மாத்தி யோசி - திரைப்பட விமர்சனம்..!

13-03-2010

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

இந்தப் படத்துக்கு விமர்சனம் எழுத வேண்டாம்னுதான் நினைச்சேன். ஆனா முடியலை.. மன்னிச்சுக்குங்க..!!!

தண்டோரா மணி, அகநாழிகை வாசுதேவன், பட்டர்பிளை சூர்யா என்ற அண்ணன்மார்களின் அன்புக் கட்டளைக்கிணங்கி படம் பார்க்கச் சென்றிருந்ததால், அவர்கள் மனம் வருத்தப்படுமே என்கிற காரணத்துக்காக இந்த விமர்சனம்..!

ஏன் எழுத வேண்டாம் என்று நினைத்தால் படம் நான் நினைத்துச் சென்றதைப் போல் எதையும் மாத்தி யோசித்து எடுக்கப்படவில்லை.. எதையோ மாத்தணும்னு நினைச்சுத்தான் கதை பேச உக்காந்திருக்காங்க போலிருக்கு. ஆனா எதையுமே மாத்தாம அப்படியே எடுத்து வைச்சிருக்காங்க..

சினிமாவுக்குள்ளேயே இருந்துக்கிட்டு சினிமாக்காரங்களை திட்டுறதுக்கு மனசு வர மாட்டேங்குது.. "ஆனா விமர்சனம் பண்ணலாமே..?" அப்படீன்னு நீங்க கேக்குறீங்க கரெக்ட்டா..? கரெக்ட்டுதான்.. ஆனா எதை விமர்சனம் பண்றதுன்னுதான் தெரியலை.. ஏதாவது இருந்திருந்தால்தானே..?

மாங்கா, பாண்டி, கோனா, மாரி இந்த நாலு பேரும் மதுரைக்குப் பக்கத்துல இருக்குற கடவூர் அப்படீன்ற கிராமத்துல இருக்குற காலனி பசங்க.. செய்றதெல்லாம் சேட்டை.. உடும்பு பிடிக்கிறது.. ஓணானை அடிக்கிறது.. முயலை கொல்றது, ஊர் பக்கம் வரும் ஸ்டேஷனிரிஸ் வேனை நிறுத்திக் கொள்ளையடிக்கிறதுன்னு பலவித கொடுமைகளைச் செய்யும் சேட்டைக்காரர்கள்.


ஊரில் இருக்கும் ஆதிக்கச் சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள், ஊர்க் கோவிலின் தேரை சுத்தம் செய்யும் காலனி சிறுமியை அடித்துவிட, அதனால் கோபப்பட்டு ராவோடு ராவாக ஊர்க் கோவிலில் இருந்த முருகனை தேரோடு தள்ளிக் கொண்டு காலனிக்குள் கொண்டு போய் வைத்துவிடுகிறார்கள் இந்த நாலு மாத்தி யோசி மைனர்களும்.

ஊர் பஞ்சாயத்தைக் கூட்டி நாலு பேரையும் அடித்து உதைக்கும் ஆதிக்கச் சாதியினர், எப்போதும் அவர்களுக்குத் துணை போகும் காவல்துறையிடம் காலனி பசங்களை மாட்டிவிட்டு லாடம் கட்ட வைக்கிறார்கள். அடி, உதைபட்டு வரும் நம்ம காலனி பசங்க டீம் பண்ணையாருக்கு பாடம் புகட்ட வேண்டி பண்ணையாரின் வீட்டுக்குள் நுழைகிறது. பண்ணையாரின் மகளை ஒன் சைடாக லவ்விக் கொண்டிருந்த ஒரு டீம் மெம்பர் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் பண்ணையாரின் மகளுக்கு வலுக்கட்டாயமாக கிஸ் கொடுத்துவிட்டுத் தப்பியோடுகிறது. தங்களைத் தேடி வந்த போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டரை தலைகீழாகக் கட்டித் தொங்கவிட்டு மொட்டையடித்து ஹிட்லர் மீசையோடு ஊருக்குள் அனுப்பி வைக்க..


இப்போது போலீஸும், ஆதிக்கச் சாதியினரும் ஒன்று சேர்ந்து கொலைவெறியோடு இந்த மாத்தி யோசி டீமைத் தேடுகிறார்கள். உயிருக்குப் பயந்து சென்னைக்கு வண்டியேறுகிறார்கள் நால்வரும்..

வந்தாரை வாழ வைக்கும் சென்னை இவர்களுக்கு 'பெப்பே' என்கிறது.. வந்த இடத்தில் வயிற்றுப் பசிக்காக மாத்தி யோசித்து ஒரு அருமையான வழியைக் கண்டுபிடிக்கிறார்கள். அது திருட்டு. அப்படியொரு இடத்தில் திருடப் போய் ஹீரோயின் என்று சொல்லப்படும் ஷம்முவை காப்பாற்றி தனது டீமில் சேர்க்கிறான் பாண்டி.

