸ்பிரஸ் பப்ளிகேஷன் இதனை மூட எத்தனித்தபோது மதுரை பப்ளிகேஷன்ஸ் தானாகவே முன் வந்து இதனை ஏற்றுக் கொண்டது. மேனேஜ்மெண்ட் கை மாறியதால் எக்ஸ்பிரஸ் எஸ்டேட்டில் இடம் புகுந்தும் ஓடிக் கொண்டுதான் இருந்தது. ஆனாலும் சர்க்குலேஷன் ஏறாதது மிகப் பெரும் குறை.

இத்தனைக்கும் காவல்துறை, அரசியல் சம்பந்தப்பட்டு இந்தப் பத்திரிகையில் வெளிவந்த அத்தனை செய்திகளும் நூற்றுக்கு நூறு உண்மையாகத்தான் இருந்தது. இருக்கும். அந்த அளவுக்கு அந்தச் செய்திகள் நம்பகத்தன்மை வாய்ந்தவை என்பது தமிழகத்தின் அத்தனை பத்திரிகையாளர்களுக்கும், அரசியல்வியாதிகளுக்கும் நன்றாகவே தெரியும்.

எல்லாம் இருந்தும், ஈர்க்கப்படாத பத்திரிகையின் லே-அவுட்டும், பல தாமதமான செய்திகளாலும் ஒரு காலத்தில் ஜூனியர்விகடனுக்கே சவால்விட்ட இந்தப் பத்திரிகை, “ச்சின்னப் பத்திரிகை.. அதான் இப்படி சின்னத்தனமா கேள்வி கேக்குறாங்க” என்று கருணாநிதியாலேயே கிண்டல் அடிக்கப்படும் நிலைமைக்குத் தள்ளப்பட்டது வருத்தத்திற்குரியது.

ஆனாலும் உடல் உழைப்பில் இருக்கின்ற சுகத்தை இந்தப் பத்திரிகையில் வேலை பார்த்தபோதுதான் நான் அறிந்தேன். இரவு முழுவதும் வடபழனி விஜயா பிரிண்ட்டிங் பிரஸ்ஸில் பார்ம் ஓடும்போது உடன் இருந்து ப்ரூப் பார்த்து கையொப்பம் பார்த்துக் கொடுத்து.. பின்பு ஒவ்வொரு பார்முக்கும் முழித்திருந்து.. உட்கார்வதற்குக்கூட அங்கே சேர் இருக்காது.. பாரம் ஒட்டுகின்ற இடம் ஓரிடம்.. பிளேட் போடும் இடம் வேறிடம்.. மிஷின் கீழே வேறிடத்தில்.. என்று தனித்தனி இடத்திற்கு காலில் சக்கரத்தைக் கட்டிவிட்டதைப் போல விடிய, விடிய ஓடிக் கொண்டேயிருந்தது தனி சுகம்..

இத்தனை அலுப்பும், சலிப்பும் அந்த வாரத்திய புத்தகத்தைக் கையில் வாங்கியவுடன் மறந்து போகும்.. புத்தகத்தைப் புரட்டப் புரட்ட எத்தனை பேரின் உழைப்பு, எத்தனை பேரின் வியர்வை இந்த 48 பக்கங்களில் அடங்கியிருக்கிறது என்கிற உணர்வோடு அதில் மயங்கியிருந்த காலமெல்லாம் சட்டென்று ஒரு நாளில் உடைந்துபோனதை நினைத்தால் இன்றைக்கும் வருத்தமாகத்தான் உள்ளது.

அந்த அலுவலகத்தில் இருந்து நான் விடுதலையான பின்பும் தொடர்ந்து அதன் இதழ் நிறுத்தப்படுகின்றவரையிலும் இத்தனை வருடங்கள் அந்தப் பத்திரிகையை நான் வாங்கிப் படித்துதான் வந்திருக்கிறேன்.. கடைசியாக நான் வழக்கம்போல கேட்க, “நிறுத்தியாச்சாம்.. இனிமேல் வராதாம்..” என்று கடைக்காரர் சொன்னபோது எனக்குள் எழுந்த உணர்வை இப்போதும் என்னால் வெளிப்படுத்த முடியவில்லை..

நிறுத்திவிடுவார்கள்.. நிறுத்திதான் ஆக வேண்டும் என்பதெல்லாம் என் காதுக்கும் எட்டிய செய்திகள்தான் என்றாலும், சாவுச் செய்தியைப் போலவே சட்டென மனம் அதனை ஏற்றுக் கொள்ள மறுத்து நின்று போனதே அந்தக் குடும்பத்தில் ஒருவனாக இருந்து அந்தச் சோகத்தைத் தாங்கிக் கொண்ட உணர்வைத் தந்தது.

அலுவலகம் முழுவதும் ஏசி வசதி செய்யப்பட்டு, பட்டனைத் தட்டினால் காப்பி என்ற வசதியினால் நிமிடத்திற்கொருமுறை காபியைக் குடித்துவிட்டு. ஏறினால் ஆட்டோ.. இறங்கினால் ஆட்டோ என்று அலுவலக வேலைக்காக ஆட்டோவிலேயே சுற்றிச் சுற்றி வந்து கொஞ்சம் சொகுசு வாழ்க்கையையும் எனக்குக் கொடுத்திருந்தது தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ்.



வாழ்க்கைப் பாடத்தில் யார், யாரிடம் எப்படி பேச வேண்டும்? எப்படிப் பழக வேண்டும்..? நீக்குப் போக்குடன் நடந்து கொள்வது எப்படி..? என்பதையெல்லாம் கற்றுக் கொடுத்ததும் இந்தப் பத்திரிகைதான். அதோடு இன்றைக்கு நினைத்துப் பார்த்தால் ஒரு பத்திரிகை அலுவலகம் எப்படியெல்லாம் இருக்கக் கூடாது என்பதற்கு மிகச் சிறந்த உதாரணமாகவும் இந்தப் பத்திரிகை அனுபவத்தை வைத்துதான் உணர்ந்து கொண்டேன்..!

அதே நேரத்தில் கடுமையாக உழைக்க வேண்டும்.. புதிது, புதிதாகக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணத்தை எனக்குள் விதைத்து, இரவில் அதிக நேரம் கண் விழித்து வேலை பார்க்கின்ற பழக்கத்தை ஏற்படுத்தி, இன்றுவரையிலும் அதன் பலனை எனக்குக் கிடைக்க வைத்திருக்கும் இந்தப் பத்திரிகையை நான் என்றென்றும் மறவேன்..!!!