வம்சம் - சினிமா விமர்சனம்

13-08-2010

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

"தலைக்கட்டுக் குடும்பத்தில் ஒருத்தன்கூட மிஞ்சலைன்னா, அது அந்த வம்சத்துக்கே பாவம்பா.. ஒருத்தனாவது பொழைச்சுக்குங்கடா.." என்பது இன்னமும் கிராமப்புறங்களில் சொல்லப்படும் வார்த்தைகள்..

இதுதான் இத்திரைப்படத்தின் ஒரு வரிக் கதை..

ஊர்க் கோவிலின் தலைக்கட்டுக் குடும்பத்தில் ஒருவரான அருள்நிதியின் அப்பா அந்த ஊரில் இருபத்தைந்து வருடங்களுக்கு முன்பாக ரவுடியிஸத்தின் உச்சத்தில் இருந்தவர். பரம்பரையாக நடைபெறும் ஊர்த் திருவிழாவில் நடத்தப்படும் ரேக்ளா ரேஸ், கம்புச் சண்டை, கோழிச் சண்டை, மங்காத்தா ஆடுதல் என்று அனைத்திலுமே அவர்தான் கில்லி.

வருடாவருடம் இவரிடம் தோல்வியடையும் ஜெயப்பிரகாஷ், வஞ்சகமாக பட்டைச் சாராயத்தில் விஷத்தைக் கலந்து கொடுத்து அருள்நிதியின் அப்பாவை சாகடிக்கிறார். இதன் பின்புதான் அருள்நிதியே பிறக்கிறார். இது தனிக்கதை..

இப்போது மகனும் அதே போன்ற ரவுடியிஸத்துடன் வளர வேண்டாமே என்பதற்காக ஊரைவிட்டு ஒதுக்குப்புறமாக கண்ணை இமை காப்பதைப் போல் அருள்நிதியை காத்து வருகிறாள் அருள்நிதியின் தாய். இப்போது தந்தை செய்துவிட்டுப் போன வினைகள் ஒவ்வொன்றாக அருள்நிதியைத் தேடி வருகின்றன.

போதாக்குறைக்கு ஜென்மப் பகையுள்ள பக்கத்து ஊரில் தனது பசுமாட்டை செகண்ட் ஹேண்ட்டில் வாங்கிய சுனைனாவுடன் காதல் ஏற்பட்டுத் தொலைகிறது அருள்நிதிக்கு. சுனைனாவின் அப்பாவை ஜெயப்பிரகாஷ் ஒரு விரோதத்தில் போட்டுத் தள்ளிவிட.. கோபத்தில் சுனைனா, நட்ட நடுரோட்டில் ஜெயப்பிரகாஷை அவமரியாதை செய்துவிட..

கோபமான ஜெயப்பிரகாஷ் அண்ட் கோ சுனைனாவையும், அவளுடைய காதலனான அருள்நிதியையும் கொலை செய்யப் பார்க்கிறது. இதில் காதலிக்காக அருள்நிதியும் கோபம் கொண்டு அவர்களை போட்டுத் தள்ளப் பார்க்கிறார்.. யார் முந்திக் கொண்டது..? இவர்களது காதல் ஜெயித்ததா..? என்பதுதான் மிச்சம், மீதியிருக்கும் கதை..

'பசங்க' படத்தின் வெற்றியினைத் தொடர்ந்து அதனைத் தக்க வைத்துக் கொள்ளும்விதமாக வித்தியாசமான களத்தில் விளையாட வேண்டிய கட்டாயம் பாண்டிராஜூவுக்கு. பல திரைப்படங்களில் பார்த்த கதைதான் என்றாலும், அதனைச் சொன்ன செய்நேர்த்தி பல இடங்களில் பலே போட வைக்கிறது.

ஊர்த் திருவிழாவைப் பற்றி போலீஸ் கான்ஸ்டபிள், இன்ஸ்பெக்டரிடம் சொல்லி பில்டப் கொடுப்பதிலேயே கதையின் போக்குத் தெரிந்துவிட்டது. நிச்சயம் பாண்டிராஜூக்கு இந்தப் பகுதி மக்களின் கலாச்சாரமும், பழக்க வழக்கங்களும், சாமி கும்பிடுகளும் அத்துப்படியாக தெரிந்திருக்கிறது.. சந்தேகமேயில்லை.. இது விஷயமாக தான் பார்த்த, கேட்ட அத்தனை விஷயங்களையும் இந்தப் படத்தில் படமாக்கியிருக்கிறார்.