ஒரு மாமா பயலினால் பாலியல் தொழிலுக்காக கடத்தப்பட்ட ஷம்மு வெளிநாடு செல்லவோ அல்லது மேல்படிப்பு படிக்கவோ முயல்கிறாளாம்.. பல காட்சிகளில் வசனங்களை கொத்து புரோட்டா போட்டிருப்பதால் இவ்வளவுதான் ஊகிக்க முடிகிறது.

'மாத்தி யோசி' டீம் ஷம்முவை கஷ்டப்பட்டு ஊருக்கு அனுப்பிவைக்க.. அவள் போன வேகத்தில் அவர்களிடமே திரும்பி வந்து நிற்கிறாள். அவளைத் தேடி வரும் மாமா ஊரில் இருக்கும் சல்லிப் பயல்களிடமெல்லாம் ஷம்முவின் போட்டோவைக் காட்டி கண்டுபிடிக்கச் சொல்ல..


இந்த 'மாத்தி யோசி' டீம் கடைசியில் என்னதான் செய்தது என்பதையும், ஷம்மு என்னவானாள் என்பதையும் தயவு செய்து இன்னும் சில தினங்களில் உலகத் தொலைக்காட்சிகளில் முதல் முறையாக கலைஞர் தொலைக்காட்சியில் இப்படம் காட்டப்படும்போது பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

நல்ல இலக்கிய ரசனை தெரிந்தவர். அடிப்படையில் பத்திரிகைக்காரர்.. நிறைய விஷய அனுபவம் உள்ளவர் படத்தின் இயக்குநர் நந்தா பெரியசாமி. அந்த ஒரு தகுதிக்காகவே இத்திரைப்படத்தை முதலில் பார்க்க நினைத்து ஓடினேன். பெருத்த ஏமாற்றம்..

கொஞ்சமும் சுவாரஸ்யம் இல்லாத திரைக்கதை.. அலுப்பூட்டும் காட்சியமைப்புகள்.. சவசவ என்று மதுரை ஸ்லாங்கை கொத்துக் கறி போட்டிருக்கும் வசனங்கள்.. வசன டப்பிங்கில் ஏகத்துக்கும் குளறுபடி.. அரதப் பழசான பின்னணி இசை.. என்று எல்லாமே ஒரே நேரத்தில் நம்மைத் தாக்கினால் எவ்வளவுதான் தாங்குவது..?


கடுமையாக உழைத்திருக்கிறார்கள் என்பதை ஒத்துக் கொள்கிறேன். உடல் உழைப்பு மட்டுமே ஒரு திரைப்படத்தை ஜெயிக்க வைத்துவிடாது. பிரசன்டேஷன் சிறப்பான முறையில் வேண்டும். அது இல்லையெனில் அத்தனையும் வீண்தான்.. சினிமா உலகத்தில் படம் ஓடினால்தான் வெற்றி. இல்லையெனில் தோல்விதான். அந்த வகையில் இவர்களுடைய நல்ல உழைப்பு வீணாகிவிட்டது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

மாடர்ன் தியேட்டர்ஸ் படங்களில்தான் கடைசியாக பார்த்தது இது மாதிரியான பின்னணி இசை. பல காட்சிகளில் இசைஞானி இளையராஜாவின் பழைய பாடல்களின் மெட்டையே உலாவ விட்டிருப்பது எரிச்சலோ எரிச்சலைத் தருகிறது. அதிலும் தன்னிடம் விசிட்டிங் கார்டு கொடுத்த பெண்ணைத் தேடி 'மாத்தி யோசி' டீம் செல்லும்போது, ஒலிக்கும் 'கிழக்கே போகும் ரயில்' பாட்டு.. எரிச்சலோ எரிச்சல்..


ஷம்முவின் கேரக்டர் படத்தில் நுழைந்தவுடன் வருகின்ற லாஜிக் ஓட்டைகளில் படம் ஓட்டை விழுந்த படகுபோல் தள்ளாடுகிறது.. நுனி நாக்கில் ஆங்கிலம் பேசுகின்ற பெண் இந்தச் சட்டை போடாத நாலு பேருடனும் சென்னையில் உலா வருகின்ற காட்சிகளைப் பார்த்தாலே கொடுமையாக இருக்கிறது.. இதில் இயக்குநர் என்ன மாத்தி யோசித்திருக்கிறார் என்று தெரியவில்லை..?

ஒரு துப்பாக்கி கையில் கிடைத்தவுடன் அதை வைத்துக் கொண்டு அத்தனை கொலைகள் செய்யும்போதும் கத்துகிறார் பாருங்கள் அந்த நடிகர்.. அப்படியே அந்தத் துப்பாக்கியை பிடுங்கி.. நாமளும் பதிலுக்கு..?????? செஞ்சிரலாம்னு கோபமா வருது..

பீலிங் வர வேண்டிய இடத்துல சிரிப்பையும், சிரிப்பு வர வேண்டிய இடத்துல கோபத்தையும் கொடுத்து நமது பி.பி.யை எகிற வைத்திருக்கிறார் இயக்குநர்.

