புரிந்து கொள்ளாத மாணவர்கள்..! பாவமான வைகோ..!

08-04-2009

என் இனிய வலைத்தமிழ் மக்களே..!

சென்ற வார இட்லி-வடை பதிவில் சொன்னதுபோல ஈழத்தில் போர் நிறுத்தம் கோரியும், இயக்குநர் சீமானை விடுவிக்கக் கோரியும் மாணவர்களின் ரயில் பிரச்சாரப் பயணம் கொஞ்சம் சர்ச்சைகளுடன் நடந்து முடிந்தது.

06-04-2009 திங்கட்கிழமை இரவு குருவாயூர் எக்ஸ்பிரஸ் ரயிலில் அனைத்து போராட்டக் குழு மாணவர்களும் சென்னை எழும்பூர் ரயில் நிலையத்திற்கு வந்தனர். அவர்களை வரவேற்க பல்வேறு மாணவர்கள் அமைப்பின் பிரதிநிதிகளும், இயக்குநர்கள் சங்கத்தின் சார்பாக பல துணை இயக்குநர்களும் அங்கு சென்றிருந்தனர். நானும் போயிருந்தேன்.

ரயில் நிலையத்தின் வெளியே பலத்த போலீஸ் பாதுகாப்பு. எதிர்பார்த்ததுதான்.. ரயில் நிலையத்தின் உள்ளேயும் ரயில்வே போலீஸ் பாதுகாப்பு. ஆனாலும் சற்றுத் தொலைவில்தான் நின்றிருந்தார்கள். பல்வேறு குழுவினரும் ஈழம் பற்றியும், விடுதலைப்புலிகள் பற்றியும் பல்வேறு துண்டுப் பிரசுரங்களை பயணிகளிடமும், அங்கு நின்றிருந்தவர்களிடமும் கொடுத்தனர்.

ம.தி.மு.க.வின் தொண்டரணிப் படையினர் வந்தபோதே நினைத்தேன் நிச்சயம் வைகோ வருவார் என்று.. மாணவர்கள் பலரும் அவர்களையும் பார்த்தனர். வைகோ வருவதை ஊகித்துக் கொண்டனர். ரயில் வரும்போதே மாணவர்கள் கைகளில் இருந்த போஸ்டர்களையும், கொடிகளையும் உயர்த்தி கோஷமிட்டபடியே ஓடினர். ரயிலில் வந்த மாணவர்களும் பெட்டி வாசலில் நின்று கோஷமிட்டபடியே வந்தனர்.

அப்போதுதான் வைகோ வேகமாக வந்தார். மாணவர்கள் இறங்கி பரஸ்பரம் கை குலுக்கி நலம் விசாரித்துக் கொண்ட பின்பு வைகோ சிலரிடம் பேசினார். பலர் ஆர்வமாக அவருடன் கை குலுக்கினார்கள். திடீரென்று இடையில் இருந்த சில மாணவர்கள், “நாங்க யாரையும் கூப்பிடலையே..? அரசியல்வாதிகளே எங்களுக்கு வேணாம் ஸார்..” என்று வைகோ முன்பாகவே கத்தினார்கள்.

முன்னால் இருந்த மாணவர்கள் அவர்களைப் பின்னுக்குத் தள்ளிவிட்டு ஏதோ பேசப் போக.. ஒட்டு மொத்தப் பயணிகள் கூட்டமும் வைகோவை கவனித்தது. வைகோ அந்தக் கூச்சலைக் கண்டு கொள்ளாமல் வந்த மாணவர்களை வரவேற்பதிலேயே குறியாக இருந்தார். புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்ள வரிசைப்படுத்தும்படி வைகோ சொன்னதுதான் கொஞ்சம் சிக்கலை உண்டாக்கிவிட்டது..

“அதெப்படி நீங்க சொல்லலாம்..? எங்களுக்குத் தெரியாதா?” என்று சிலர் கத்த.. “வெளிய போ.. வெளிய போ..” என்று சிலர் கைகளை ஆட்டி கூச்சல் போட.. வைகோவுக்கு ஏற்பட்ட சங்கடம் அவர் முகத்திலேயே தெரிந்தது. பாவம் நெளிந்துதான் போனார். அவருடன் வந்தவர்கள் பதிலுக்கு எதையோ சொல்லப் போக.. அவ்வளவுதான் அந்த கோஷ கூட்டம் மொத்தமாக வைகோ மீது பாய்ந்தது.