சாமி கும்பிடு நடக்கும் நேரத்தில் படப்பிடிப்பை வைத்து அந்தச் சூழலில் இவர் எடுத்துக் காட்டியிரும் விதம், நிச்சயம் பல இயக்குநர்களுக்கு ஒரு சவாலான விஷயம்.. இந்த விஷயத்தில் பாராட்டுக்குரிய இன்னும் இரண்டு நபர்கள் கேமிராமேன் மகேஷ்முத்துச்சாமியும், எடிட்டரும்தான். திருவிழா காட்சிகள் முழுவதும் கண்ணைக் கட்டிப் போட்டுவிட்டன.

படத்தின் திரைக்கதையில் வழக்கம்போலவே சிறுவர்களையும் பல இடங்களில் பயன்படுத்தியிருக்கிறார். அதோடு ஸ்கிரீன்பிளேவுக்காக அவர் காட்டியிருக்கும் சில காட்சியமைப்புகள் ரசிக்கத்தக்கவை..

செல்போன் டவர் சிக்னல் கிடைக்காமல் எல்லார் வீட்டிலும் செல்போனை மரத்தின் உச்சியில் இருந்து கயிறு கட்டித் தொங்கவிட்டிருப்பது.. பசு மாட்டிற்கு 'அசின்' பெயரையும், பூனைக்குட்டிக்கு 'த்ரிஷா' என்ற பெயரையும் வைத்து அடிக்கடி சொல்லிக் காண்பிப்பது.. மாடு காணாமல் போவதாக டேக்கா கொடுத்துவிட்டு அருள்நிதி சுனைனாவை பார்க்க வருவது.. கஞ்சா கருப்பு பூனையை வைத்து காதலியை மடக்குவது.. சுனைனாவும், தோழியும் வாயைப் பொளந்து கொண்டு சவுண்டு கொடுப்பது.. முதல் சண்டைக் காட்சியின்போது கம்பி வேலியைக் காட்டி அருள்நிதி தப்பிப்பது.. அருள்நிதியின் அம்மா-அப்பா பிளாஷ்பேக்கின் சில காட்சிகள் என்று பலதும் மனதில் நிற்கக் கூடியது..

கஞ்சா கருப்புவின் கு.க. திட்டத்திற்கு ஆள் பிடிக்கும் வேலையும், கூடவே காதலுக்காக அலைகின்ற அலைச்சலும் மறக்க முடியாத நகைச்சுவையாகிவிட்டது. கஞ்சா கருப்புவின் கேரியரில் இப்படம் ஒரு சாதனைதான்.

புதுமுகமாகவே தெரியவில்லை அருள்நிதியைப் பார்க்கின்றபோது. கலைந்த தலையும், கசங்கிய சட்டையும், சாயம் போன கைலியுமாக பல காட்சிகளில் கிராமத்தானாகவே காட்சியளிக்கிறார் இந்த சென்னை வாலிபர். அதே சமயம் அழுத்தமான காதல் காட்சிகளும், நடிப்பைக் கொட்ட வேண்டிய காட்சிகளும் படத்தில் இல்லாததால் இந்த முறை தப்பித்துவிட்டார். இனி அடுத்து வரக் கூடிய படங்களில் எப்படியோ..?

ஒவ்வொரு முறை மாட்டைப் பிடித்துக் கொண்டு வந்து சுனைனாவிடம் வந்த நிற்பதும், முதல் முறையாக சுனைனாவைப் பார்த்து காதல் கொள்ளும் காட்சியிலும் டீன் ஏஜ் பையனாக அச்சு அசலாக இருக்கிறார். 

ஆனால் அருள்நிதி தனது முதல் படத்திலேயே சண்டைக் காட்சிகளில் நடித்திருக்கும் வேகத்தையும், காட்டியிருக்கும் ஆக்ஷனையும் பார்த்தால் எங்கே ஆக்ஷன் இளவரசன் என்று பெயர் சூட்டி கமர்ஷியலுக்குள் இழுத்துப் போய்விடுவார்களோ என்று பயமாகவும் உள்ளது. இத்தனைக்கும் முதல் ஷெட்யூலில் எடுக்கப்பட்டது சண்டைக் காட்சிகள்தானாம்.. ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.. எப்படி டிரெயினிங் கொடுத்து, எப்படி முடித்தார்கள்..?