படத்தில் கோபம் வருவதற்காக பாரதியாரின் "ஆத்திரம் கொள்.. ரெளத்திரம் பழகு" என்ற பாடலையும் கலந்து கட்டி அடித்திருக்கிறார். உண்மையில் நமக்குத்தான் கோபம் கொப்பளிக்கிறது..

படத்தில் ஒன்றுமே நன்றாக இல்லையா என்று விசனப்பட வேண்டாம். பாராட்டப்பட வேண்டியவர் ஒருவர் இருக்கிறார். அவர் எடிட்டர் கோலா பாஸ்கர். அவர் ஒருவரால்தான் படம் கொஞ்சமாவது தப்பித்தது என்று சொல்லலாம். அடுத்த நிலையில் இருப்பவர் படத்தின் ஒளிப்பதிவாளர் விஜய் ஆம்ஸ்ட்ராங்.. சென்னையைவிட கிராமத்து வாழ்க்கையைக் காட்டுகையில் ஜொலிக்கிறது கேமிரா.


நடிகர்களில் மாமாவாக நடித்திருக்கும் ரவி மரியாதான் முதலிடம். கொஞ்சமாவது ரசிக்க வைக்கிறது அவரது நடிப்பு. சட்டை போடாமல் நடக்க வைத்து, தாவ வைத்து, குதிக்க வைத்து, ஓட வைத்து, அலம்ப வைத்து, சலம்ப வைத்து.. இன்னும் என்னென்னமோ வைத்தெல்லாம் பார்த்துவிட்டார்.. மனதை ஒட்டாத கதையினாலும், காட்சிகளினாலும் அந்த நான்கு பேரின் நடிப்பு விழலுக்கு இறைத்த நீராகிவிட்டது.

உண்மையாகவே ஆதிக்கச் சாதி, காலனி மக்கள் பிரச்சினையைத்தான் கொடுக்கப் போகிறோம் என்று முடிவு செய்து கதையை மாற்றம் செய்திருந்தாலாவது ஒரு 'மாத்தி யோசி'த்த கதை என்று சொல்லியிருக்கலாம். பாதியிலேயே அந்தக் கதையில் இருந்து ஒரே தாவாக தவ்விவிட்டு கடைசிக் காட்சியில் மட்டும், "நாங்களும் உங்களை மாதிரிதானடா.. உங்களை மாதிரியே சாப்பிடுறோம்.. உங்களை மாதிரியே சிரிக்குறோம்.. அழுகுறோம்...!" என்று வசனம் பேசினால் எப்படி..?

சென்னையின் தாதாக்களின் சக்தியைக் காட்டுவதாக நினைத்து போலீஸ் துறையை எந்த அளவுக்கு கேவலமாக்க வேண்டுமோ அந்த அளவுக்கு ஆக்கிவிட்டார்கள். அதிலும் இந்தத் தாதா தனது தம்பியை இன்ஸ்பெக்டர் கடத்தியதற்குப் பதிலடியாக இன்ஸ்பெக்டர் மனைவியைக் கடத்திவந்து தன் வீட்டில் கட்டிவைத்துவிட்டு அவள் கண் முன்பாகவே தன் மனைவியுடன் சல்லாபத்தில் ஈடுபடுவாராம்.. கொடுமை இல்லையா..?

இன்னொரு இடத்துல 'மாத்தி யோசி' டீம் பணத்துக்காக கடத்தின பெண்ணோட அம்மா, "எனக்குப் பணம்தாண்டா முக்கியம்.. பொண்ணு முக்கியமில்லை. பிள்ளை போனா இன்னொரு பிள்ளைய பெத்துக்கலாம்.. பணம் சம்பாதிக்கிறதுதான் கஷ்டம்"னு சொல்லிட்டு அசால்ட்டா போறதை பார்த்தா இவங்களோட 'மாத்தி யோசி'ப்பு எந்த அளவுக்கு இருக்குன்னு புரிஞ்சுக்க முடியுது..!

ஆனாலும், சிற்சில இடங்களில் மட்டுமே 'மாத்தி யோசி'த்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அந்த இடங்கள் வெறும் குறியிடூகளாக இருந்து தொலைந்ததானால், கதைக்கு எந்தவிதமான உதவியையும் அவைகள் தராமல் போக அதுவும் வீணானதுதான் மிச்சம்.

படத்தில் ஐந்து நிமிடங்களுக்கொரு முறை வரும் 'மச்சான் மாத்தி யோசி..' 'மச்சான் மாத்தி யோசி..' பாட்டை இயக்குநரும், அவர்தம் குழுவினரும் படத் தயாரிப்பின்போது தினம்தோறும் கேட்டிருந்தாலே உருப்படியாக எதையாவது மாத்தி யோசித்திருப்பார்கள்..

நல்ல கதைக்களம் ஒன்று கையில் இருந்தும், குரங்கு கையில் சிக்கிய பூமாலையாகிவிட்டது இந்த மாத்தி யோசி.

ம்ஹும்.. போறவங்க போய்க்கலாம்..

புகைப்படங்கள் உதவிக்கு நன்றி : www.indiaglitz.com