இடையில் நுழைந்த சில அமைப்பின் நிர்வாகிகள்தான் இரு தரப்பினரையும் சமாதானப்படுத்தி நிறுத்தினார்கள். இந்தக் களேபரத்துக்கிடையில் உடனடியாக தான் வெளியேற வேண்டும் என்று நினைத்த வைகோ.. பேசவும் தொடங்கினார்.

தான் அரசியல் காரணத்துக்காக இங்கு வரவில்லை எனவும், ஈழத்திற்காக எந்த வகைப் போராட்டம் நடந்தாலும் தான் அதற்கு முன்னால் நிற்பேன்.. ஆதரவு தருவேன் என்று வேகவேகமாகப் பேசினார். அவர் பேசியதே கேட்காத அளவுக்கு அந்த இடத்தில் கூச்சல், குழப்பம் ஏற்பட்டுவிட்டது.

வைகோ பேச்சை முடித்துவிட்டு விடைபெறுவதைப் போல் கை அசைத்துவிட்டு வேகமாக வெளியேறினார். வெளிறிய முகத்துடன் வைகோ வெளியேறிய வேகம் அங்கிருந்தோரை கொஞ்சம் கவலைப்படத்தான் வைத்தது.

முதலில் மாணவர்கள் ஒன்றைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஒரு கை ஓசையைவிட இரு கை ஓசைக்கு பலம் அதிகம். ஒரு குறிக்கோளை நாம் கையில் எடுத்துக் கொண்டுவிட்டால், அதற்குத் துணையாக யார் வருகிறார்களோ, ஒத்தக் கருத்துடன் யார் இருக்கிறார்களோ அவர்களையெல்லாம் இணைத்துக் கொண்டு தங்களது போராட்டத்துக்கு வலுவுண்டாக்க வேண்டும். அதுதான் போராட்டம் வெற்றி பெற கிடைக்கும் வழி..

இப்போது வைகோவை மட்டும் குற்றம் சொல்லி புண்ணியமில்லை. இங்கே வந்தால் என்ன நடக்கும் என்பது தெரிந்துதான் திருமாவளவன் வரவில்லை.. ராமதாஸ் வரவில்லை.. எப்படியும் பிரச்சினையாகும் என்று தெரிந்தும் வைகோ வந்தது நிச்சயம் பாராட்டுக்குரியதுதான்..

அவர் கால் வைத்திருக்கும் அரசியல் என்னும் சாக்கடையில் நீந்த வேண்டுமெனில் அவரும் சில விட்டுக் கொடுத்தல்களை அவரை நம்பியிருக்கும் தொண்டர்களுக்காக செய்யத்தான் வேண்டும். அவர் நிலையில் இருந்து பார்த்தால் அவர் கஷ்டம் தெரியும். அவருடைய கண்மூடித்தனமான புலி ஆதரவு நிலை எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. அதே சமயம் அரசியல் ரீதியாக அவர் எடுத்திருக்கும் சில முடிவுகளும் பிடிக்கவில்லைதான். ஆனால் என்ன செய்ய..? அவரால் வேறு என்னதான் செய்ய முடியும்..?

ஜெயலலிதாவுடன் கூட்டணி சேர்ந்ததால் அவர் புலி ஆதரவு கோஷத்தையோ, அல்லது ஈழ ஆதரவு கோஷத்தையோ அவர் ஒருபோதும் நிறுத்தியதில்லை. நிறுத்தப் போவதுமில்லை. இப்படியிருக்க அவருடைய தற்போதைய அரசியல் நிலைமையைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் அவருடைய ஆதரவையும் கேட்டுப் பெற்று அதன் மூலம் ஈழத்திற்கான போராட்ட ஆதரவை வலுவடையச் செய்வதுதான் மாணவர்களின் அறிவுப்பூர்வமான செயலாக இருக்க வேண்டும்.