சுனைனாவுக்கு சிரிப்பு ஒன்றே போதும் என்று நினைக்கிறேன்.. சிறந்த கலைஞர்கள் நல்லவொரு இயக்குநரிடம் கிடைத்தால் ஷேப் செய்து ஸ்கீரினில் காட்டப்படுவார்கள். சுனைனாவுக்கு இந்த வாய்ப்பு லம்பமாக கிடைத்திருக்கிறது. சுனைனாவுக்கு டைட் குளோஸப் ஷாட்டுகளை அனாசயமாக வைத்து அசத்தியிருக்கிறார் இயக்குநர்..

அசப்பில் கிராமத்து தேவதையைப் போலவே இருக்கும் சுனைனாவை நினைத்தால் ஜொள்ளுவிடத்தான் செய்கிறது.. அதிலும் அந்த சிவப்பு கலர் தாவணியில்.. ம்ம்ம்.. வயசான காலத்துல இதெல்லாம் செய்யக் கூடாதுன்னு முருகன் சொன்னாலும் மனசு விட மாட்டேங்குது.

அடுத்த ஆச்சரியம், அருள்நிதியின் அம்மாவாக நடித்திருக்கும் நந்தினி என்ற புதுமுகம். பல திரைப்படங்களில் நடித்த அனுபவம் போல் தெரிந்தது.. இளமையான தோற்றத்தில் பளிச்சென்று இருந்த அளவுக்கு முதுமையில் அவரால் முடியவில்லை. முதுமையைத் தாண்டிய இளமை அவரது முகத்திலேயே தெரிந்தது.

பையனுக்கு புத்தி சொல்கிற காட்சியிலும், பையனுக்காக விட்டுக் கொடுத்ததில் இறங்குகின்ற காட்சியிலும் எதார்த்தமான அம்மாவாக இருக்கிறார். இவர் சம்பந்தப்பட்ட காட்சியில் அளவுக்கதிகமாக தாய்ப்பாசத்தைக் காட்டிவிடவில்லை இயக்குநர். இதற்காக அவருக்கு ஒரு ஷொட்டு.

அண்ணன் ஜெயப்பிரகாஷ் வழக்கம்போலவே பின்னியிருக்கிறார்.. இரண்டு நிமிடங்களுக்கு முன்பு வேலைக்குச் சேர்ந்த ஆள் விடும் வார்த்தையிலேயே அவரின் ஜாதகத்தைத் தெரிந்ததாகச் சொல்லிப் பணத்தைக் கொடுத்ததுபோல் கொடுத்து வாங்கிக் கொண்டு அனுப்பிவிடும் மிராசுதாரர் கேரக்டர் அண்ணனுக்குக் கச்சிதமாகப் பொருந்துகிறது.

உதயம் தியேட்டரில் காலை காட்சி படம் பார்க்க வந்திருந்த ஜெயப்பிரகாஷ் படம் முடிந்து போகும்போது ரசிகர்கள் வெள்ளத்தில் நீந்திதான் வெளியில் போக வேண்டியதாயிற்று. இதுவரையிலும் வில்லன் என்றாலே கொடூரமான பார்வையோடு கடந்து போக வைக்கும் திரைப்படங்களின் நடுவே, இத்திரைப்படத்தில் அவர் மீது அச்சச்சோ என்று முணுமுணுக்க வைத்த காட்சியொன்று இருக்கிறது. இதைப் பார்த்து கலங்கிப் போன ரசிகர்கள் கூட்டமும் அவருடன் கை குலுக்கி வார்த்தையாலேயே உச்சுக் கொட்ட.. மனிதர் நெகிழ்ந்து, கண் கலங்கிப் போனார்.

இடைவேளைக்குப் முன்பு சுனைனாவின் வீராவேசத்தால் விளையும் திரைக்கதை பல்டி.. இடைவேளைக்குப் பின்பும் அட போட வைத்து திரைக்கதையில் இன்னும் கொஞ்சம் வேகத்தைக் கூட்டிவிட்டன. தன்னைக் கல்யாணம் செய்து கொள்ளாவிட்டால் தான் அருளை விடப் போவதில்லை என்று சுனைனா சொன்னாலும், அடித்து நொறுக்க அரிவாளோடு ஆளை அனுப்புவார் என்று தெரியாமல் வரும் திடீர் காட்சியில் திகைப்பு வந்தது..

மாமன் மகளை மணக்க சம்மதித்து பின்பு அடுத்த அடிதடியில் மறுபடியும் வீரம் கொண்டு மணந்தால் சுனைனாதான் என்று அருள்நிதி சொல்வதெல்லாம் கொஞ்சம் அதிகப்படியான கற்பனை சீன்கள்தான் என்றாலும் ரசிக்கும்படி எடுத்திருக்கிறார் இயக்குநர்.

படத்தின் சண்டைக் காட்சிகள்தான் வயிற்றைக் கலக்கி விட்டன. சண்டைக் கோழி திரைப்படத்தின் இறுதிச் சண்டைக் காட்சிகளைப் போல மடேர்.. மடேர்.. என்று எழுந்த சப்தத்தில் நெஞ்சுக்கூட்டு அடித்துக் கொண்டது.. பசங்க படத்துக்கு யு சர்டிபிகேட் என்பது பொருத்தம்தான். ஆனால் இந்தப் படத்துக்குமா..? 

சென்சார் போர்டுகாரர்கள் ஓர வஞ்சனையாகத்தான் இருக்கிறார்கள். காரணம், இந்தப் படத்தை பார்த்த பெண்மணிகளில் ஒருவர்தான், எனது வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க காவியக் குறும்படமான 'புனிதப்போர்' குறும்படத்திற்கு சென்சார் சர்டிபிகேட்டே தர மாட்டேன் என்று மறுத்து என்னுடன் மல்லுக் கட்டியவர். (அடுத்தப் பதிவு இது பற்றியதுதான்.) ஆனால் இந்தப் படத்திற்கு எதற்காக இவர் 'யு' சர்டிபிகேட்டுக்கு சம்மதித்தார் என்பதையும் கேட்க வேண்டும்.

குழந்தைகள் மேல் பாண்டிராஜிற்கு பிரியம் என்பதால் அவர்களை வைத்தும், அவர்களைப் பயன்படுத்தியும் காட்சிகளை வைத்திருந்தாலும் குழந்தைகள் பார்க்கக் கூடாத அளவிற்குத்தான் சண்டைக் காட்சிகளை அமைத்திருக்கிறார். அதிலும் ஒருவரின் கால் நரம்பினை அறுத்துவிட்டதாக வசனத்திலும், காட்சியிலும் காட்டியிருக்கும் வேகமே இதற்குக் காட்சி.. இப்படிச் செய்யலாமா பாண்டியண்ணே..?

இவ்வளவு தூரம் கண்டு கொள்ளாமல் இருந்திருக்கும் சென்சார் போர்டு சுனைனாவின் அறிமுகக் காட்சியில் “குண்டி கழுவத்தான ஆத்துக்கு வந்திருக்க..?” என்று அருள்நிதியிடம் கேட்கின்ற வசனத்தில், குண்டி என்பதில் மட்டும் கச்சிதமாக கத்திரி போட்டு ஏதோ வேலை செய்வதைப் போல் பாவ்லா காட்டியிருக்கிறது. ஆனாலும் பாண்டிராஜிற்கு ரொம்பத்தான் தைரியம்.

இப்படியெல்லாம் ஊர்க்காரர்கள் எங்கே இருக்கிறார்கள் என்பதைக் காட்டத்தான் துவக்கத்திலேயே புதுக்கோட்டைக்குப் பக்கத்தில் இருக்கும் இரண்டு கிராமங்களை அடையாளம் காட்டியதோடு அங்கே நடக்கின்ற அடிதடி, வெட்டுக்குத்து எல்லாமே தேவர் உறவின் முறை சொந்தங்களுக்கு இடையேதான் என்பதை தெளிவாக வசனத்திலேயே சொல்லித் தப்பித்திருக்கும் பாண்டிராஜின் சாமர்த்தியத்தையும் கொஞ்சம் பாராட்டித்தான் ஆக வேண்டும்.

படத்தில் கொஞ்சம் தொய்வான இடம் கிளைமாக்ஸுக்கு முந்திய திருவிழாக் காட்சிகள்தான். திருவிழா நேரங்களில் ஊருக்குள் ஒரு கொலை நடந்தால், ஊரைக் கூட்டி ஒப்பாரி வைக்காமல், கட்டிலோடு சேர்த்துத் தூக்கிக் கொண்டு போய் யாருக்கும் தெரியாமல் எரித்துவிடுவது அந்த ஊர் வழக்கம் என்று சொல்லிவிட்டதால்தான் திருவிழா சமயத்தில் கொலை என்பது இங்கே பரபரப்பாகிவிட்டது.