முத்துக்குமார் மரணத்தின்போதும் இப்படித்தான் சில மாணவர்கள் நடந்து கொண்டார்கள். நெடுமாறன், வைகோ, திருமாவளவன், வெள்ளையன் என்று அந்த நிகழ்ச்சிக்காக உழைத்த பலரையும் வேதனைப்பட வைத்தார்கள். அவமானப்படுத்தினார்கள்.

அன்றைய நிலைமையில் இந்தத் தலைவர்கள் மட்டும் வராமல் போயிருந்தால், நிச்சயம் பெரும் கலவரமே நடந்து தமிழகத்து மக்கள் மத்தியில் ஈழப் போராட்டம் குறித்து எதிர்மறையான கருத்துக்கள்தான் தோன்றியிருக்கும். தலைவர்கள் இருக்கிறார்கள்.. கட்சித் தொண்டர்கள் பலரும் கலந்திருக்கிறார்கள்.. பத்திரிகையாளர்கள் எப்போதும் உடன் இருக்கிறார்கள் என்பதையெல்லாம் ஆராய்ந்து பார்த்துதான் அன்றைக்கு காவல்துறை கொஞ்சம் அமைதி காத்திருந்தது. இல்லாவிடில் உயர்நீதிமன்றத்தில் நடந்த வரலாறு காணாத கலவரம் இரண்டாவது இடத்தைத்தான் பிடித்திருக்கும்.

நிலைமைக்கேற்றாற் போல் நடந்து கொள்வதுதான் புத்திசாலித்தனம்.. இப்படி போராட்டத்தை ஆதரிக்கும் பலரையும் குற்றம் சொல்லிக் கொண்டே போனால் கடைசியில் இந்த ஈழப் போராட்டத்திற்கான ஆதரவை தற்போது புதுக்குடியிருப்பு பகுதியில் பாதுகாப்புப் பிரதேசத்தில் சிக்கிக் கொண்டுள்ள ஈழத்து மக்கள்தான் ஓடி வந்து ஆதரவு தர வேண்டும். வேறு யாரும் வர முடியாது.

அன்றைக்குக்கூட வெளியில் காவல்துறை.. உள்ளே ரயில்வே படை என அனைவரும் தயார் நிலையில்தான் இருந்தார்கள். வைகோ வருகிறார் என்ற பின்புதான் ரயில்வே படை சற்றுப் பின் வாங்கி ஓரமாகப் போய் நின்றிருந்தார்கள். அவர் இருக்கின்றபோது எழுந்த சலசலப்பைக்கூட வேடிக்கை பார்த்த ரயில்வே போலீஸ் அவர் போன பின்புதான் மெல்ல, மெல்ல அருகில் வந்தது.

யாருமே வேண்டாம்.. நாங்களே பார்த்துக் கொள்வோம்.. நாங்களே ஜெயித்துக் காட்டுகிறோம் என்று சொல்வதற்கு இதென்ன கபடி விளையாட்டா..? ஏழு பேர் மட்டும் நின்று விளையாடி ஜெயிப்பதற்கு..?

அத்தனை கட்சியினரையும், அனைத்துத் தரப்பு மக்களையும், அத்தனை பிரிவு சமூகத்தினரையும் ஒன்றிணைத்து போராடத்தை வலுவாக்கி உலக சமுதாயத்தை நம் பக்கம் திருப்பினால்தான் இது ஒரு வெற்றி போராட்டமாகும்.

நேற்று முதல் லண்டன்வாழ் தமிழர்கள் இங்கிலாந்து பாராளுமன்றம் முன்பு தொடர் போராட்டம் நடத்தி வருகிறார்கள். அது அந்நாட்டு தமிழர்களின் ஒருங்கிணைந்த போராட்டம்.. இப்போது பல்வேறு நாடுகளிலும் ஒரே சமயத்தில் உலகத் தலைவர்களை ஈர்க்க வேண்டும் என்றெண்ணி போராட்டங்கள் வலுப்பெற்று வரும் சமயத்தில், நம் விரலை வைத்து நம் கண்ணை நாமே குத்திக் கொள்ளும் இந்த முட்டாள்தனத்திற்கு மாணவர் அமைப்பினர் இனியாவது முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டும்.