ஆனால் அதற்காக 7 நாட்கள் மண்டகப்படி காட்சிகளையும் வரிசையாகக் காட்டுவது கொஞ்சம் போரடித்தது.. அதிலும் ஏதோ ஒரு பில்டப்போடு போலீஸாரையும் அங்கே குவித்து வைத்துவிட்டு, கடைசிவரையில் அவர்களால் விசிலைக்கூட ஊத முடியவில்லை என்பதை நினைத்தால் சிரிப்புதான் வருகிறது..

இறுதி கிளைமாக்ஸ் சண்டைக் காட்சியும் வித்தியாசமாக இருக்க வேண்டுமே என்றெண்ணி வைத்திருந்தாலும் விஷால், தனுஷ் ரேஞ்ச்சுக்கு அருள்நிதியை கொண்டு போயிருக்கும் தைரியத்திற்கு பாண்டிராஜை பாராட்ட வேண்டும்.. வாங்கின காசுக்கு வஞ்சகமில்லாமல் உழைத்திருக்கிறார் இயக்குநர்.

படத்தின் மேக்கிங் என்பதும் ஒரு கலை என்பதை இந்தப் படத்திலும் நிரூபித்துவிட்டார் பாண்டிராஜ்.

இசையமைப்பு புதுமுகம் தாஜ்நூராம்.. 'உசிரே' போடலும், 'என் நெஞ்சே' பாடலும்தான் கேட்கப் பிடித்தது. மற்றது வாத்தியங்களுக்குள் அடங்கிப் போயிருப்பதுபோல் தோன்றியது.

மகேஷ்முத்துச்சாமியின் ஒளிப்பதிவு முன்பே குறிப்பிட்டதுபோல் அதுவே தனியான ஒரு இயக்கமாக இருக்கிறது.. பாடல் காட்சிகளின் ஷாட்டுகளில் தனி ஆவர்த்தனம் செய்திருப்பதுபோல் தோன்றியது. எப்போதுமே புதுமுக நடிகர்களை அறிமுகப்படுத்தும்போது அதிகபட்சம் அவர்கள் எந்தக் கோணத்தில் பார்க்கின்றபோது அழகு தெரியுமோ அதனை மட்டுமே காட்டுவார்கள்.. இது ஒளிப்பதிவாளர்களின் கைகளில்தான் உள்ளது. மகேஷின் பெரும் உதவி அருள்நிதிக்கு நிச்சயம் உதவிகரமாக இருந்திருக்கும்.

இறுதிக் காட்சியில் எடிட்டர் போட்டுத் தாக்கியிருக்கும் கத்திரி வேலைகளுக்கேற்ப இசையமைப்பளர் கொஞ்சம் மிரட்டியிருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருந்திருக்குமோ என்கிற பீலிங் வருவதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை.

நிச்சயம் படம் சில கோடிகளைச் சாப்பிட்டிருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். படப்பிடிப்பு நாட்கள் அதிகமானதால் ஆன செலவுத் தொகையையெல்லாம் தனது மகனை ஸ்கிரீனில் பார்த்த சந்தோஷத்தில் மறந்து போயிருப்பார் மு.க.தமிழரசு.

பையனை ஹீரோவாக்கும் முயற்சிக்கு பையனும் தனது ஒத்துழைப்பை முடிந்த அளவுக்குக் கொடுத்துவிட்டார். இனி கோடம்பாக்கம் இந்தப் பையனுக்கு எப்படி வரவேற்பை கொடுக்கப் போகிறது என்பதை பொறுத்திருந்துதான் பார்க்க வேண்டும்..

கமர்ஷியலோ, கலைப்படமோ.. தன்னை நம்பி வாய்ப்புத் தரலாம் என்கிற நம்பிக்கையை இந்த முறையும் காப்பாற்றியிருக்கிறார் பாண்டிராஜ்.  

பாண்டிராஜின் இந்த 'வம்சம்' தொடர வாழ்த்துகிறேன்..

புகைப்படங்கள் உதவிக்கு நன்றி : www.indiaglitz.com, www.cinesnacks.com